13 jaar geleden, zo blij dat hij er was
Zoveel liefde, zoveel verdriet,
Vandaag 'liefdes-tranen'......
Vrijdag 26 april t/m zaterdag 11 mei
Tja de 'blog-stilte' is wat langer uitgevallen dan de bedoeling was. Simpele reden: het ging niet lekker. Wilde geen verdrietig verhaal schrijven. Waarschijnlijk fysiek en mentaal een flinke terugslag gehad van de marathon. Met name het mentale gedeelte was zwaar. Het is niet zo dat ik in een 'gat' ben gevallen. Ik vind het juist heerlijk dat ik weer tijd over heb voor andere zaken, weer gezellige afspraken kunnen maken en bv een appeltaart bakken voor RAD, het bedrijf waar mijn zwager werkt en die me enorm ondersteund hebben. Met mijn actie had ik een positief doel voor ogen, weliswaar zeer met Tim verbonden, maar op een positieve manier. Het verdriet kon ik grotendeels parkeren. Het doel is nu behaald, helaas daardoor plek voor de 'minder prettige' gevoelens.....
Hieronder toch een verslagje van de aflopen periode:
Hieronder toch een verslagje van de aflopen periode:
Donderdag 25 april
Vroeg op, naar mijn werk. Iets over zevenen ben ik er al. Alle computers aangezet om ze, een half uur later, weer allemaal uit te kunnen zetten. Soms kan het systeem alle opdrachten niet aan, tenminste dat denk ik, en dan doet hij gelijk niets meer. Lekker begin zo. Gelukkig doet hij de rest van de ochtend wel wat ik van hem vraag.
Lisanne heeft vanochtend een sollicitatiegesprek bij revalidatiecentrum Rijndam in verband met haar stage. Om kwart voor elf krijg ik al een berichtje dat ze is aangenomen. Super blij ben ik voor haar! Gun het haar zo.
Even later krijg ik een telefoontje van Vrienden voor Sophia over het artikel wat ze willen gaan schrijven. Wat ik even niet begrepen had, is dat ik zelf een stuk aan moet leveren, incl goede foto. Ai en ik heb al ja gezegd. Van het weekend dan maar.
Vandaag benut ik mijn pauze voor mijn administratie. 's Middags een afbeller, ook in die tijd werk ik mijn administratie bij. Scheelt allemaal voor morgen. Om half 8 naar huis. Eén van de eerste dingen die ik thuis doe, is mijn mail checken. Ja hoor, mail met mijn eindbedrag is binnen!
Na de knoop op 30 okt 2012 te hebben doorgehakt om daadwerkelijk de marathon van Rotterdam te gaan lopen, op 30 nov 2012 met mijn weblog begonnen, op 14 maart 2013 officieel mijn actie 'TIM4Sophia' van start te hebben laten gaan, en na vele kilometers, in soms barre weersomstandigheden, getraind te hebben, soms door vele emoties overspoeld te zijn geweest én natuurlijk niet te vergeten; op 14 april 2013 de eindstreep bereikt te hebben op de Coolsingel, kan ik nu, met trots, melden dat we namens Tim,
€ 3.813,79 aan de Vrienden van het Sophia kunnen geven ter attentie voor SophiaTV.
Alle sponsors, in welke vorm dan ook, ontzettend bedankt voor jullie bijdrage! Ook alle mensen die me tijdens alle trainingssessies aangemoedigd hebben, die soms opbeurende woorden moesten spreken, super bedankt. En natuurlijk alle supporters zondag de 14de, geweldig dat jullie er waren! Het is enorm zwaar geweest, maar de gedachte dat jullie langs de kant stonden, maakte dat ik wel door moest gaan. Zo super blij dat ik toch die eindstreep gehaald heb! En dan nu, dankzij velen, niet met lege handen over die eindstreep gekomen. Geweldig. Voelt mooi dat ik dit, namens Tim, kan doen!
PS Ik zal niet meer elke dag 'bloggen' maar ben van plan om op bijzondere momenten nog een stukje te schrijven.
Lisanne heeft vanochtend een sollicitatiegesprek bij revalidatiecentrum Rijndam in verband met haar stage. Om kwart voor elf krijg ik al een berichtje dat ze is aangenomen. Super blij ben ik voor haar! Gun het haar zo.
Even later krijg ik een telefoontje van Vrienden voor Sophia over het artikel wat ze willen gaan schrijven. Wat ik even niet begrepen had, is dat ik zelf een stuk aan moet leveren, incl goede foto. Ai en ik heb al ja gezegd. Van het weekend dan maar.
Vandaag benut ik mijn pauze voor mijn administratie. 's Middags een afbeller, ook in die tijd werk ik mijn administratie bij. Scheelt allemaal voor morgen. Om half 8 naar huis. Eén van de eerste dingen die ik thuis doe, is mijn mail checken. Ja hoor, mail met mijn eindbedrag is binnen!
 |
| Juichend over de finish, ik heb het, met Tim in gedachten, gehaald!!! |
€ 3.813,79 aan de Vrienden van het Sophia kunnen geven ter attentie voor SophiaTV.
Alle sponsors, in welke vorm dan ook, ontzettend bedankt voor jullie bijdrage! Ook alle mensen die me tijdens alle trainingssessies aangemoedigd hebben, die soms opbeurende woorden moesten spreken, super bedankt. En natuurlijk alle supporters zondag de 14de, geweldig dat jullie er waren! Het is enorm zwaar geweest, maar de gedachte dat jullie langs de kant stonden, maakte dat ik wel door moest gaan. Zo super blij dat ik toch die eindstreep gehaald heb! En dan nu, dankzij velen, niet met lege handen over die eindstreep gekomen. Geweldig. Voelt mooi dat ik dit, namens Tim, kan doen!
PS Ik zal niet meer elke dag 'bloggen' maar ben van plan om op bijzondere momenten nog een stukje te schrijven.
Woensdag 24 april
Lekker met een ontspannen gevoel wakker worden. Vanochtend ga ik proberen om weer te tennissen. Op de weg er naar toe, kom ik groepjes kinderen tegen van onze basisschool OBS de Bron. Ze zijn bezig met een verkeersspeurtocht. Grappig dat deze nog steeds wordt gebruikt. Samen met een aantal andere ouders zijn we in 2006 (?) gestart met een verkeerscommissie op school. Tijdens één van de verkeersweken hadden we een speurtocht gemaakt. Een stukje nostalgie is wat er nu boven komt drijven. Zelf heb ik hem meerdere keren met een groepje gelopen. De laatste keer met een groepje met Tim, op zijn verjaardag.
Door naar de tennis. Ik begin voorzichtig met het inslaan. Valt absoluut niet tegen. We zijn met z'n vijven als we gaan dubbelen. We spelen met een 'door-draai-systeem'. Even langs de baan wachten, is met het zonnetje erbij, geen straf. Bij het drinken na afloop zitten we heerlijk in de zon. Wat een zalig weer. Als ik thuis ben zeg ik tegen Lisanne dat we even een half uurtje in de tuin moeten gaan zitten. Het even waarnemen.
's Middags naar Dordt. Mijn telefoon vertoont kuren. Na een halve dag moet ik hem al weer opladen. Heel onhandig. In de winkel wordt er nauwelijks naar gekeken. Accu is net een maand uit de garantie. Oplossing; op internet een nieuwe bestellen. Tja, maar terug naar huis dan. Daar vind ik mijn buurvrouw heel actief bezig. We raken aan de praat en even later zit ik lekker bij haar aan de koffie. Wat gaat de tijd toch snel als je aan het kletsen bent. Op een gegeven moment vlieg ik naar huis. Zowel Rick als Lisanne moeten om 17:00 uur werken. Uitdaging voor mij om in 20 minuten een maaltijd te koken. Het lukt! Jammer alleen dat het zo gehaast gegeten moet worden. Ik ben helaas wel langer bezig met het opruimen/schoonmaken erna.
Morgen werken, morgen ook de eindstand horen van mijn actie! Benieuwd!
 |
| Verkeersspeurtocht 25 mei 2010 |
's Middags naar Dordt. Mijn telefoon vertoont kuren. Na een halve dag moet ik hem al weer opladen. Heel onhandig. In de winkel wordt er nauwelijks naar gekeken. Accu is net een maand uit de garantie. Oplossing; op internet een nieuwe bestellen. Tja, maar terug naar huis dan. Daar vind ik mijn buurvrouw heel actief bezig. We raken aan de praat en even later zit ik lekker bij haar aan de koffie. Wat gaat de tijd toch snel als je aan het kletsen bent. Op een gegeven moment vlieg ik naar huis. Zowel Rick als Lisanne moeten om 17:00 uur werken. Uitdaging voor mij om in 20 minuten een maaltijd te koken. Het lukt! Jammer alleen dat het zo gehaast gegeten moet worden. Ik ben helaas wel langer bezig met het opruimen/schoonmaken erna.
Morgen werken, morgen ook de eindstand horen van mijn actie! Benieuwd!
Dinsdag 23 april
Vandaag (te) veel op het programma. Behalve Mart, is iedereen thuis. Even heb ik een soort vakantie-gevoel, totdat ik me realiseer dat het een gewone dinsdag is in een gewone werkweek. Bij een dag vrij (van de kinderen dan) hoort uitslapen. Die bedden afhalen stel ik, hiep hoi voor hun, even uit tot een later tijdstip.
Ik begin met het inhalen van de patiëntenadministratie. Een aantal nieuwe mensen gehad, dus hier ben ik wel een paar uurtjes mee bezig. Gewoon beginnen, elke keer een stukje. Tussendoor gaan alle ontbijtsapjes en hapjes naar binnen. Omdat ik voel dat hardlopen nog niet verstandig is, ga ik 'braaf' op de hometrainer. Een poging om iets van de verkregen conditie, op peil te houden. Afspraak met mezelf is dat ik maar een half uurtje hoef. Buiten is 30 minuten zo voorbij, op een fiets die stilstaat, duren 30 min behoorlijk lang.
Ik begin met het inhalen van de patiëntenadministratie. Een aantal nieuwe mensen gehad, dus hier ben ik wel een paar uurtjes mee bezig. Gewoon beginnen, elke keer een stukje. Tussendoor gaan alle ontbijtsapjes en hapjes naar binnen. Omdat ik voel dat hardlopen nog niet verstandig is, ga ik 'braaf' op de hometrainer. Een poging om iets van de verkregen conditie, op peil te houden. Afspraak met mezelf is dat ik maar een half uurtje hoef. Buiten is 30 minuten zo voorbij, op een fiets die stilstaat, duren 30 min behoorlijk lang.
Maandag 22 april
Vroeg op. Ik moet sowieso vroeg beginnen, maar wil vantevoren ook nog een blogbericht schrijven, waar ik gisteren niet meer aan toe gekomen ben. Wonderbaarlijk lukt het allemaal. Alles gedaan en ruim op tijd op mijn werk. Het werken gaat prima, ik merk alleen dat ik nog niet de energie heb om tussendoor al een deel van de administratie te doen. Nou ja, dat moet vanavond dan maar.
Zondag 21 april
Vandaag proberen er een echte 'vrije dag' van te maken. Om te beginnen ga ik, samen met Mart, een stukje hardlopen. Ongelooflijk, maar ik heb er echt zin in!
Als we buiten lopen, valt het me vies tegen. Een sukkeldrafje wordt het, en van die super conditie is nauwelijks meer iets te merken. Op moment dat ik denk dat we er bijna zijn, stelt Mart voor om nog even langs Tim zijn boompje te lopen. Daar kan ik geen nee tegen zeggen, echter dit was toch iets te ver. Mijn hamstrings protesteert. Het laatste stuk wandel ik naar huis. Toch lekker om buiten te zijn geweest.
Als we buiten lopen, valt het me vies tegen. Een sukkeldrafje wordt het, en van die super conditie is nauwelijks meer iets te merken. Op moment dat ik denk dat we er bijna zijn, stelt Mart voor om nog even langs Tim zijn boompje te lopen. Daar kan ik geen nee tegen zeggen, echter dit was toch iets te ver. Mijn hamstrings protesteert. Het laatste stuk wandel ik naar huis. Toch lekker om buiten te zijn geweest.
Zaterdag 20 april
Beter geslapen. Iris wil even met mij naar Rotterdam om een zomerjas te kopen. Voordat zij klaar is ga ik langs mijn kapper. Niet voor m'n haren, maar om een 'spaarblik' op te halen voor mijn actie. Super dat ze dit neergezet hebben! En er zit nog behoorlijk wat in. Mart moet voor zijn werk naar Alblasserdam, hij rijdt daarna door naar het verpleeghuis van mijn moeder. Ook daar stond een soort collectebus, initiatief van één van de verzorgsters. Van de week al een envelop op de praktijk, van vrienden heb ik ook contant geld gehad. Dit alles bij elkaar opgeteld, maakt dat ik vandaag € 170,- kan storten. Super! Eind van deze week wil ik de actie afronden (t/m wo 24 april kan er nog gestort worden!), ben benieuwd.
Vrijdag 19 april
Heel slecht geslapen vannacht. Om half twee uiteindelijk maar weer achter de computer plaats genomen. Kijken of de truc van zondagnacht nog een keer werkt. Ik begin met m'n patiëntenadministratie. Het gaat traag. Die hersens willen niet echt snel werken. Ruim een uur later vind ik het wel genoeg, toch een groot deel gedaan. Ik zoek nog wat andere dingen op en ga, vermoeid, naar bed.
Donderdag 18 april
Opstaan gaat al sneller. Moet ook wel want ik moet voor zevenen in de auto zitten. Autorijden is, helaas, nog steeds pijnlijk en eng vanwege de kramp die dreigt. Een kussentje ligt nu standaard in de auto. Werken gaat prima, als ik maar niet snel hoef te lopen. Meelevende patiënten, zelfs in mijn postbakje een enveloppe met een lief kaartje en geld (er kan nog t/m 24 april gestort worden!!). Een collega plakt wat tape op mijn hamstrings, hopelijk gaat dat me verder helpen. Ik merk dat ik nog niet in mijn normale doen ben. Mijn pauze gebruik ik echt als pauze. De administratie moet maar later. Als ik 's avonds naar huis rijd, is het schitterend weer. Ik zie veel mensen hardlopen. Wat ik nooit had verwacht, gebeurt nu. Ik ben jaloers op die mensen, ik zou graag alweer een stukje willen lopen. Ongelooflijk, ik die nooit een 'flow' ervaar, mis het hardlopen! Na mijn eerste halve marathon in 2008 had ik zo genoeg van het trainen, dat ik mezelf de eerste 2 weken erna 'vakantie' had gegeven. Daarna kreeg ik van één van mijn inspiratoren op m'n kop, ik had een herstel-loopje moeten doen. Toen absoluut geen zin, nu zou ik graag willen, maar het kan nog even niet. Gewoon geduld hebben......
Woensdag 17 april
Bij het opstaan merk ik al dat de pijn in, met name mijn linker been, nog lang niet verdwenen is. Ik ga wel even sinaasappels halen. Mijn tennisochtend heb ik afgezegd. Totaal geen haalbare kaart. Even voor tienen komt een oud-collega, wier aanbod om mijn benen in iets betere staat te krijgen, ik gisteravond toch maar heb aangenomen. Ze weet waar ze aan begonnen is. Bij binnenkomst kan ze bijna 'dweilen'. Ik ben nog erg labiel, alle spanning, vermoeidheid, frustratie, pijn, verdriet, komen er uit. Na dit 'dweilen' gaat ze aan de slag met mijn benen. Alles voelt prettig, alleen mijn linker hamstrings niet. Als ze weggaat ben ik in ieder geval in een andere stemming. Hierna wil ik eigenlijk niets meer. Toch moet ik nog even naar de praktijk. Hopen dat het autorijden gaat. Op de terugweg file. Paniek. Hij blijkt gelukkig maar heel klein te zijn. Gelukkig weer thuis, waar ik de rest van de dag niet veel meer voor elkaar krijg....
Dinsdag 16 april
The day after, the day after...
Ook vandaag nog veel moeite met bewegen. Wel iets langer geslapen gelukkig. Normaal draai ik op de dinsdag heel veel wassen, ik doe de boodschappen, ik strijk etc etc. Alleen de was uitzoeken vandaag is al een opgave. Ik zie tegen alles op. Ook lijkt het of een deel van mijn hersens op 'pauze' staan. Het denken lukt niet. Ik kan wat ik moet doen, niet overzien. In de ochtend heb ik een controle gepland staan bij de huisartsenpraktijk. Autorijden durf ik eigenlijk niet, zeker gezien hoe slecht het gisteravond ging. Op de fiets dan maar, gelijk goed voor mijn beenspieren. Zolang ik maar op het zadel zit, valt het fietsen niet tegen.
Ook vandaag nog veel moeite met bewegen. Wel iets langer geslapen gelukkig. Normaal draai ik op de dinsdag heel veel wassen, ik doe de boodschappen, ik strijk etc etc. Alleen de was uitzoeken vandaag is al een opgave. Ik zie tegen alles op. Ook lijkt het of een deel van mijn hersens op 'pauze' staan. Het denken lukt niet. Ik kan wat ik moet doen, niet overzien. In de ochtend heb ik een controle gepland staan bij de huisartsenpraktijk. Autorijden durf ik eigenlijk niet, zeker gezien hoe slecht het gisteravond ging. Op de fiets dan maar, gelijk goed voor mijn beenspieren. Zolang ik maar op het zadel zit, valt het fietsen niet tegen.
Maandag 15 april
The day after......
Gisteravond om 22:00 uur naar bed. Veel pijn. Geen enkele houding waarin ik een beetje lekker kon liggen. Omdraaien was sowieso al een probleem, moest zo voorzichtig gebeuren anders schoot de kramp in mijn benen. Ook gloeit mijn hele lijf alsof ik een dag op het strand, in de volle zon heb doorgebracht. Continu droge mond, veel dorst. Mijn warme hoofd wil ik eigenlijk in de koelkast stoppen. Om 23:30 uur maar weer uit bed. Als ik toch niet kan slapen, dan maar mijn tijd nuttig besteden. Dus achter de computer plaats genomen. Ik maak de agenda voor de maatschapsvergadering die we morgen hebben, ik bereid deze vergadering voor, openstaande rekeningen worden betaald, mailtjes beantwoord etc etc. Op zich prettig dat dit gebeurd is.
Gisteravond om 22:00 uur naar bed. Veel pijn. Geen enkele houding waarin ik een beetje lekker kon liggen. Omdraaien was sowieso al een probleem, moest zo voorzichtig gebeuren anders schoot de kramp in mijn benen. Ook gloeit mijn hele lijf alsof ik een dag op het strand, in de volle zon heb doorgebracht. Continu droge mond, veel dorst. Mijn warme hoofd wil ik eigenlijk in de koelkast stoppen. Om 23:30 uur maar weer uit bed. Als ik toch niet kan slapen, dan maar mijn tijd nuttig besteden. Dus achter de computer plaats genomen. Ik maak de agenda voor de maatschapsvergadering die we morgen hebben, ik bereid deze vergadering voor, openstaande rekeningen worden betaald, mailtjes beantwoord etc etc. Op zich prettig dat dit gebeurd is.
Zondag 14 april (tweede deel)
Na een redelijk nacht, die me is meegevallen, ik was gewaarschuwd dat ik waarschijnlijk slecht zou slapen, op de zondag er vroeg uit. Ik heb minder slecht geslapen dan de dagen hiervoor. Om 8:15 uur komen vrienden mij oppikken, zij begeleiden mij naar het startvak. Mart gaat, met Lisanne, Rick en Iris, bij de Euromast parkeren, om daar vandaan met de fiets naar de Erasmusbrug te gaan. Lisanne moet nog een hockeywedstrijd spelen. Zij komt eerst naar de start kijken, rijdt dan naar Naaldwijk en probeert op tijd terug te zijn voor de finish.
Vanaf 6:45 uur in de running. Douchen, juiste hardloop-kleren aan, 'warm-houd-kleren' erover heen, horloge en regenboog-armband om, sportdrank klaar maken, paar maal naar de WC (het kan er maar uit zijn), etc etc. Goed op tijd, 8:20 uur, zitten we in de auto, op weg naar Kralingse Zoom. De rit gaat als een trein (lekker dat we met de auto zijn). Er zijn al meer mensen, maar het is nog niet super druk. De metro in en alles gaat zo voorspoedig dat we voor negenen al in een tentje zitten om koffie te drinken.
Ik ben gespannen, ga al weer een keer naar de WC, hoop dat Lisanne ons nog kan vinden. Om 9:45 uur met mijn zwager afgesproken in de buurt van het startvak. Lisanne appt dat de metro oponthoud heeft. Balen. Nog één keer naar de WC en dan naar Frank. Daar aangekomen lachen we nog wat om de maillot die ik aan heb. Die moet voor de start nog uit. Scheuren is de bedoeling. Ik heb hem al ingeknipt. Echter de kwaliteit is iets beter dan verwacht. Hilariteit alom. Lisanne, is tot mijn vreugde, ook gearriveerd.
Om 10:00 uur gaan we het startvak in. Als 'beesten' in de kooi. Eigenlijk wil ik nog een keer naar de WC. Er staat een rij van hier tot en met Tokio, voor 2 dixies. Toch in de rij. Als om 10:25 uur Lee Towers begint te zingen, verlaat ik onverrichter zake de rij. Ons startvak is een aardig stuk verwijderd van de start. Helaas hoor ik Lee nauwelijks zingen. Ineens hoor ik iets in de verte. Was dat een kanonschot? Jawel, de marathon is gestart! Alleen wij nog niet. Rustig op ons gemak nog pratend doen we wat stapjes richting de start. Apart is dat hoor. Dan gaan we, met duizenden voor ons.
Mijn doelstelling om rustig te starten, gaat vanzelf. Uiteindelijk over de startlijn en dan begint het echt. Het is goed dat we rustig lopen, ik voel mijn benen. Kramp lijkt op de loer te liggen. Hopelijk na 5 km over. De eerste keer de Erasmusbrug over. Prima. Ik zie Mart, Rick en Iris duidelijk staan. Zij zien mij gelukkig lopen.
Ik heb een soort schema in mijn hoofd van ongeveer 33 minuten per 5 km (hierbij moet ik elke keer mijn starttijd optellen). Een langzaam schema. Vind ik moeilijk, maar heeft tot doel om, ondanks de warmte, toch die eindstreep te halen. Bij het eerste 5km-punt, zit ik aardig op schema. Mijn broer fietst een heel stuk met me mee, geweldig! Helaas loop ik nog steeds niet lekker. Continu het gevoel dat het in mijn linker kuit kan schieten. Bij 8 km zie ik vrienden. Ik kom 2 x langs ze. Bij de 2de keer vrees ik dat ik af moet gaan haken. Bijna kramp. Ik zeg niets meer, concentreer me alleen maar op het lopen. Het zal me toch niet gebeuren dat ik voor de 10 km al moet opgeven. Verschrikkelijk! Voorzichtig doen, geen rare bewegingen maken, verder gaan. Het zakt gelukkig weer iets af. Daar komt dan mijn hamstrings voor in de plaats.
Bij het 10 km-punt neem ik wat te drinken bij de drinkpost. Normaal doe ik dat niet, heb alles zelf bij mij. Vandaag, door de warmte, moet ik extra veel drinken. Ik loop een stukje, uitkijken voor alle bekertjes en sponzen op de weg (er zijn al heel wat lopers hier gepasseerd, dat is te zien en te voelen). Dan weer door, nog steeds goed op schema, ondanks dat het niet lekker loopt. Het zakt iets af. Wat het drinken betreft, mooi ritme gevonden: na 2 km zelf eigen drinken, dan spons aanpakken ter verkoeling, water bij drinkpost 5 km-punten. Meerdere supporters moedigen me aan. Wat lief dat ze vandaag gekomen zijn! Op naar de 2de keer Erasmusbrug. Als ik op de Laan van Zuid loop zijn mijn gedachten bij Tim.
Hoe dichter bij de brug, hoe emotioneler. Ik moet bijna huilen. Geen handige combinatie met lopen. "Tim help me", zeg ik in gedachten. Nu tegen de brug op, is zwaar. Gelukkig zakken de emoties. Ik moet nog door!
Op de brug rent Iris een stukje met me mee. Speciaal! Daarna vlakbij de Coolsingel. Ik realiseer me dat de wedstrijdlopers al gefinisht zijn. Wij moeten nog een flink stuk. De weg naar het Kralingse bos is dezelfde route als die we straks terug lopen. Ik hoor mensen roepen; "ga door, je bent er bijna". Dit is helaas voor de mensen aan de andere kant van de weg bedoeld, die moeten nog 'maar' een paar kilometer. Wij nog iets meer. Het wordt warmer. Ik heb het warm. Op naar de 30 km. Daar zou de marathon pas beginnen, werd mij van de week verteld. Daarvoor moest ik genieten. Helaas mijn benen vertellen een ander verhaal. Hopelijk kan ik door. Vanaf de 30 km had ik mezelf beloofd dat ik bij elk 5 km-punt een stuk mocht wandelen. Dat doe ik dus ook. Oh wat loopt dat lekker. Onverwachts zie ik één van mijn inspiratoren (is dit een Nederlands woord?) staan. Hij loopt een stukje met me mee en moedigt me aan om weer te gaan rennen. Ik heb het heel zwaar, mijn benen doen nu al zo'n zeer en ik moet zeker nog zo'n 10 km. Bij ongeveer 31 km zie ik mijn buren. Ik kan alleen maar roepen dat ik het zwaar heb. Tim heeft het zwaar gehad, net als hun Joost, ik moet gewoon door!
Bij 33 km zie ik 2 collega's. Er komt weinig zinnigs meer uit mijn mond, ik maak alleen nog maar gebaren. Van iedereen hoorde ik verhalen dat het zo rustig zou zijn bij het Kralingse bos. Ik ervaar dat absoluut niet. Toch met regelmaat mensen langs de weg, gezellig. Na het 35 km-punt duurt het wat mij betreft lang voordat de drinkpost komt (paar honderd meter waarschijnlijk), daar mag ik namelijk weer even lopen. Zou dolgraag de rest wandelend uitlopen. Oh wat doen mijn benen zeer. Continu bang voor kramp. Na iets langer gewandeld te hebben, lukt het toch weer om te gaan hardlopen, nou ja 'hardlopen'... Sukkeldrafje is het meer. Mart en de kinderen passeer ik. Zij gaan nu gauw naar de finish. Ik hoop er te komen. Dan ineens duikt 'mijn inspirator' nog een keer op en rent nog een stukje met me mee. Pept me op, geweldig!
Bij 40 km wandel ik weer een stuk langer. Mijn broer fietst naast me. Hij zegt dat ik het sowieso ga halen. Dat is waar, ik heb nog zat tijd, ik zou het op mijn gemak uit kunnen wandelen. Op een gegeven moment lukt het me om weer te gaan rennen. Het 41 km-punt voorbij. Dan ineens de streep op de weg; nog maar 1000 meter te gaan! Het publiek juicht. Ik ga het halen. Ik ga harder lopen. Nog 500 meter. Ik ben op de Coolsingel!!!Ik kan toch nog harder. Aftellen nu. Ik hoor mensen roepen!
En dan ben ik over de finish. Ik heb het gehaald. Netto eindtijd: 4:36:24, niet de gehoopte tijd, maar gezien de omstandigheden toch netjes. Het was afzien. Ik kan niet tegen de warmte, daarom was ik zo bang voor deze temperatuursstijging. Vorige week zondag nog heerlijk gelopen in een temperatuur van 2 graden. Het was vandaag bikkelen. Het is nergens makkelijk gegaan, heb geen 'flow' ervaren. Misschien te gespannen geweest de afgelopen week. Teveel druk er bij mezelf opgezet. De hele week al het gevoel dat kramp op de loer lag. Geen emotionele ontlading na de finish (had ik wel verwacht), geen euforie.
Ik word eruit gepikt door iemand van TV Rijnmond, of ze nog een interview met me mogen doen. Prima, ik had me alleen niet gerealiseerd dat het een kwartier wachten werd. Als ik net sta te wachten, klinkt opeens het lied: "I'm sexy and I know it" Tim's nummer! Het voelt als een grapje van hem, ik voel me allesbehalve sexy, maar wel super om dit nummer nu te horen, hij is erbij!!! Tijdens het wachten voel ik me toch een beetje akelig. Eindelijk aan de beurt. Mijn zegje gedaan, hoop dat ik er een beetje fatsoenlijk opsta. Ben sowieso niet helemaal helder meer. Na het interview naar het eind doorlopen. Door het hek heen praat ik met mijn gezin (zelfs Lisanne heeft de finish, net, gered). Super dat ze er zijn!. Maar ik ben moe, zou het liefst gaan liggen en slapen. Het idee dat ik nog naar huis moet reizen, is niet prettig. Een tijdje zitten en bijkomen. Mijn zwager opzoeken en dan naar de metro.
De reis terug verloopt voorspoedig. Bij thuiskomst een versierde deur en bloemen. Ik strompel naar binnen. Schoenen uit. Twee blaren. Van de week wel mijn voeten gedaan, nagels geveild, maar hadden dus nog korter geknipt moeten worden, stom, stom, stom. Vergeet ik nooit meer. Tip van Monique is dit (ipv Leo). Ik ga op de bank liggen met ijs voor mijn achillespees. Tijdens het lopen gelukkig nauwelijks last van gehad (of ik voelde het niet door alle kramp-gevoelens elders), nu des te meer. Herhaling uitzending TV-Rijnmond. Het duurt nog even voordat ik in beeld kom. Gauw eerst in bad, daarna eten. Ik zie ook Raemon Sluiter finishen. Kapot en nog niet eens veel sneller dan ik. Dit doet me dan toch weer goed. Daarna mijn interview. Het staat er goed op. Fijn! 's Avonds lees ik nog even de facebook-berichten, mailtjes en sms-jes. Doet me goed. De deurbel gaat, er wordt een bosje bloemen bezorgd door een moeder wier zoontje in een heel zwaar traject zit in het Sophia. Wat lief van ze!
Echter nog steeds geen euforie. Teveel pijn. Hopelijk lekker slapen en dan morgen beter.......
PS Mensen die mijn sponsoractie nog willen steunen, zeker nu ik ook echt over de eindstreep ben gekomen, graag, en dit kan tot en met wo 24 april. Op vrijdag 26 april wil ik het, hopelijk een mooi, eindbedrag bekendmaken!!!
Vanaf 6:45 uur in de running. Douchen, juiste hardloop-kleren aan, 'warm-houd-kleren' erover heen, horloge en regenboog-armband om, sportdrank klaar maken, paar maal naar de WC (het kan er maar uit zijn), etc etc. Goed op tijd, 8:20 uur, zitten we in de auto, op weg naar Kralingse Zoom. De rit gaat als een trein (lekker dat we met de auto zijn). Er zijn al meer mensen, maar het is nog niet super druk. De metro in en alles gaat zo voorspoedig dat we voor negenen al in een tentje zitten om koffie te drinken.
 |
| Zoekplaatje: kijk of je ons kunt ontdekken? |
 |
| De eerste keer over de Erasmusbrug, nog vrolijk |
Bij het 10 km-punt neem ik wat te drinken bij de drinkpost. Normaal doe ik dat niet, heb alles zelf bij mij. Vandaag, door de warmte, moet ik extra veel drinken. Ik loop een stukje, uitkijken voor alle bekertjes en sponzen op de weg (er zijn al heel wat lopers hier gepasseerd, dat is te zien en te voelen). Dan weer door, nog steeds goed op schema, ondanks dat het niet lekker loopt. Het zakt iets af. Wat het drinken betreft, mooi ritme gevonden: na 2 km zelf eigen drinken, dan spons aanpakken ter verkoeling, water bij drinkpost 5 km-punten. Meerdere supporters moedigen me aan. Wat lief dat ze vandaag gekomen zijn! Op naar de 2de keer Erasmusbrug. Als ik op de Laan van Zuid loop zijn mijn gedachten bij Tim.
 |
| Laan op Zuid, TIM4SOPHIA, hier doe ik het voor! |
 |
| Tweede keer Erasmusbrug, een stuk meer beladen..... |
 |
| Ik zwaai maar en loop door, meer is niet mogelijk |
Bij 40 km wandel ik weer een stuk langer. Mijn broer fietst naast me. Hij zegt dat ik het sowieso ga halen. Dat is waar, ik heb nog zat tijd, ik zou het op mijn gemak uit kunnen wandelen. Op een gegeven moment lukt het me om weer te gaan rennen. Het 41 km-punt voorbij. Dan ineens de streep op de weg; nog maar 1000 meter te gaan! Het publiek juicht. Ik ga het halen. Ik ga harder lopen. Nog 500 meter. Ik ben op de Coolsingel!!!Ik kan toch nog harder. Aftellen nu. Ik hoor mensen roepen!
 |
| Nog 100 meter te gaan, een klein eindsprintje |
Ik word eruit gepikt door iemand van TV Rijnmond, of ze nog een interview met me mogen doen. Prima, ik had me alleen niet gerealiseerd dat het een kwartier wachten werd. Als ik net sta te wachten, klinkt opeens het lied: "I'm sexy and I know it" Tim's nummer! Het voelt als een grapje van hem, ik voel me allesbehalve sexy, maar wel super om dit nummer nu te horen, hij is erbij!!! Tijdens het wachten voel ik me toch een beetje akelig. Eindelijk aan de beurt. Mijn zegje gedaan, hoop dat ik er een beetje fatsoenlijk opsta. Ben sowieso niet helemaal helder meer. Na het interview naar het eind doorlopen. Door het hek heen praat ik met mijn gezin (zelfs Lisanne heeft de finish, net, gered). Super dat ze er zijn!. Maar ik ben moe, zou het liefst gaan liggen en slapen. Het idee dat ik nog naar huis moet reizen, is niet prettig. Een tijdje zitten en bijkomen. Mijn zwager opzoeken en dan naar de metro.
 |
| Na de finish, met het trotse gezin |
Echter nog steeds geen euforie. Teveel pijn. Hopelijk lekker slapen en dan morgen beter.......
 |
| Thuiskomst, het zit erop!!! |
Zondag 14 april (eerste korte deel)
Zeer gespannen van start, maar na 42,195 km gefinisht. Super blij, super trots, maar ook pijn nu. Ontzettend blij dat ik dit doel behaald heb!
 |
| Foto 100 meter voor de finish, ik ga het halen!!! |
Zaterdag 13 april
The day before.......
Niet lang geslapen, vroeg wakker. Mart is er al uit, want hij moet vandaag nog werken. Ik blijf nog even liggen. Na een uurtje ben ik het zat en ga er toch maar uit. Het gespannen gevoel is al volop aanwezig. Dit kan een lekkere dag worden zo. Vrijdag had ik een mooie planning gemaakt voor deze dagen. Alles opgeschreven wat ik niet moest vergeten. Die planning wil ik nu inzien. Nergens te vinden. Na een half uur zoeken, het maar opgegeven, dat wordt een nieuwe planning maken. Balen, zo vliegt de tijd door mijn vingers. Als Iris en Rick de deur uit zijn (sporten en werken) ga ik rustig beginnen aan mijn blog. Gisteren natuurlijk veel gebeurd, uitgebreid verhaal dus.
Nadat het blog eindelijk gepubliceerd is, ga ik pannenkoeken bakken. Lisanne is ondertussen beneden gekomen en zit in de woonkamer te leren. Ze klaagt over de warmte in huis. Om mezelf toch nog enigszins aan die warmte te laten wennen, heb ik de kachel een stuk hoger staan dan normaal. Ik vind het ook warm, maar dit is wel de temperatuur waarin ik morgenmiddag moet lopen. Extra pannenkoeken gemaakt want zien eten, doet eten, dus iedereen kan meegenieten (en niet alleen van de rook en de geur).
Ik drink heel veel, ik eet veel tussendoor. Na even gelegen te hebben, ga ik nog een klein stuk lopen. Dit is puur om de stress eruit te lopen, in een heel rustig tempo. Als ik thuis ben en op de computer wil kijken hoe 'snel' ik nu gelopen heb, blijk ik mijn horloge waarschijnlijk niet goed aangezet te hebben. Gebeurt me nooit. Dit moet ik morgen in ieder geval niet doen. Zal allemaal wel de stress zijn.
Omdat het morgen zo warm wordt, is het waarschijnlijk wel slim om in een korte broek te lopen. Oh wat heb ik hier een hekel aan. Mijn oude zit ook totaal niet lekker. Toch maar even langs Lopers Company rijden voor een nieuw exemplaar.
Eenmaal thuis doe ik van alles, maar effectief verzet ik weinig werk. Wel is de postbode geweest, met weer mooie, lieve, grote kaarten. Zelfs nog een pakje afgeleverd met een bedelarmband met een foto van Tim. Hoe lief is dit. Super bedankt allemaal! Meerdere sms-jes, facebook-berichten, mails, etc volgen. Geweldig, hoe iedereen meeleeft (alleen is iedereen een beetje te optimistisch, wat betreft de afloop, voor mijn gevoel).
's Avonds moeten de fietsen nog op de auto. Mijn startnummers moeten nog bevestigd worden. Wat een gepriegel is dit zeg. Na een uur zit het, gauw een foto maken voor mijn blog, zodat iedereen weet hoe ik eruit zal zien. Oh nee, helmaal vergeten dat ik nog een belt om ga doen. Het gepriegel begint opnieuw, de stress neemt toe. Even zitten als de buurvrouw langs komt. Daarna nog wat telefoontjes en dit blog schrijven. Ik ontplof bijna van de hitte, hopen dat het morgen buiten iets anders voelt. Nu nog slapen..........
Niet lang geslapen, vroeg wakker. Mart is er al uit, want hij moet vandaag nog werken. Ik blijf nog even liggen. Na een uurtje ben ik het zat en ga er toch maar uit. Het gespannen gevoel is al volop aanwezig. Dit kan een lekkere dag worden zo. Vrijdag had ik een mooie planning gemaakt voor deze dagen. Alles opgeschreven wat ik niet moest vergeten. Die planning wil ik nu inzien. Nergens te vinden. Na een half uur zoeken, het maar opgegeven, dat wordt een nieuwe planning maken. Balen, zo vliegt de tijd door mijn vingers. Als Iris en Rick de deur uit zijn (sporten en werken) ga ik rustig beginnen aan mijn blog. Gisteren natuurlijk veel gebeurd, uitgebreid verhaal dus.
Nadat het blog eindelijk gepubliceerd is, ga ik pannenkoeken bakken. Lisanne is ondertussen beneden gekomen en zit in de woonkamer te leren. Ze klaagt over de warmte in huis. Om mezelf toch nog enigszins aan die warmte te laten wennen, heb ik de kachel een stuk hoger staan dan normaal. Ik vind het ook warm, maar dit is wel de temperatuur waarin ik morgenmiddag moet lopen. Extra pannenkoeken gemaakt want zien eten, doet eten, dus iedereen kan meegenieten (en niet alleen van de rook en de geur).
Ik drink heel veel, ik eet veel tussendoor. Na even gelegen te hebben, ga ik nog een klein stuk lopen. Dit is puur om de stress eruit te lopen, in een heel rustig tempo. Als ik thuis ben en op de computer wil kijken hoe 'snel' ik nu gelopen heb, blijk ik mijn horloge waarschijnlijk niet goed aangezet te hebben. Gebeurt me nooit. Dit moet ik morgen in ieder geval niet doen. Zal allemaal wel de stress zijn.
Omdat het morgen zo warm wordt, is het waarschijnlijk wel slim om in een korte broek te lopen. Oh wat heb ik hier een hekel aan. Mijn oude zit ook totaal niet lekker. Toch maar even langs Lopers Company rijden voor een nieuw exemplaar.
Eenmaal thuis doe ik van alles, maar effectief verzet ik weinig werk. Wel is de postbode geweest, met weer mooie, lieve, grote kaarten. Zelfs nog een pakje afgeleverd met een bedelarmband met een foto van Tim. Hoe lief is dit. Super bedankt allemaal! Meerdere sms-jes, facebook-berichten, mails, etc volgen. Geweldig, hoe iedereen meeleeft (alleen is iedereen een beetje te optimistisch, wat betreft de afloop, voor mijn gevoel).
Vrijdag 12 april
Vroeg op, ondanks laat naar bed gaan. Drukke, spannende dag voor de boeg. Het overzetten van de filmpjes van Tim is gisteren niet goed gelukt. Vanochtend gelukkig wel. Nogmaals even kijken naar wat mooie fragmentjes kunnen zijn om te gebruiken voor de uitzending van TV Rijnmond. Ik wil de huiskamer ook nog een beetje aan kant hebben, mezelf nog douchen etc etc. Ik ben gespannen en de eerste 'stress-ruzie' is een feit. Tranen opdrogen, want zo kan ik niet in beeld verschijnen. Vlak voor tienen is er rust in de tent.
Precies om 10:00 uur staan de mannen van TV Rijnmond voor de deur. Wat zijn ze sympathiek! Ze stellen me op mijn gemak. Uitzending is niet live, dus alles kan over. Fijn om te weten. Het wordt een nieuws-tiem van 2 minuten, dus niet alles wat ik zou willen kan natuurlijk in beeld komen. We bespreken even wat er ongeveer aan de orde komt en wat de volgorde zal zijn. Van dit gesprek wordt ik al vrolijk, zo'n sfeer brengen de mannen met zich mee.
Precies om 10:00 uur staan de mannen van TV Rijnmond voor de deur. Wat zijn ze sympathiek! Ze stellen me op mijn gemak. Uitzending is niet live, dus alles kan over. Fijn om te weten. Het wordt een nieuws-tiem van 2 minuten, dus niet alles wat ik zou willen kan natuurlijk in beeld komen. We bespreken even wat er ongeveer aan de orde komt en wat de volgorde zal zijn. Van dit gesprek wordt ik al vrolijk, zo'n sfeer brengen de mannen met zich mee.
Donderdag 11 april
Redelijk geslapen. Wel wil ik nog een aantal dingen doen vóórdat ik ga werken. Vroeg op en aan de slag. Ik kleed me warm aan. Niet omdat het vandaag zo koud wordt, maar juist omdat het zondag zo warm wordt. Een soort van wennen aan het 'warm-hebben'. Geen idee of het helpt, maar zo heb ik het gevoel dat ik misschien iets aan mijn angst voor de temperatuur van zondag kan doen.
Ik plaats nog even een blog-bericht, ik beantwoord nog een mailtje van iemand van TV-Rijnmond en sprint daarna naar mijn auto. O nee, ik mocht niet meer sprinten. "Rustig aan, geen ongeluk krijgen", klinkt het stemmetje in mijn hoofd.
Ik plaats nog even een blog-bericht, ik beantwoord nog een mailtje van iemand van TV-Rijnmond en sprint daarna naar mijn auto. O nee, ik mocht niet meer sprinten. "Rustig aan, geen ongeluk krijgen", klinkt het stemmetje in mijn hoofd.
Woensdag 10 april
Iris ziek vanochtend en ze ligt een tijdje in ons bed, voordat ik er zelf uit ga. In principe niet veel te doen. Paar kilometers hardlopen en het plan om mijn moeder te bezoeken. In de ochtend lees ik de krant, lees ik nog een gedeelte uit mijn boek. Ook bij Lisanne is er les-uitval en spreek ik af om samen te lunchen (gewoon thuis hoor). Daarvoor wil ik gelopen hebben. Om dit te halen moet ik er ineens toch de vaart in zetten. Snel het hele aankleedritueel; tape op mijn kuit, kleren aan, horloge om, muziek in, lippen insmeren en dan gaan. Planning is ongeveer 6 km in een rustig tempo lopen. Prima weer buiten, op een gegeven moment krijg ik het zelfs warm.
Dinsdag 9 april
Gelukkig beter geslapen dan de voorgaande nachten. Neemt niet weg dat ik moeite heb om uit bed te komen. Het lijkt of alle adrenaline is weggezakt, nu ik even niet meer hoef te presteren. Voor de kinderen er toch bijtijds uit. Vandaag alleen maar boodschappen doen en wassen (incl strijken, dat dan wel weer). Alles gaat langzaam. Gewoon accepteren maar.
Het is altijd een verrassing wie er thuis is. Vandaag lunch ik gezellig met Rick (5 les-uren vervallen!).
Het is altijd een verrassing wie er thuis is. Vandaag lunch ik gezellig met Rick (5 les-uren vervallen!).
Maandag 8 april
Het dromen ging weer lekker vannacht. Na een heuse nachtmerrie (nee, niet over hardlopen), ben ik om 3 uur wakker en blijf ik helaas wakker tot..... jawel, 30 minuten voordat de wekker gaat.
Een douche verdrijft de slaap en ik kan er weer fris tegenaan.
Vandaag veel patiënten die het weten van de marathon (met of zonder het achterliggende verhaal). Er wordt meegeleefd, voelt hartverwarmend! Nog maar 6 dagen voor de start. Als ik hier teveel over nadenk word ik zenuwachtig. Nergens voor nodig, hoor ik van velen. Ik heb echter'de 'uit-knop' voor dit soort gedachten nog niet ontdekt. Werken biedt wel een goede afleiding en fungeert als zo'n soort knop. In de pauze doe ik al een groot deel van mijn administratie, scheelt morgen weer. Uiteindelijk maak ik het 's avonds al af. Alleen iets later naar bed dan gepland.
Een douche verdrijft de slaap en ik kan er weer fris tegenaan.
Vandaag veel patiënten die het weten van de marathon (met of zonder het achterliggende verhaal). Er wordt meegeleefd, voelt hartverwarmend! Nog maar 6 dagen voor de start. Als ik hier teveel over nadenk word ik zenuwachtig. Nergens voor nodig, hoor ik van velen. Ik heb echter'de 'uit-knop' voor dit soort gedachten nog niet ontdekt. Werken biedt wel een goede afleiding en fungeert als zo'n soort knop. In de pauze doe ik al een groot deel van mijn administratie, scheelt morgen weer. Uiteindelijk maak ik het 's avonds al af. Alleen iets later naar bed dan gepland.
Zondag 7 april
Helaas ben ik weer druk bezig vannacht, in mijn dromen weliswaaar, maar wel heel onrustig.
Uit bed, om me klaar te gaan maken voor een 'snel stukje hardloop-werk'. Van een trainster van Parthenon begrepen dat ik voor de marathon nog één keer moet 'knallen'. Als ik beneden kom, zie ik een mededeling van Lisanne, dat ze al vóór elf uur de deur uit moet voor de hockey. Ai, niet gerekend op een uitwedstrijd. Dat wordt iets sneller gaan lopen, anders ben ik niet voor het ontbijt thuis. Gauw sapje drinken, gauw banaantje eten, kleren aan, muziek in, horloge om, sportdrank mee etc etc en dan de deur uit. Doelstelling: 11 km in redelijk tempo lopen, met intervalstukken ertussen. In het begin moet ik op gang komen, het tempo pakken lukt niet, pijntje hier, pijntje daar. Ik troost me met de gedachte dat ik waarschijnlijk na de start van de marathon, door al die duizenden lopers voor me, ook langzaam zal starten. Op een gegeven moment kom ik er in. De intervalstukken zijn pittig (zeker met die verjaardag van gisteren nog in de benen).
Uit bed, om me klaar te gaan maken voor een 'snel stukje hardloop-werk'. Van een trainster van Parthenon begrepen dat ik voor de marathon nog één keer moet 'knallen'. Als ik beneden kom, zie ik een mededeling van Lisanne, dat ze al vóór elf uur de deur uit moet voor de hockey. Ai, niet gerekend op een uitwedstrijd. Dat wordt iets sneller gaan lopen, anders ben ik niet voor het ontbijt thuis. Gauw sapje drinken, gauw banaantje eten, kleren aan, muziek in, horloge om, sportdrank mee etc etc en dan de deur uit. Doelstelling: 11 km in redelijk tempo lopen, met intervalstukken ertussen. In het begin moet ik op gang komen, het tempo pakken lukt niet, pijntje hier, pijntje daar. Ik troost me met de gedachte dat ik waarschijnlijk na de start van de marathon, door al die duizenden lopers voor me, ook langzaam zal starten. Op een gegeven moment kom ik er in. De intervalstukken zijn pittig (zeker met die verjaardag van gisteren nog in de benen).
Zaterdag 6 april
Rustig opstaan en dan aan de slag met de voorbereidingen voor Iris d'er verjaardag. Alle tijd, dus er zou tijd over kunnen blijven om even van het zonnetje te genieten. Echter niet voor deze dame. Ik verzin allerlei klusjes erbij, die de laatste tijd, door tijdgebrek, zijn blijven liggen. Waarom makkelijk doen, als het moeilijk kan???
Niet in het zonnetje, maar wel op tijd klaar voor de visite. Het wordt een ontspannen verjaardag. In vergelijking met vorig jaar, verlopen de verjaardagen dit jaar zonder zichtbaar verdriet. Fijn om te merken dat ik dit soort dagen makkelijker volhoud. Maar natuurlijk biedt de marathon vandaag ook afleiding. Het blijft wel dat mijn omgeving meer vertrouwen in een goede afloop heeft dan ik zelf. Met mijn zwager neem ik nog wat praktische zaken door.
Nadat de laatste visite weg is, ruimen we het grootste deel op, de rest komt morgen wel. Iris heeft het naar d'er zin gehad en wij ook! Met dank aan alle helpende handen en belangstellende mensen! Met een goed gevoel naar bed.
Niet in het zonnetje, maar wel op tijd klaar voor de visite. Het wordt een ontspannen verjaardag. In vergelijking met vorig jaar, verlopen de verjaardagen dit jaar zonder zichtbaar verdriet. Fijn om te merken dat ik dit soort dagen makkelijker volhoud. Maar natuurlijk biedt de marathon vandaag ook afleiding. Het blijft wel dat mijn omgeving meer vertrouwen in een goede afloop heeft dan ik zelf. Met mijn zwager neem ik nog wat praktische zaken door.
Nadat de laatste visite weg is, ruimen we het grootste deel op, de rest komt morgen wel. Iris heeft het naar d'er zin gehad en wij ook! Met dank aan alle helpende handen en belangstellende mensen! Met een goed gevoel naar bed.
Vrijdag 5 april
Laat gaan slapen, toch weer vroeg eruit. Ik droom de laatste dagen veel en het zijn niet de meest leuke dromen. Als ik wakker word, duurt het even voor ik en mijn stemming weer in de gewone wereld zijn.
Vandaag de laatste boodschappen voor Iris d'er 'familie-verjaardag' van morgen. Ik kan het rustig aan doen, want ook vandaag 'spaar' ik mezelf en ga ik niet hardlopen.
Vandaag de laatste boodschappen voor Iris d'er 'familie-verjaardag' van morgen. Ik kan het rustig aan doen, want ook vandaag 'spaar' ik mezelf en ga ik niet hardlopen.
Donderdag 4 april
Vanochtend vroeg al een mailtje van mijn zwager; nog 10 dagen voor de marathon! Ik voel de spanning in mijn buik. Het is echt aftellen nu.
Nu eerst maar de 'marathon' van deze dag. Door het uitvallen van Paasmaandag heb ik een zeer vol programma voor de boeg. Er vallen echter een paar patiënten uit, waardoor de dag makkelijker verloopt dan ik voorzien had. Op dezelfde dag krijg ik twee gelukspoppetjes voor de marathon. Wat lief dat mensen zo met me meeleven. Ik zal er aan elke schoen één doen en hopen dat die voeten me dan over de finish laten komen. Als dan ook het eindbedrag een mooi bedrag is waar ik mee 'over de brug' (dat blijft dan toch die Erasmusbrug) kan komen, dan is de hele actie in alle opzichten geslaagd! Dus alsjeblieft, laat mijn droom uitkomen!
Tegen half negen ben ik al (volgens Iris dan) thuis. Ik lees lekker de krant, kijk een TV-programma terug, ben moe maar eigenlijk te moe om mezelf naar boven te brengen. Dus krijg ik op een gegeven moment een app-je van een bezorgde dochter, of ik niet moet gaan slapen?? Tja dat is dus de omgekeerde wereld......
Nu eerst maar de 'marathon' van deze dag. Door het uitvallen van Paasmaandag heb ik een zeer vol programma voor de boeg. Er vallen echter een paar patiënten uit, waardoor de dag makkelijker verloopt dan ik voorzien had. Op dezelfde dag krijg ik twee gelukspoppetjes voor de marathon. Wat lief dat mensen zo met me meeleven. Ik zal er aan elke schoen één doen en hopen dat die voeten me dan over de finish laten komen. Als dan ook het eindbedrag een mooi bedrag is waar ik mee 'over de brug' (dat blijft dan toch die Erasmusbrug) kan komen, dan is de hele actie in alle opzichten geslaagd! Dus alsjeblieft, laat mijn droom uitkomen!
Tegen half negen ben ik al (volgens Iris dan) thuis. Ik lees lekker de krant, kijk een TV-programma terug, ben moe maar eigenlijk te moe om mezelf naar boven te brengen. Dus krijg ik op een gegeven moment een app-je van een bezorgde dochter, of ik niet moet gaan slapen?? Tja dat is dus de omgekeerde wereld......
Woensdag 3 april
Vanochtend eerst naar mijn sinaasappelmannetje. Bewondering hoe ze elke week in die kou staan. Eigenlijk bewondering voor al die marktkooplieden. Hierna voor de eerste keer weer buiten tennissen. Vlak voordat ik weg wil gaan ben ik mijn handschoenen kwijt en die heb ik echt nodig. Wij hebben nog steeds een mysterieus wezen in huis, dat van alles laat verdwijnen. Dan maar m'n hardloophandschoenen aan. Op de fiets. Brrrrr, wat is die wind hard en koud. Na een half uur op de baan zijn we opgewarmd en gewend aan de omstandigheden buiten. Het kopje koffie/thee na afloop drinken we wel warm binnen!
Dinsdag 2 april
Vandaag is Iris echt jarig. Ik kan het niet laten om nog een keer voor haar te zingen. Of ze hier echt blij mee is?? Wel blij is ze met haar H&M-bon. Maar dan wacht de realtiteit weer: school voor de kinderen, voor mij de verjaardags-boodschappen. Zaterdag vieren we haar verjaardag. Al dat gesleep met die boodschappen is niet mijn favoriete bezigheid. Het is niet anders. Om mijn onderbenen te ontzien en om wat tijdswinst te behalen, ga ik vandaag niet hardlopen. Hoop dat het helpt.
Maandag 1 april
Iris is morgen jarig, maar dan hebben we nauwelijks een moment waarop we met z'n allen zijn. Dus staan we vanochtend (bijna middag) voor haar kamer om te zingen en alvast wat cadeautjes te geven.
Hierna hebben we een verjaardags-/ Paasbrunch. Compleet met een heuse pannenkoekentaart.
Hierna hebben we een verjaardags-/ Paasbrunch. Compleet met een heuse pannenkoekentaart.
Zondag 31 maart
Oei dat valt toch tegen, zo vroeg eruit. Kwart over 8 willen we in de auto zitten, voor onze verkenningstocht in Rotterdam, anders zijn we niet op tijd terug voor een Paasbrunch bij vrienden. Eer de fiets in de auto ligt, alle drank-/ en etenswaren voor het hardlopen mee zijn, de juiste kleding aan, de routes mee, is het kwart voor 9 geworden. We rijden via een omweg naar een beoogde parkeerplek voor op de dag van de marathon. Hoe vroeg zouden we moeten zijn om hier nog te kunnen parkeren? Dan rijden we door richting het Kralingse Bos. We parkeren bij de hockeyvereniging. Hier vandaan ga ik de ronde om het Kralingse Bos lopen en Mart gaat al fietsend een deel van het parcours verkennen.
Zaterdag 30 maart
De Paasdagen voor de boeg en ook Iris d'er verjaardag. Vandaag wil ik veel. Sowieso mijn blogbericht bijwerken en naar de stad. Dordrecht in dit geval. Ik ga mijn hardloopkleren wegbrengen om het logo van TIM4Sophia erop te laten drukken. Lisanne heeft nog een nieuwe broek nodig en gaat gezellig mee. Ook voor Iris wil ik nog wat kleine cadeautjes meenemen. Niet alles zit mee en we verslijten zo aardig wat kilometers. Omdat niet alles gelukt is, winkelen we verder in Zwijndrecht en Ambacht.
Als we thuis zijn wil ik eigenlijk nog mijn patiëntenadministratie doen. Ik loop achter, maar eenmaal thuis zijn er andere zaken die de aandacht vragen. Aan het eind van de middag gaan we naar de verjaardag van mijn schoonzus in Den Haag. Bij binnenkomst hangen mijn eigen posters duidelijk in het zicht. Geweldig om dit zo te zien. Na een overheerlijke soep gaan we richting huis. Morgen wil ik een stukje parcours van de marathon verkennen, Mart gaat kijken hoe hij het best kan fietsen om mij op meerdere plekken te kunnen zien (voorbij stuiven of zal het meer voorbij strompelen worden?). Deze nacht een uurtje korter, morgen vroeg op, vanavond dus bijtijds naar bed.
Als we thuis zijn wil ik eigenlijk nog mijn patiëntenadministratie doen. Ik loop achter, maar eenmaal thuis zijn er andere zaken die de aandacht vragen. Aan het eind van de middag gaan we naar de verjaardag van mijn schoonzus in Den Haag. Bij binnenkomst hangen mijn eigen posters duidelijk in het zicht. Geweldig om dit zo te zien. Na een overheerlijke soep gaan we richting huis. Morgen wil ik een stukje parcours van de marathon verkennen, Mart gaat kijken hoe hij het best kan fietsen om mij op meerdere plekken te kunnen zien (voorbij stuiven of zal het meer voorbij strompelen worden?). Deze nacht een uurtje korter, morgen vroeg op, vanavond dus bijtijds naar bed.
Vrijdag 29 maart
Om het zachtjes uit te drukken; het was niet zo'n beste week van de week. Ik kom met moeite mijn bed uit. Mijn onderbenen hebben weer een andere plek gevonden om te protesteren tegen alle gelopen en nog te lopen kilometers. Maak ik me zorgen over.
Dan realiseer ik me ineens dat ik gisteravond thuis ben gekomen na het werken en mijn mobiel in mijn jaszak heb laten zitten. Een gemiste sms. Hij blijkt van mijn buurvrouw te zijn: "Ned. 1 Anita Meijer zingt de Kast. Denk aan jullie Tim x". Ik ben inmiddels (bijna) alleen thuis en ben toch nieuwsgierig. Het blijkt de uitzending van The Passion te zijn. Ik ga terugkijken.
Dan realiseer ik me ineens dat ik gisteravond thuis ben gekomen na het werken en mijn mobiel in mijn jaszak heb laten zitten. Een gemiste sms. Hij blijkt van mijn buurvrouw te zijn: "Ned. 1 Anita Meijer zingt de Kast. Denk aan jullie Tim x". Ik ben inmiddels (bijna) alleen thuis en ben toch nieuwsgierig. Het blijkt de uitzending van The Passion te zijn. Ik ga terugkijken.
Donderdag 28 maart
Vroeg eruit want ik wil nog een mailtje de deur uit doen, voordat ik zelf de deur uit ga. Het worden twee mailtjes, met de nodige emoties geschreven. En dan nu 'rustig' naar mijn werk. Er zitten gelukkig wat vrije momenten in mijn planning, wat me wat speling geeft. Een paar goede gesprekken en aan het eind van de dag loopt een stagiaire een uurtje met me mee. Wat een enthousiaste meid is dit. Leuk! Lisanne is ook even op de praktijk en rijdt mij 's avonds naar huis. We eten samen. Later op de avond zitten we samen op de bank naar een film te kijken waarin ze me, met haar liefste blik, vraagt of ik haar nek nog even wil masseren. Vooruit dan maar. Zelfs voor mij is het ontspannend (beetje slaapverwekkend ook) dus na de film zoek ik snel mijn warme bedje op.
Woensdag 27 maart
Vandaag wil ik er weer flink tegenaan met hardlopen. Eerst wat ontbijten. Tijdens het laten zakken van m'n eten bekijk ik de mail. Ik ben van nature niet het meest gelijkmatige type. Eén van m'n mailtjes valt helemaal verkeerd. De balans is het laatste anderhalf jaar sowieso al een moeilijk gegeven, nu is hij even totaal zoek. Ik baal van mezelf dat het zo'n effect op me heeft, dit wil ik niet. Daarna een telefoongesprek waar ik iets rustiger van wordt.
Al met al ga ik pas om half 11 lopen. Een korte lange duurloop, oftewel 13 km. Achteraf zie ik dat ik hem in een redelijk tempo gelopen heb. Het begin was nog wel pijnlijk, daarna ging het beter. Ook de wind was veel minder guur dan afgelopen zondag. Als ik thuis ben zie ik dat de zon heerlijk in onze tuin schijnt. Eigenlijk heb ik geen tijd, maar ik ga toch even in dat zonnetje zitten. Het lijkt gewoon voorjaar, zalig!
's Middags gauw nog strijken en dan mag ik met Rick weer naar Tilburg afreizen. Een tijd geleden dat we bij rouwtherapeute Hellen zijn geweest. Fijn zo'n gesprek weer. Als we thuiskomen is er super lekkere lasagna gebracht. Er wordt bijna om gevochten. 's Avonds voor de buis want mijn buurjongen Joost komt op de TV. Hij doet mee in de uitzending: Samen tegen kinderkanker, draag je steentje bij! Berichtje van mijn buurvrouw vanmiddag dat hij niet eens zenuwachtig was. Knap hoor! Hij doet het super goed.
Hierna naar bed, morgen weer vroeg op.
Al met al ga ik pas om half 11 lopen. Een korte lange duurloop, oftewel 13 km. Achteraf zie ik dat ik hem in een redelijk tempo gelopen heb. Het begin was nog wel pijnlijk, daarna ging het beter. Ook de wind was veel minder guur dan afgelopen zondag. Als ik thuis ben zie ik dat de zon heerlijk in onze tuin schijnt. Eigenlijk heb ik geen tijd, maar ik ga toch even in dat zonnetje zitten. Het lijkt gewoon voorjaar, zalig!
's Middags gauw nog strijken en dan mag ik met Rick weer naar Tilburg afreizen. Een tijd geleden dat we bij rouwtherapeute Hellen zijn geweest. Fijn zo'n gesprek weer. Als we thuiskomen is er super lekkere lasagna gebracht. Er wordt bijna om gevochten. 's Avonds voor de buis want mijn buurjongen Joost komt op de TV. Hij doet mee in de uitzending: Samen tegen kinderkanker, draag je steentje bij! Berichtje van mijn buurvrouw vanmiddag dat hij niet eens zenuwachtig was. Knap hoor! Hij doet het super goed.
Hierna naar bed, morgen weer vroeg op.
Dinsdag 26 maart
Iris vanochtend weer niet lekker, vanmiddag een afspraak bij de acupuncturist, dus ik breng haar naar school. Ga ik gelijk door om de boodschappen te doen. Na het opruimen hiervan, pfff wat een klus, moet ik me klaar gaan maken voor het hardlopen. De gedachte aan de kou buiten, maakt dat ik treuzel. Na weer aardig wat laagjes aangetrokken te hebben, ben ik er klaar voor. In principe dinsdags lantaarnpalen-loop. Ik ren weg uit de straat. Au, au, au, toch iets meer last van zondag dan ik dacht. Vooral mijn onderbenen en enkels doen pijn. Niet slim om te gaan sprinten, dus houden we het toch op een 'herstel-loopje'. Ik word steeds flexibeler om me aan te passen aan wat mogelijk is.
Maandag 25 maart
Gisteravond was ik behoorlijk moe. Mijn verwachting was dat ik als een blok in slaap zou vallen. Dit klopte aardig, alleen vanaf half 2 wakker. Tja en daar lig je dan. Er flitst van alles door mijn hoofd. Uiteindelijk maar even gaan lezen en rond de klok van 5 uur in slaap gevallen. Mijn wekker heb ik uit voorzorg al iets later gezet en je raadt het al, toen die ging was ik nog compleet van de wereld. Even tijd nodig om echt wakker te worden.
Zondag 24 maart
"Zondag mogelijk koudste 24 maart ooit", dit lees ik 's morgens op internet. Fijn, hoe kienen we het uit om nu te mogen hardlopen? In huis is het best lekker, maar ik bereid me voor op buiten. Ik kies voor nog een extra kleding-laag. Als morgen in de krant staat dat er in Oud-Beijerland een Michelinvrouwtje gesignaleerd is, dan was ik dat. Mijn ontbijt is, voor mijn begrippen, vrij uitgebreid. Van de zenuwen bezoek ik meerdere malen het toilet. Fijn, je kan het maar van tevoren kwijt zijn.
Zaterdag 23 maart
Een groot gedeelte van de nacht al de wind horen loeien. Door dit geluid voel je bijna de kou buiten al. Ik wil het rustig aan doen vandaag. Krachten sparen voor die 32 km van morgen. Wel gaan we 's middags even naar Dordt om te informeren voor het bedrukken van mijn loopshirt. Ik heb een wens ingestuurd voor een bedrukt, groen shirt, bij Paul de Leeuw, vanwege de connectie van Tim met hem. Helaas niets meer van vernomen, dus heb ik zelf wat besteld. Zonder enige twijfel moest het shirt groen van kleur zijn, liefst Tim zijn kleur groen. Dat was in de vrouwen-shirts nog niet zo makkelijk te vinden. Via internet wat besteld en nu dus naar Think Ahead voor ideeën voor het bedrukken. Als we in de winkel staan, blijkt dat het shirt en jas eerst gewassen te moeten worden. Het idee is er, van de week gewoon even terugkomen.
Mijn bui van gisteren is nog niet over. Zou het met de spanning voor morgen te maken hebben?? 's Avonds leg ik alvast allerlei spulletjes klaar, zodat ik morgen hopelijk niets vergeet. Bijtijds in bed, morgen bijtijds weer op........
Mijn bui van gisteren is nog niet over. Zou het met de spanning voor morgen te maken hebben?? 's Avonds leg ik alvast allerlei spulletjes klaar, zodat ik morgen hopelijk niets vergeet. Bijtijds in bed, morgen bijtijds weer op........
Vrijdag 22 maart
Ik voel het al bij het opstaan; dit belooft geen goede dag te worden. Er staat gelukkig niet veel op de planning. Ook wat betreft mijn hardloopschema valt het mee. Maar 6 km. Ik kan het alleen bijna niet opbrengen. Toch mijn outfit aangetrokken en gegaan. Het voelt zwaar, niet conditioneel, maar meer mentaal. Hoe moet dat aanstaande zondag? De laatste trainingsloop, deze keer van 32 km. Fijn ook, het weer wat ze opgeven. Veel wind, gecombineerd met kou. Don't give up the fight, van Racoon, komt in m'n hoofd op.
Als ik thuis ben van het hardlopen, ben ik blij dat ik toch geweest ben. Het verbetert echter niet mijn stemming. Ik probeer mijn gedachten te verzetten en pak de huiskamer en de keuken aan. Het resultaat is dat het er weer lekker opgeruimd uitziet, maar zo niet in mijn hoofd voelt. De hele dag door vele tranen, veel verdriet, ik mis Tim gigantisch, ik ben boos, twijfel aan alles maar vooral aan mezelf. Houdt het dan nooit op? Helaas kan het gezin van bovenstaande mee 'genieten'. Morgen zal het beter zijn..............(toch???)
Als ik thuis ben van het hardlopen, ben ik blij dat ik toch geweest ben. Het verbetert echter niet mijn stemming. Ik probeer mijn gedachten te verzetten en pak de huiskamer en de keuken aan. Het resultaat is dat het er weer lekker opgeruimd uitziet, maar zo niet in mijn hoofd voelt. De hele dag door vele tranen, veel verdriet, ik mis Tim gigantisch, ik ben boos, twijfel aan alles maar vooral aan mezelf. Houdt het dan nooit op? Helaas kan het gezin van bovenstaande mee 'genieten'. Morgen zal het beter zijn..............(toch???)
Donderdag 21 maart
Lente!!!???
Vroeg op, want ik moet vroeg beginnen. Ik ben ook laat klaar, heb alleen wel wat 'gaten' tussendoor. Misschien kan ik dan nog wat administratieve achterstand wegwerke? Een vriendin komt precies langs in een 'gat'. Zij heeft een spaarpot bij zich met actieflyer erop. Deze moet alleen nog even worden vastgeplakt en dat kunnen we nu mooi samen doen.
Vandaag wordt, een voor mij nog steeds moeilijke, vraag gesteld: "hoeveel kinderen heb je"? Ik wen er nog niet aan en hakkel wat met mijn antwoord. Zal het ooit wennen? Het was wel een vraag naar aanleiding van mijn poster die ophangt in de wachtkamer. Fijn, zo'n stukje betrokkenheid.
Wat betreft mijn actie merk ik dat ik vandaag zenuwachtig ben. Sowieso spannend of ik over de finish kom en ook spannend wat ik, in naam van Tim, ophaal voor de Vrienden van het Sophia. Hoop dat ik na het finishen met 'volle' handen kan geven!
Diegenen die mij willen sponsoren, vermeld alsjeblieft TIM4Sophia erbij!
Na mijn laatste patiënt wil ik nog wat administratie doen. Echter alles zit tegen. Na bijna een uur besluit ik maar naar huis te gaan. Sleutels van de praktijk kwijt. Ook dat nog. Zoeken in alle tassen. Toch gevonden, maar beetje zonde van de tijd. Als ik thuis ben, moet ik nog wat uitzoeken. Het antwoord is een tegenvaller. Er maalt van alles in mijn hoofd. Zelfs lezen, stopt het piekeren niet. Voordat ik ga slapen doe ik een paar spelletjes Ruzzle. Dit werkt, en uiteindelijk val ik in slaap.
Vroeg op, want ik moet vroeg beginnen. Ik ben ook laat klaar, heb alleen wel wat 'gaten' tussendoor. Misschien kan ik dan nog wat administratieve achterstand wegwerke? Een vriendin komt precies langs in een 'gat'. Zij heeft een spaarpot bij zich met actieflyer erop. Deze moet alleen nog even worden vastgeplakt en dat kunnen we nu mooi samen doen.
Vandaag wordt, een voor mij nog steeds moeilijke, vraag gesteld: "hoeveel kinderen heb je"? Ik wen er nog niet aan en hakkel wat met mijn antwoord. Zal het ooit wennen? Het was wel een vraag naar aanleiding van mijn poster die ophangt in de wachtkamer. Fijn, zo'n stukje betrokkenheid.
Wat betreft mijn actie merk ik dat ik vandaag zenuwachtig ben. Sowieso spannend of ik over de finish kom en ook spannend wat ik, in naam van Tim, ophaal voor de Vrienden van het Sophia. Hoop dat ik na het finishen met 'volle' handen kan geven!
Diegenen die mij willen sponsoren, vermeld alsjeblieft TIM4Sophia erbij!
Na mijn laatste patiënt wil ik nog wat administratie doen. Echter alles zit tegen. Na bijna een uur besluit ik maar naar huis te gaan. Sleutels van de praktijk kwijt. Ook dat nog. Zoeken in alle tassen. Toch gevonden, maar beetje zonde van de tijd. Als ik thuis ben, moet ik nog wat uitzoeken. Het antwoord is een tegenvaller. Er maalt van alles in mijn hoofd. Zelfs lezen, stopt het piekeren niet. Voordat ik ga slapen doe ik een paar spelletjes Ruzzle. Dit werkt, en uiteindelijk val ik in slaap.
Woensdag 20 maart
Bijtijds wakker want de schoorsteenvegers kunnen vroeg komen. Als ik beneden kom, tref ik een slapende, zieke Iris aan op de bank. Een teiltje met een beetje inhoud, staat op de grond. Fijn zo op de nuchtere maag.... Dit even omspoelen en dan snel douchen. Het is goed dat ik zo vroeg ben, want om iets over half 8 verschijnt het busje van de schoorsteenvegers al in de straat. Ze zijn zo klaar. Lekker dit tijdstip want ik zou nog de na-controle van de luizen op school doen. Daar kan ik nu gewoon naar toe. Ineens schiet me te binnen dat ik gisteren wat vergeten ben te kopen, voor het eten van donderdag. Als ik nou vandaag de boodschappen van vrijdag doe, heb ik vrijdag een makkie.
Dinsdag 19 maart
Niet geweldig geslapen, toch er vroeg uit. Ik wil van alles vandaag. Beginnen met hardlopen, een lantaarnpalenloop. Dit houdt in mijn geval in; 8 lantaarnpalen joggen, 8 lantaarnpalen sprinten en hiervan 12 herhalingen. Het is pittig, zeker omdat ik totaal geen sprint-capaciteiten heb. De voldoening als ik het volbracht heb, geeft voor mij een lekker gevoel. Ik heb wel eens gekscherend gezegd dat er in mijn hoofd geen endorfines worden aangemaakt. De 'flow' die sommigen ervaren, heb ik helaas niet, Ik geniet dus met name als ik mijn doel voor de dag weer gehaald heb. Zo ook vandaag. Wel was het heerlijk hardloop-weer! Totaal geen wind, geen regen, prima temperatuur. Als het dit weer kon zijn op 14 april...........
Maandag 18 maart
Vroeg eruit om te gaan werken. Het valt me op dat ik weinig spierpijn of andere pijnklachten heb, ondanks die halve marathon van gisteren. Zou mijn lijf wat aan de lange afstanden gaan wennen?
Wat betreft het werken is het een volle dag, gelukkig niet overvol. Tussen de middag komt een, zeer met mij meelevende patiënt, flyers halen. Wat lief dat ze dat voor mij wilt doen. Elke euro die binnenkomt is meegenomen. Mijn enige zorg is dat mensen er niet bij vergeten te vermelden: TIM4Sophia!
Aan het eind van de dag ga ik de inspanningen van afgelopen week wel merken. Toch zet ik ook door wat de patiëntenadministratie betreft. Het zou zo lekker zijn als ik dinsdag en/of woensdag daar niet veel tijd meer aan hoef te besteden. De week is al druk genoeg.
Als ik thuiskom heeft mijn humeur zich aan het weer aangepast, oftewel het zonnige is er vanaf. Bijtijds in mijn bed maar gaan lezen, dan hebben ze geen last meer van me.......
Wat betreft het werken is het een volle dag, gelukkig niet overvol. Tussen de middag komt een, zeer met mij meelevende patiënt, flyers halen. Wat lief dat ze dat voor mij wilt doen. Elke euro die binnenkomt is meegenomen. Mijn enige zorg is dat mensen er niet bij vergeten te vermelden: TIM4Sophia!
Aan het eind van de dag ga ik de inspanningen van afgelopen week wel merken. Toch zet ik ook door wat de patiëntenadministratie betreft. Het zou zo lekker zijn als ik dinsdag en/of woensdag daar niet veel tijd meer aan hoef te besteden. De week is al druk genoeg.
Als ik thuiskom heeft mijn humeur zich aan het weer aangepast, oftewel het zonnige is er vanaf. Bijtijds in mijn bed maar gaan lezen, dan hebben ze geen last meer van me.......
Zondag 17 maart
Lisanne heeft een uit-wedstrijd van de hockey en wil graag om 10:30 uur ontbijten. Doordeweeks ontbijten we nooit samen, alle tijden zijn versnipperd. Het zondagochtend ontbijt is heilig. Dat betekent dat als ik eerst nog een halve marathon wil lopen, ik er vroeg uit moet. Zoals altijd, als het vroeg moet, is het bed zo heerlijk....
Zaterdag 16 maart
Mart is al vroeg werken, ik heb hem niet eens horen weggaan. Als ik wakker ben is Rick er ook al uit. Hij mag zo gaan werken. Paar uurtjes vandaag en dan mag ik weer als taxichauffeuse dienst doen, om hem na te brengen naar het scoutingkamp.
Doordat er zoveel tijd en energie in het hardlopen gaat zitten (en de rest moet gewoon doorgaan), versloft mijn huishouden wat. Vanochtend pak ik een deel van de keuken aan. Onderwijl kijk ik naar buiten. Kleine twijfel of ik niet alsnog vandaag mijn duurloop ga doen. Het is namelijk best goed weer. Als ik mijn onderbenen voel, weet ik dat dit niet verstandig is. Oké, dan maar doorgaan met de huishoudelijke aktiviteiten.
Doordat er zoveel tijd en energie in het hardlopen gaat zitten (en de rest moet gewoon doorgaan), versloft mijn huishouden wat. Vanochtend pak ik een deel van de keuken aan. Onderwijl kijk ik naar buiten. Kleine twijfel of ik niet alsnog vandaag mijn duurloop ga doen. Het is namelijk best goed weer. Als ik mijn onderbenen voel, weet ik dat dit niet verstandig is. Oké, dan maar doorgaan met de huishoudelijke aktiviteiten.
Vrijdag 15 maart
Gisteren nog tot laat bezig geweest, vandaag weer verder. Ik heb een krap tijdschema, maar ik ga mijn best doen. Eerst ga ik flyers brengen en posters ophangen op onze basisschool. Er zijn verschillende ingangen, dus al met al ben ik een aardig tijdje bezig. Hierna gelijk de boodschappen halen. Als ik thuiskom vraag ik of Rick om even te helpen met opruimen. Hij moet namelijk om 11:45 uur weggebracht worden naar de Wiskunde Olympiade in de Erasmus Universiteit. Het is de tweede keer dat hij meedoet. Super trots op hem! Maar er moet ook nog gewoon gelopen worden. Ik schiet mijn hardloop-kleren aan en ga van start. Vandaag zo'n 5 km met een aantal keer in snel tempo tegen een viaduct omhoog lopen. Als ik net weg ben begint het te sneeuwen. Straks heb ik echt bijna onder alle weersomstandigheden gelopen.
Donderdag 14 maart
Vandaag precies over een maand is de start van de marathon.
Een mooie datum om mijn actie: TIM4Sophia, nu echt van start te laten gaan.
Kijk voor verdere informatie over mijn actie onder het kopje Goede doel en kopje Actie!!!
Wat ziet het er allemaal geweldig uit: mooi logo, mooie website www.tim4sophia.nl , en super mooie flyers en posters, gedrukt door Drukkerij RAD in Dordrecht!
Ik neem posters en flyers mee naar mijn werk. Een vriendin komt wat halen om ergens anders op te hangen. Het voelt spannend. Het is nu echt. Ik ben zelfs zenuwachtig. Zal ik de eindstreep halen, zal ik een mooi bedrag kunnen aanbieden aan de Vrienden van het Sophia?
Tussendoor moet er natuurlijk ook nog gewoon gewerkt worden. In de avond, als ik klaar ben, ga ik naar één van mijn andere sponsoren: Lopers Company. Afgesproken is dat ik daar ook een paar posters op mag hangen. Als ik de winkel binnen stap, is het er ontzettend druk. Hier wordt hard gewerkt. Na een tijdje wachten vraagt een mevrouw of ik koffie wil. Heerlijk. Ik ga er aan tafel zitten, lekker even ontspannen. Thuis heb ik straks nog genoeg te doen. Als mijn flyer op tafel komt, hebben we een bijzonder gesprek. De mevrouw blijkt de zus van de eigenaar te zijn, die even op bezoek is. Zo vliegt de tijd voorbij.
Als ik mijn posters en flyers heb achtergelaten en sportdrank heb meegenomen, ga ik naar huis.
Aan 'onze' basisschool heb ik gevraagd of ze mijn actie op hun website willen vermelden. Ik kijk vanavond op de computer en het staat er al op, super! Ook de Vrienden van het Sophia hebben mijn actie al vermeld op hun website. Nu nog mijn eigen blog up-to-date maken. Zo ook een berichtje plaatsen op facebook. Laatst gehoord dat je de social media moet omarmen, dat doen we dan bij deze.
Rick is in onze straat al wat flyers aan het rondbrengen (dan weten de mensen in de buurt tenminste wie die zwetende dame is, die met regelmaat door de straten loopt).
In mijn hoofd is het een drukte van belang. Twintig dingen tegelijk schieten er door heen. Stuk voor stuk proberen af te werken. De rest doen we morgen maar.........
Een mooie datum om mijn actie: TIM4Sophia, nu echt van start te laten gaan.
Kijk voor verdere informatie over mijn actie onder het kopje Goede doel en kopje Actie!!!
 |
| Logo ontworpen door Frank van der Leer van Northsea Art Company |
Ik neem posters en flyers mee naar mijn werk. Een vriendin komt wat halen om ergens anders op te hangen. Het voelt spannend. Het is nu echt. Ik ben zelfs zenuwachtig. Zal ik de eindstreep halen, zal ik een mooi bedrag kunnen aanbieden aan de Vrienden van het Sophia?
Tussendoor moet er natuurlijk ook nog gewoon gewerkt worden. In de avond, als ik klaar ben, ga ik naar één van mijn andere sponsoren: Lopers Company. Afgesproken is dat ik daar ook een paar posters op mag hangen. Als ik de winkel binnen stap, is het er ontzettend druk. Hier wordt hard gewerkt. Na een tijdje wachten vraagt een mevrouw of ik koffie wil. Heerlijk. Ik ga er aan tafel zitten, lekker even ontspannen. Thuis heb ik straks nog genoeg te doen. Als mijn flyer op tafel komt, hebben we een bijzonder gesprek. De mevrouw blijkt de zus van de eigenaar te zijn, die even op bezoek is. Zo vliegt de tijd voorbij.
Als ik mijn posters en flyers heb achtergelaten en sportdrank heb meegenomen, ga ik naar huis.
Aan 'onze' basisschool heb ik gevraagd of ze mijn actie op hun website willen vermelden. Ik kijk vanavond op de computer en het staat er al op, super! Ook de Vrienden van het Sophia hebben mijn actie al vermeld op hun website. Nu nog mijn eigen blog up-to-date maken. Zo ook een berichtje plaatsen op facebook. Laatst gehoord dat je de social media moet omarmen, dat doen we dan bij deze.
Rick is in onze straat al wat flyers aan het rondbrengen (dan weten de mensen in de buurt tenminste wie die zwetende dame is, die met regelmaat door de straten loopt).
In mijn hoofd is het een drukte van belang. Twintig dingen tegelijk schieten er door heen. Stuk voor stuk proberen af te werken. De rest doen we morgen maar.........
Woensdag 13 maart
Om 10:00 uur mag ik weer invallen met tennissen. Verder wil ik vandaag ook 12-14 km hardlopen. Het leek mij handig om voor het tennissen te gaan hardlopen, zodat ik 's middags al mijn administratieve klussen kan doen. De wekker gaat echt vroeg. Na 2 x uitstellen ga ik er toch uit. Netjes wat eten, tijd nemen om dit te laten zakken. Dan kijk ik uit het keukenraam.... Sneeuwvlokjes. Nee hè. Wie weet stopt het zo. Maar niks ervan, het sneeuwt gestaag verder. Zo durf ik echt niet te gaan lopen buiten, mijn kuit is nog niet over. Enige oplossing is mijn programma omgooien.
Dinsdag 12 maart
Heerlijk geslapen, maar 's ochtends nog zóóóó'n slaap. Toch eruit om de kinderen de deur uit te begeleiden. Eigenlijk meer de deur uit zien te gaan. Lisanne heeft even de auto mee, dus ik kan niet vroeg de boodschappen gaan doen. Mijn kuit is wel iets verbeterd, maar is zeker nog niet goed. Ik ben verstandig en ga niet hardlopen. Geen risico nemen, maar ik baal er wel van. De pijn aan mijn achillespezen kan ik wel door heen lopen, door dit gevoel niet, veel te bang voor een blessure. Ik ga eerst maar de wassen sorteren en aanzetten. Daarna komt er niets meer uit mijn handen. Ik ben moe en intens verdrietig. Het gebeurt me wel vaker op dinsdag. Misschien een combinatie van vermoeidheid van het werken van de vorige dag en veel willen doen op deze dag. Het is even geleden dat ik zo'n verdriet heb gevoeld, zo het missen van Tim. Niet fijn.
Maandag 11 maart
De wekker gaat vroeg. Niet zo best geslapen vannacht, maar natuurlijk wel het laatste uur. Maakt niet uit, even lekker onder de douche en we zijn wakker en actief. Ai, wat is het koud buiten. Eigenlijk helemaal geen zin meer in die Koning Winter. Vandaag ben ik blij dat ik lekker warm binnen werk. Wel een lange dag zonder pauze, met er achteraan onze maatschapsvergadering. Op instellen maar. Waar ik minder blij mee ben is met de pijn in mijn kuit. Ineens gistermiddag ontstaan en lijkt op een dreigende zweepslag. Ik hoop dat ik het vandaag, tijdens mijn werk, eruit loop.
De dag verloopt verder vlot en voor ons doen zijn we bijtijds klaar met vergaderen (21:30 uur). Als ik thuis ben, ben ik wel moe, maar kan nog niet gelijk slapen. Voor m'n administratie heb ik echter ook geen puf. Wordt dus een beetje krant lezen, beetje hangen en uiteindelijk een tijd een boek lezen in bed.
De dag verloopt verder vlot en voor ons doen zijn we bijtijds klaar met vergaderen (21:30 uur). Als ik thuis ben, ben ik wel moe, maar kan nog niet gelijk slapen. Voor m'n administratie heb ik echter ook geen puf. Wordt dus een beetje krant lezen, beetje hangen en uiteindelijk een tijd een boek lezen in bed.
Zondag 10 maart
Vroeg wakker en ook maar gelijk opgestaan. Nog blij dat ik gisteren al mijn duurloop gedaan heb én daarnaast productief bezig geweest aan één van mijn bekende to-do-lijstjes. Goed gevoel zo. Wel wat stijf van het lopen van gisteren, maar het valt niet tegen. Om de spierpijn er een beetje uit te lopen, ga ik toch een paar kilometer joggen. Ik voel wel iets trekken in mijn benen, maar niet noemenswaardig. Als ik terug ben is het lekker douchen om daarna met z'n allen te kunnen ontbijten.
Het veldseizoen van de hockey is weer gestart, dus ontbijten we vroeger. Voor Rick en Iris even slikken, dit tijdstip. We hebben wel eens gezelliger gezeten aan de ontbijttafel.
Een uur later wordt er een heerlijke zalmmousse gebracht door een vriendin, een cadeautje. Super! Echter mijn stemming was al een beetje omgeslagen en komt niet meer goed vandaag. Wat had ik nou gisteren over dat 'parkeren van verdriet'. Er wordt niks geparkeerd vandaag, een 'bad-mind-day' de rest van de dag.
Het veldseizoen van de hockey is weer gestart, dus ontbijten we vroeger. Voor Rick en Iris even slikken, dit tijdstip. We hebben wel eens gezelliger gezeten aan de ontbijttafel.
Een uur later wordt er een heerlijke zalmmousse gebracht door een vriendin, een cadeautje. Super! Echter mijn stemming was al een beetje omgeslagen en komt niet meer goed vandaag. Wat had ik nou gisteren over dat 'parkeren van verdriet'. Er wordt niks geparkeerd vandaag, een 'bad-mind-day' de rest van de dag.
Zaterdag 9 maart
Na een, helaas niet zo geweldige nacht, stap ik bijtijds mijn bed uit. Wat een vies weer buiten. Wat heb ik de afgelopen 2 weken, met het hardlopen, een mazzel gehad. Enige twijfel heb ik wel, zal ik wel of niet gaan lopen vandaag? Nadat ik de krant heb gekeken, staat Mart in zijn hardloopkleren voor me. Hij wil proberen om 10 km te lopen vandaag. Ineens bedenk ik me, dat als we een stuk samen lopen, voor mij de tijd sneller zal gaan. Hij wacht, terwijl ik mijn kleren aan schiet. Daar gaan we. Het valt tegen in het begin. Ik hoor mezelf hijgen, voel het slijm nog in mijn longen, wat ik maar met moeite eruit gehoest krijg. We zeggen niet zoveel, maar het scheelt toch dat er iemand meeloopt. Na een aantal kilometers neemt Mart een iets andere route. Voor hem was mijn tempo net iets te hard. Misschien voor mezelf ook, want het loopt niet zo 'lekker' als vorige week.
Vrijdag 8 maart
Met Iris gaat het vanochtend nog steeds niet lekker. Wel is ze gisteren, onder begeleiding van Lisanne, gaan bloedprikken. De begeleiding was tot in de wachtkamer. Daardoor kreeg Lisanne de schrik van haar leven. Terwijl Iris in de behandelkamer zit, gilt één van de 'prik-mevrouwen' om hulp. Het gaat verkeerd met Iris, denkt Lisanne. Achteraf viel het mee. Bij de zevende buis bloed, dreigde Iris weer flauw te vallen en werd er uit voorzorg assistentie in geroepen. Fijn en moedig dat de dames al geweest zijn en dat het achter de rug is.
Donderdag 7 maart
De eerste (zeer vroege) stap uit bed gaat moeizaam, als ik er eenmaal uit ben, gaat het prima. 's Ochtends loopt het lekker. Ik krijg zelfs van een patiënte een zakje met Douwe Egberts spaarpunten, geweldig wat een cadeau! 's Middags is het hectisch, achter elkaar door zonder adempauze. Om 3 uur eet ik alvast maar mijn avondeten. Dat is in ieder geval binnen. Nog berichtje van mijn zwager, diegene waarmee ik, op 14 april, in het startvak hoop te staan. Knieklachten. Ik stuur een sms-je terug: aanbieding voor een consult. Aan begin van de avond niets gehoord, blijkt dat zijn mobiel sms-jes vertraagd doorstuurt. Als de laatste patiënt weg is, ga ik naar de WC. Ineens hoor ik de deur van de praktijk. Is er iemand binnen? Een beetje huiverig loop ik naar het kantoor. Niemand te zien. Kinderachtig, en ik heb er anders nooit last van, maar ik ben bang. Ik bel Mart en loop al pratende de hele praktijk door. Niemand gevonden. Ik was van plan nog een deel van mijn patiëntenadministratie te doen, als een angsthaas ga ik echter gauw naar huis. Eenmaal thuis doe ik nog een stukje, de rest stel ik, zoals gewoonlijk, uit.
Woensdag 6 maart
Mart heeft vandaag een vrije dag. Aanvankelijk was deze bedoeld om samen naar de Hiswa te gaan. Hij heeft er maar van af gezien door de toestanden met onze ketel. Gisteren kreeg hij ook nog erge kiespijn + flinke last van allergie, dus was het helemaal duidelijk wat het programma vandaag ging worden.
Mart gaat vroeg de deur uit naar de huisarts. Ik wil bijtijds weg ivm luizencontrole op 'onze' basisschool. Iris geeft aan dat ze een enorm kloppende hoofdpijn heeft, toch een lichte hersenschudding? Ik meld ze maar af voor vandaag.
Mart gaat vroeg de deur uit naar de huisarts. Ik wil bijtijds weg ivm luizencontrole op 'onze' basisschool. Iris geeft aan dat ze een enorm kloppende hoofdpijn heeft, toch een lichte hersenschudding? Ik meld ze maar af voor vandaag.
Dinsdag 5 maart
Beter geslapen dan gisternacht, maar nog niet geweldig. Ik had allemaal plannen voor vandaag. Veel fut zit er nog niet in, dus we starten rustig. Wel beetje snel ontbijten want dan kan ik zo mijn 'herstel-loopje' doen. De spierpijn in mijn bovenbenen is namelijk nog prominent aanwezig. Er wordt gemopperd in huis. Reden is dat onze ketel echt kapot is. Gelukkig vriest het niet, maar het is toch koud in huis. Het ergste is echter: het niet kunnen douchen. We poedelen met een teiltje bij de wasbak. Vandaag komt de 'ketel-reparateur'. Hiep hoi.
Maandag 4 maart
Niet super geslapen vannacht. Niet vanwege de evt euforie over het uitlopen van die 30 km, nee puur door de pijn in mijn benen. Bij het opstaan heel voorzichtig beginnen met oefenen. Dan de trap af, dat is wel de grootste uitdaging vandaag. Dankbaar maak ik gebruik van de trapleuning. Ik zweef bijna van de trap, oftewel met mijn armen druk ik mezelf zodanig op dat er nauwelijks gewicht op mijn benen komt.
Te vroeg ben ik op mijn werk (niet goed gekeken in mijn planning), daardoor kan ik wel rustig opstarten. Het lopen gaat steeds beter. Voor een leek niets bijzonders meer aan te zien. Hurken is een ander verhaal. Zo onopvallend mogelijk maak ik daarbij gebruik van steun van mijn behandeltafel, stoel of iets anders wat in de buurt staat. De dag staat maximaal vol gepland. Mazzel heb ik, als mijn laatste patiënt liever een andere dag wil afspreken. Half negen ben ik thuis. Mijn patiëntenadministratie stel ik uit, wel doe ik nog wat huishoudelijke klusjes. Voor mijn doen toch laat naar bed, hoop wel op een betere nacht.
Te vroeg ben ik op mijn werk (niet goed gekeken in mijn planning), daardoor kan ik wel rustig opstarten. Het lopen gaat steeds beter. Voor een leek niets bijzonders meer aan te zien. Hurken is een ander verhaal. Zo onopvallend mogelijk maak ik daarbij gebruik van steun van mijn behandeltafel, stoel of iets anders wat in de buurt staat. De dag staat maximaal vol gepland. Mazzel heb ik, als mijn laatste patiënt liever een andere dag wil afspreken. Half negen ben ik thuis. Mijn patiëntenadministratie stel ik uit, wel doe ik nog wat huishoudelijke klusjes. Voor mijn doen toch laat naar bed, hoop wel op een betere nacht.
Zondag 3 maart
Vroeg wakker. Eerste gedachte; oh jee, vandaag 30 kilometer, ik hoop zo dat ik het red. Ik blijf nog even liggen. Op een gegeven moment moet ik er echt uit. Om een sanitaire noodstop te voorkomen, verander ik mijn ontbijtgewoontes. Wie weet? Moet wel, want we lopen vandaag in Dordt en dat zal wel de Dordtse Biesbosch worden. Weinig toiletten daar.
Zaterdag 2 maart
Vandaag niet sporten, alleen maar sport kijken. Iris heeft een spannende korfbalwedstrijd en wij hebben zaalwacht (stand bijhouden etc). De eerste helft staan ze goed voor tegen de koploper, helaas in de tweede helft komt de tegenpartij terug en wordt het uiteindelijk 4-5. Ze hebben goed gespeeld en het was een leuke wedstrijd om naar te kijken.
Vrijdag 1 maart
Van alles van plan vandaag. Ik ben zenuwachtig voor die 30 km van zondag. Het remt me in mijn doen en laten. Stom. Wat ik in ieder geval wel doe vandaag, is hardlopen. Ik loop een aantal kilometers en ondertussen 'sprint' ik een paar keer het viaduct op. Blijft zwaar, maar hopelijk wel effectief. Als ik thuis ben gaat Mart naar de sauna. Ik maak er, na de boodschappen, thuis een relax-dag van. Gisteren in een spannende thriller begonnen. Ik gun mezelf een paar uurtjes leesplezier. Bij mijn lunch, het ontbijt van de kinderen, lachen we nog om mijn omzwervingen van gisteren om een parkeerplek bij de Kuip te vinden. Gezellig zo, die vakantie.
Donderdag 28 februari
Vandaag een vrije dag gepland. Echter vorige week donderdag was ik ziek en zijn al mijn patiënten afgebeld. Ik heb een paar patiënten bij wie ik het vervelend vind als er weer een behandeling wordt overgeslagen. Ik spreek met de eerste af om 9 uur. Hoef ik op mijn vrijde dag niet al te vroeg op, maar heb ik nog wel wat aan de rest van mijn dag. Bij de tweede patiënt ben ik al 10 min uitgelopen. Niet mijn gewoonte maar wel het nadeel als er geen druk op de ketel staat, ik neem er alle tijd voor. Ik ben niet voor niets geweest, want ze zijn beiden erg dankbaar. Daarna nog wat administratie en fungeer ik even als baliemedewerkster. Uiteindelijk ga ik pas rond 12 uur naar een vriendin, nog een 'achterstallig' cadeau afgeven. Eigenlijk hadden we afgelopen zaterdagavond een verjaardag. Na het bezig zijn in mijn moeders flat was ik de rest van de dag een soort 'out of order' en zijn we niet geweest. Die schade haal ik nu even in. Na de marathon hoop ik mijn sociale leven weer op te pakken...
Eenmaal thuisgekomen doe ik wat kleine dingen en houd m'n gemak. Ik hoest veel vandaag. Niet zo'n best teken voor zondag.
Eenmaal thuisgekomen doe ik wat kleine dingen en houd m'n gemak. Ik hoest veel vandaag. Niet zo'n best teken voor zondag.
's Middags gaan we met z'n allen naar de film, Verliefd op Ibiza. We zijn aan de late kant, dus Mart en Iris gaan de kaartjes halen. Wij zetten hen af en gaan de auto (gratis) parkeren bij de Kuip. Ik denk een kortere route te weten. Hoe ik het voor elkaar krijg, weet ik niet, maar we verdwalen. Een paar 'bijna-ongelukken' later, ontwaar ik de Brienenoordbrug. Helemaal verkeerd, maar wel bekend terrein. Snel rijden we nu naar de Kuip, parkeren en lopen lachend naar de Bioscoop. Mart en Iris snappen er niets van, ik houd wijselijk mijn mond. Na de film gaan we lekker sushi eten. Smaakt altijd heerlijk, helaas eet ik daardoor al snel teveel. Morgen maar weer hardlopen.
 |
| Een klein deel van de overheerlijke sushi's |
Woensdag 27 februari
Rustig aan vandaag. Ik sta bijtijds op, maar het duurt toch wel even voordat ik buiten en aan het hardlopen ben. Ik wil zo'n 11-12 km lopen vandaag en het liefst met intervalstukjes. Nadat ik moed verzameld heb, ga ik van start. Het is kouder dan ik dacht. Voor de rest niks te klagen want het is niet glad, het regent niet, er staat weinig wind, kortom geen slecht hardloop-weer. Toch verlang ik naar het voorjaar (en als ik op facebook kijk, ben ik niet de enige). Het lopen gaat niet slecht, maar ook niet goed. Gezien dat ik pas ziek ben geweest, gaat het natuurlijk prima. Gezien de looptraining van 30 km van aanstaande zondag, heb ik mijn bedenkingen. Als ik na afloop op de computer kijk, heb ik ruim 11 km gelopen en nog niet eens heel langzaam. Duimen voor zondag!
Dinsdag 26 februari
En natuurlijk vandaag vroeg wakker, gecombineerd met hoofdpijn. Dat betekent dat ik echt mijn bed uit moet. Het was gisteren achteraf, omdat ik nog niet helemaal fit was, misschien een te lange dag. Bijkomen vandaag dus. Maar ook weer beginnen met trainen. Laatste keer was vorige week dinsdag, het lijkt een eeuwigheid geleden. Ik eet en drink wat, loop daarna rond om de hoofdpijn te laten zakken. Ineens weer erg moe en ga nog een half uurtje terug naar bed. Nu wil ik er echt uit en ga me voorbereiden op het hardlopen. Alle kleren aan, muziek in, horloge om en gaan. Ik doe een stukje intervaltraining, alleen nog niet op volle snelheid en ook niet de volledig afstand. Dit valt niet tegen!
Maandag 25 februari
Benieuwd hoe het werken zal gaan vandaag.
Als de wekker gaat (vroeg) lig ik nog heerlijk te slapen. Wat zuur. Al die dagen dat ik kon slapen, doe ik het niet. Nu kan het niet, maar voelt het alsof ik nog uren heerlijk kan liggen. Eenmaal eruit gaat het prima, ik zit nog voor zevenen in de auto. Ik hoor een sirene. Uiteindelijk zie ik vanaf de Ambachtse Zoom een brandweerwagen aankomen met zwaailichten. Ik ben al aan het zoeken naar een uitwijkplaats. Als ik doorrijd kan ik net het stoplicht meepakken en kan hij makkelijk langs me. Stoplicht voorbij, brandweerauto zit nog steeds ergens achter me. Gauw viaduct over, voorsorteren naar links, kan hij me daar makkelijk passeren. Nog niet. Ik zit inmiddels op de oprit naar de A16 en zie de brandweerauto ook de oprit opdraaien. Ik word er onrustig van. Uiteindelijk sta ik in Dordt op de Laan der Verenigde Naties voor het stoplicht, staat schuin achter me een brandweerwagen, zonder zwaailicht. Dezelfde???
Ik ben wel klaarwakker.
Als de wekker gaat (vroeg) lig ik nog heerlijk te slapen. Wat zuur. Al die dagen dat ik kon slapen, doe ik het niet. Nu kan het niet, maar voelt het alsof ik nog uren heerlijk kan liggen. Eenmaal eruit gaat het prima, ik zit nog voor zevenen in de auto. Ik hoor een sirene. Uiteindelijk zie ik vanaf de Ambachtse Zoom een brandweerwagen aankomen met zwaailichten. Ik ben al aan het zoeken naar een uitwijkplaats. Als ik doorrijd kan ik net het stoplicht meepakken en kan hij makkelijk langs me. Stoplicht voorbij, brandweerauto zit nog steeds ergens achter me. Gauw viaduct over, voorsorteren naar links, kan hij me daar makkelijk passeren. Nog niet. Ik zit inmiddels op de oprit naar de A16 en zie de brandweerauto ook de oprit opdraaien. Ik word er onrustig van. Uiteindelijk sta ik in Dordt op de Laan der Verenigde Naties voor het stoplicht, staat schuin achter me een brandweerwagen, zonder zwaailicht. Dezelfde???
Ik ben wel klaarwakker.
Zondag 24 februari
De opwaartse lijn van de laatste nachten zet helaas vannacht niet door. Meerdere hoestbuien dus meerdere keren wakker. Opgestaan met hoofdpijn. Nou was ik al aan het twijfelen; zal ik vandaag een klein stukje gaan hardlopen?? Eén blik naar buiten en de beslissing is genomen. Weer een witte wereld, ik blijf binnen.
Mart en ik zijn wel bijtijds op. Lisanne zou eigenlijk moeten hockeyen en hij had plannen om te gaan kijken én wilde haar om 9 uur van een lekker ontbijtje voorzien. Op mijn telefoon was een app-je binnengekomen: wedstrijd gaat niet door. Gevolgd door: ik blijf nog liggen. Jammer voor haar had ik dit niet gezien.
Mart en ik zijn wel bijtijds op. Lisanne zou eigenlijk moeten hockeyen en hij had plannen om te gaan kijken én wilde haar om 9 uur van een lekker ontbijtje voorzien. Op mijn telefoon was een app-je binnengekomen: wedstrijd gaat niet door. Gevolgd door: ik blijf nog liggen. Jammer voor haar had ik dit niet gezien.
Zaterdag 23 februari
Na een goede nacht, waarin ik er niet één keer uit ben geweest, moet ik vanochtend wel opschieten.
Gisteren gehoord dat de flat van mijn moeder definitief verkocht is! Nou moet hij natuurlijk nog helemaal leeg. Vorig jaar eind mei hebben we al een heel deel van de kasten leeggehaald. In november nog verder opgeruimd, om de flat verkoopbaar te krijgen. De laatste weken is mijn broer flink bezig geweest. Zo meteen heb ik echter een afspraak met iemand via de huisraadbank (soort voedselbank) van Dordt, zij kunnen de wasmachine gebruiken. Tevens kan ik dan wat spullen uitzoeken die ik graag zelf zou houden.
Gisteren gehoord dat de flat van mijn moeder definitief verkocht is! Nou moet hij natuurlijk nog helemaal leeg. Vorig jaar eind mei hebben we al een heel deel van de kasten leeggehaald. In november nog verder opgeruimd, om de flat verkoopbaar te krijgen. De laatste weken is mijn broer flink bezig geweest. Zo meteen heb ik echter een afspraak met iemand via de huisraadbank (soort voedselbank) van Dordt, zij kunnen de wasmachine gebruiken. Tevens kan ik dan wat spullen uitzoeken die ik graag zelf zou houden.
Vrijdag 22 februari
Gisteravond was ik in slaap, toen ik wakker gemaakt werd door één van mijn kinderen. De reden was oké, echter het opnieuw inslapen daarna niet. Uren waarin ik héél wat schaapjes had kunnen tellen.
's Ochtends er bijtijds uit, Iris namelijk half-ziek. Ze moet nog naar de ortho en heeft haar schoolboeken in de vakantie nodig die, heel handig, op school liggen. Ik breng ze even met de auto, kan ik gelijk door naar de apotheek. Haar thuis afgezet, zij het bed in, en dan mag ik de boodschappen doen. Op de automatische piloot. Wat niet op mijn briefje staat, komt niet in huis, oftewel het denkvermogen is uitgeschakeld.
's Ochtends er bijtijds uit, Iris namelijk half-ziek. Ze moet nog naar de ortho en heeft haar schoolboeken in de vakantie nodig die, heel handig, op school liggen. Ik breng ze even met de auto, kan ik gelijk door naar de apotheek. Haar thuis afgezet, zij het bed in, en dan mag ik de boodschappen doen. Op de automatische piloot. Wat niet op mijn briefje staat, komt niet in huis, oftewel het denkvermogen is uitgeschakeld.
Donderdag 21 februari
In principe heb ik al behoorlijk wat weken last van een kriebelhoestje. Buiten de periode dat ik gammel was, viel de 'last' enorm mee. Echter vanaf mijn 'geweldige' 28 km valt het niet meer mee. Dinsdagnacht totaal niet geslapen, dus verzonnen dat ik woensdagochtend naar het inloopspreekuur van mijn huisarts zou gaan. Zo gezegd, niet helemaal zo gedaan. Het wachten, wat te verwachten is bij een inloopspreekuur, valt me tegen. Ik wil terug naar bed. Eenmaal aan de beurt, sta ik ook zo weer buiten, met het door mij gewenste recept tegen de kriebelhoest. Gelijk door naar de apotheek, vergezeld door een hele fijne hoofdpijn. Ik voel me niet helder meer, gelukkig snel aan de beurt. Op de terugweg rij ik bijna langs mijn sinaasappelmannetje, zal ik...........Ik 'pers' (leuke woordspeling gezien de sinaasappels) het er nog net uit, hoef ik vandaag de deur tenminste niet meer uit. Als ik thuis ben neem ik van alles in en duik mijn bed in.
Morgen werken gaat op deze manier niet lukken, ik heb alleen de fut nog niet om me over mijn programma te buigen om af te bellen.
Morgen werken gaat op deze manier niet lukken, ik heb alleen de fut nog niet om me over mijn programma te buigen om af te bellen.
Dinsdag 19 februari
Eerste deel van de nacht wakker gehouden door vele hoestbuien, tweede deel van de nacht best lekker geslapen. Misschien loopt het met een sisser af.
Iris heeft vandaag een afspraak bij de acupuncturist, maar gaat met school, ivm profielkeuze, naar Delft. Geen idee hoe laat ze terug zal zijn. Fijn zo'n planning. Ik breng ze naar school, in de hoop dat dat vanmiddag tijdswinst geeft. Als ik dan toch onderweg ben kan ik gelijk de boodschappen doen. Het valt tegen en ik ben blij als ik weer thuis ben.
Iris heeft vandaag een afspraak bij de acupuncturist, maar gaat met school, ivm profielkeuze, naar Delft. Geen idee hoe laat ze terug zal zijn. Fijn zo'n planning. Ik breng ze naar school, in de hoop dat dat vanmiddag tijdswinst geeft. Als ik dan toch onderweg ben kan ik gelijk de boodschappen doen. Het valt tegen en ik ben blij als ik weer thuis ben.
Maandag 18 februari
Eerste deel van de nacht onrustig geslapen; een zeer hinderlijke kriebelhoest. Tweede deel ging beter, maar dan gaat die onverbiddelijke wekker. Mijn ochtendritueel van oefeningen gaan wat moeizamer dan normaal; spierpijn van gisteren. De trap af is nog confronterender. Het positieve is dat de meeste pijn in mijn bovenbenen zit en minder in mijn achillespezen!
Zondag 17 februari
Te laat naar bed eigenlijk en dan ook nog niet goed slapen. Eerst ben ik net in slaap, als ik de deurbel hoor. Wie belt er nou om 0:30 uur aan? Ineens schiet het me te binnen; Rick is nog niet thuis en ik heb de deur op de knip gedaan. Ik spring mijn bed uit en laat 'de verloren zoon' binnen. Stom, stom, stom van me. Gauw weer slapen. Na 2 uurtjes ben ik opnieuw wakker. Het voelt alsof ik wederom flink verkouden ga worden. Spijt dat ik gisteren niet ben gaan lopen. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer. Na wat ingenomen te hebben slaap ik verder. Nu zijn vervelende dromen de nachtrust-verstoorders. Hé de bedoeling was om zondag goed uitgerust aan die 27 km te beginnen. Dit kan ik op mijn buik schrijven. Maar misschien ook goede oefening voor de marathon, wie weet hoe slecht ik dan van tevoren slaap.
Zaterdag 16 februari
Ik zal vandaag 'iets' meer moeten doen dan ik donderdag in gedachten had. Vanaf 9 uur heb ik het huis voor me alleen. Dit gebeurt bijna nooit. Mart is werken, Lisanne en Iris hebben de nacht ergens anders doorgebracht en Rick is oefenen voor zijn aankomende judo-examen. Het is stil en ik vind het heerlijk!
Ik begin met mijn blogbericht, vervolgens beantwoord ik wat mails. Daarna op mijn gemak de krant lezen.
Ik begin met mijn blogbericht, vervolgens beantwoord ik wat mails. Daarna op mijn gemak de krant lezen.
Vrijdag 15 februari
Ik loop achter met alles (misschien al wel opgevallen). Vandaag wil ik, naast 5 km rustig hardlopen en de boodschappen, een inhaalslag maken. Want, zo had ik bedacht, dan kan ik het morgen rustig aan doen, om zondag 27 km te kunnen lopen. Over het eerste (inhaal-)blogbericht doe ik al best lang. Daarna hardlopen, echter op mijn oude schoenen, want mijn zooltjes worden iets aangepast. Als ik met mijn oude schoenen buiten loop weet ik niet wat slim is: terugkeren naar huis of rustig proberen door te lopen. Ze doen nl zeer, die schoenen, ik merk dat alle demping eruit is. Ik loop toch maar heel voorzichtig door. Gelukkig 'heel-voets' thuisgekomen.
Donderdag 14 februari
Afgelopen dagen niet meer toegekomen aan het inbrengen van de 4 nieuwe patiëntendossiers. Hopelijk lukt dat vandaag nog ergens. Gisteren is het drukwerk gebracht met het nieuwe logo van de praktijk. De nieuwe afsprakenkaartjes liggen al in mijn eigen kamer. Ik word er helemaal blij van als ik ze met de eerste patiënt mee kan geven. De hele dag werk ik achter elkaar door. In mijn pauze 1 dossier in het EPD kunnen zetten. De rest hopelijk vanavond.
Woensdag 13 februari
Ik heb moeite om mijn bed uit te komen, maar ik moet wel. Vanaf 8 uur kunnen de 'mannen van Molenaar' komen om mijn nieuwe wasmachine en droger te brengen. Keurig om 8 uur zit ik, fris en wel, deels al in mijn hardloopkleren, maar met gewone broek en trui, te ontbijten en de krant te lezen. Ze komen in ieder geval 's ochtends, waarbij de ochtend wel tot 1 uur doorloopt. Ik heb geluk, om half 10 rijdt er een vrachtwagen in onze straat. Ja hoor, de wascombinatie is gearriveerd. De mannen gaan aan de slag en ik verzorg de koffie en warme chocomel (het is koud buiten en ook in onze garage, waar ze aan het werk zijn). Ik drentel wat heen en weer. Op een gegeven moment wordt er gekeken of de 2 machines stabiel staan, ze staan nl op elkaar. Ze testen, veranderen wat en testen opnieuw. Ik zeg, ja hoor het is verbeterd. Ze kijken me aan met een blik; "waar heeft zij nou verstand van". De meest ervaren man test de stabiliteit ook en inderdaad, het is verbeterd. "U werkt toch niet toevallig in de techniek", dit had hij al eens eerder meegemaakt. Ik heb geen zin om uit te leggen dat stabiliteit in de 'mensenlijke techniek' ook een heel belangrijk onderdeel is. Ik houd het maar op een goed timmermansoog.
Dinsdag 12 februari
Vandaag veel afspraken en aan het eind van de dag naar de lezing: 'KanjerGuusje: Op de wind heb je geen invloed, wel op hoe je de zeilen zet', door Lowie van Gorp. Ik ben heel benieuwd.
Maar eerst de rest. Om half 11 heb ik een afspraak bij mijn tennismaatje. Hij gaat kijken of hij mij in een betere 'shape' gaat krijgen voor die marathon. Daarvoor wil ik eigenlijk al gelopen én de boodschappen gedaan hebben. Als ik, weliswaar voor achten, buiten loop, realiseer ik me dat dit geen realistische planning is. Oké dan maar die boodschappen erna, kan ik in ieder geval vantevoren al een paar wassen draaien.
Maar eerst de rest. Om half 11 heb ik een afspraak bij mijn tennismaatje. Hij gaat kijken of hij mij in een betere 'shape' gaat krijgen voor die marathon. Daarvoor wil ik eigenlijk al gelopen én de boodschappen gedaan hebben. Als ik, weliswaar voor achten, buiten loop, realiseer ik me dat dit geen realistische planning is. Oké dan maar die boodschappen erna, kan ik in ieder geval vantevoren al een paar wassen draaien.
Maandag 11 februari
Midden in de nacht word ik onrustig wakker. Ik hoor de wind loeien en ik voel bijna de kou van buiten. Ik denk aan Lisanne, zij is carnaval vieren in Breda. Je hoopt alijd dat alles goed gaat. Geen vechtpartijen, niet bevangen door de kou..... Een kwartier later zie ik Mart zijn mobiel oplichten. Ik por hem wakker. Half slaperig leest hij het bericht voor: "pap, ben je wakker?" Nu wel dus. Ik ben klaarwakker en stuur een app-je. Vele apps later blijkt dat de trein die ze uitgezocht hebben voor de terugreis, niet meer gaat (???). Ook het station wordt afgesloten en d'er winterjas is kwijt. Voor deze moeder is dit teveel. Ik ga ze halen en zo zit ik rond 2 uur 's nachts in de auto op weg naar Breda. Vlakbij Breda zie ik veel ambulances rijden, voor mij een duidelijk signaal dat mijn besluit om in de auto te springen, goed is. Ik blij ben dat ik ze op kan pikken.
Eenmaal in de buurt van het station weet ik niet precies waar ze zijn. Tegen de verkeersregels in rijd ik naar de plek van het busstation. Wat een uitvinding die mobieltjes! Ik bel ze en vertel waar ik ben. Zij komen net aan lopen, met jas! Opgelucht ben ik als ze, met 2 vriendinnen, bij mij veilig en warm in de auto zitten.
Even na drie uur lig ik alweer in mijn bed, alleen slapen, ho maar. Waarschijnlijk heel herkenbaar maar een uurtje voordat ik eruit moet, val ik in slaap. Ik schrik wakker van de wekker. Vandaag een erg lange werkdag met oa 4 nieuwe patiënten. De rest van de week, vrij druk. Elke avond een afspraak. Gelukkig valt het me vandaag mee, de verwachte vermoeidheid blijft uit. Het is een enerverende dag maar wel lekker werken. Wel stel ik een deel van de patiëntenadministratie uit tot morgen.
Eenmaal in de buurt van het station weet ik niet precies waar ze zijn. Tegen de verkeersregels in rijd ik naar de plek van het busstation. Wat een uitvinding die mobieltjes! Ik bel ze en vertel waar ik ben. Zij komen net aan lopen, met jas! Opgelucht ben ik als ze, met 2 vriendinnen, bij mij veilig en warm in de auto zitten.
Even na drie uur lig ik alweer in mijn bed, alleen slapen, ho maar. Waarschijnlijk heel herkenbaar maar een uurtje voordat ik eruit moet, val ik in slaap. Ik schrik wakker van de wekker. Vandaag een erg lange werkdag met oa 4 nieuwe patiënten. De rest van de week, vrij druk. Elke avond een afspraak. Gelukkig valt het me vandaag mee, de verwachte vermoeidheid blijft uit. Het is een enerverende dag maar wel lekker werken. Wel stel ik een deel van de patiëntenadministratie uit tot morgen.
Zondag 10 februari
Vandaag wil ik zo'n 15 km gaan lopen en ook mijn moeder een bezoek brengen. Als ik wakker word zie ik dat het weer wit is buiten. Wordt niet vroeg lopen dus. Ik gun mezelf dat ik nog lekker even mag omdraaien en bedenk dat ik dan maar na mijn moeder ga hardlopen. Echter na een kwartiertje stap ik toch uit bed. Dit kost wat moeite, niet omdat ik niet wakker genoeg ben, maar omdat mijn rug protesteert. Oorzaak, het fietsen van gisteren??
Als ik beneden ben zie ik dat de straat volledig sneeuwvrij is. Prima om te lopen. Wat sneller dan anders drink ik mijn sapjes en eet ik m'n appeltje.
Als ik beneden ben zie ik dat de straat volledig sneeuwvrij is. Prima om te lopen. Wat sneller dan anders drink ik mijn sapjes en eet ik m'n appeltje.
Zaterdag 9 februari
Kort geslapen vannacht. Ik ging al laat naar bed, maar was op een gegeven moment nog zo wakker dat ik er maar weer uit ben gegaan. En zo zat ik om half 3 's nachts, met de aangestoken kruidenstaaf van de acupuncturist, mijn achillespees te behandelen.
Vrijdag 8 februari
Een kort nachtje, maar wel lekker geslapen. In verband met eventuele gladheid ga ik niet gelijk hardlopen, maar eerst de boodschappen doen. Als ik terug ben kleed ik me op mijn gemak om. Vandaag wil ik een aantal keren in flink tempo tegen een viaduct omhoog lopen. Niet mijn favoriete onderdeel, ik ben sowieso niet van het sprinten of alles wat daar op lijkt. Ben meer een dieseltje.
Donderdag 7 februari
Ik mag wat later beginnen, rustig opstarten lijkt een gewoonte te worden. Mart is, zoals altijd, al vroeg weg. De rest ligt nog op één oor. Op de middelbare school hebben ze nl rapportvergadering en Lisanne heeft toetsweek, maar is al klaar. Het gebeurt wel vaker dat wij voor ons gevoel al een dag achter de rug hebben en dat zij dan pas hun ogen open doen. En dan benijden ze ons, vanwege ons 'relaxte' leven????
Ik mag dan wat later beginnen, het wordt ook een latertje. Geen medelijden, ik heb het zelf gepland. Echter als ik het inplan ben ik vaak wat optimistischer dan wanneer het echt uitgevoerd moet worden. Vandaag is een dag waarin ik heel veel uitleg geef, voorlichting en adviezen geef, en wat vind ik dit een leuk onderdeel van mijn vak. Het is een lange dag, maar het voelt niet zo, fijn werken zo!
Uiteindelijk rijd ik pas rond 21:00 uur weg. Als ik thuis ben, ben ik wel moe, maar nog steeds positief. De kinderen zitten te kijken naar; Wie is de Mol? Na deze aflevering zie ik nog een klein stukje terug van de Vrienden van Amstel Live. Leuk om terug te zien. Ik werk nog wat bij op de computer en dan sluit ik de dag in stijl af, want ook nu is het een latertje geworden.
Ik mag dan wat later beginnen, het wordt ook een latertje. Geen medelijden, ik heb het zelf gepland. Echter als ik het inplan ben ik vaak wat optimistischer dan wanneer het echt uitgevoerd moet worden. Vandaag is een dag waarin ik heel veel uitleg geef, voorlichting en adviezen geef, en wat vind ik dit een leuk onderdeel van mijn vak. Het is een lange dag, maar het voelt niet zo, fijn werken zo!
Uiteindelijk rijd ik pas rond 21:00 uur weg. Als ik thuis ben, ben ik wel moe, maar nog steeds positief. De kinderen zitten te kijken naar; Wie is de Mol? Na deze aflevering zie ik nog een klein stukje terug van de Vrienden van Amstel Live. Leuk om terug te zien. Ik werk nog wat bij op de computer en dan sluit ik de dag in stijl af, want ook nu is het een latertje geworden.
Woensdag 6 februari
Zondag me voorgenomen om voor de volgende trainingsloop beter getraind aan de start te verschijnen. Vandaag wil ik daar een goede start mee maken door 10 km te lopen met wat intervalstukjes ertussen. Helaas nadat ik mijn bed uit ben, kijk ik naar buiten en zie dat het er weer wit uitziet. Niet verstandig om nu te gaan lopen. Rustig verder opstarten. Tijd om telefonisch contact te hebben met de Vrienden van het Sophia ivm de aankomende sponsoractie. Diegene die ik wil spreken is er net niet. Ik spreek af dat ik een mailtje stuur en 's middags terug bel.
Dinsdag 5 februari
Vanaf vorige week donderdag heb ik het erg druk gehad, druk weekend, spannende dag zondag (of ik die 25 km wel zou halen), maandag een lange werkdag incl vergadering, kortom dit zijn de perfecte ingrediënten voor een moeilijke emotionele dag. Dit wordt het dan dus ook. Zo blij dat ik ooit van iemand anders ook hoorde, dat dat ineens kan gebeuren, de emoties je ineens kunnen overvallen.
Mijn kinderen probeer ik, na een eerste confrontatie, verder maar een beetje te ontwijken, dit voor ieders bestwil.
Mijn kinderen probeer ik, na een eerste confrontatie, verder maar een beetje te ontwijken, dit voor ieders bestwil.
Maandag 4 februari
Voordat ik opsta uit bed, doe ik oefeningen (doe ik elke ochtend!!). Dit gaat niet helemaal soepel. Dan de stap uit bed. Dit valt niet eens tegen. Raar maar waar, maar ik heb mn spierpijn in mijn bovenbenen. Ik heb waarschijnlijk teveel 'doorgezakt' gelopen (en dat terwijl het carnaval nog niet eens begonnen is). Traplopen is dan ook een grote uitdaging.
Het werken gaat goed, totdat ik bij een patiënt een oefening gehurkt voor moet doen. Ai, dat door de knieën zakken is vrij pijnlijk. De kunst is om het toch soepel voor te doen.
's Avonds hebben we maatschapsvergadering. Het wordt een latertje. Om 22:30 uur ben ik thuis. Voordat ik in bed lig is het nog veel later.....
Het werken gaat goed, totdat ik bij een patiënt een oefening gehurkt voor moet doen. Ai, dat door de knieën zakken is vrij pijnlijk. De kunst is om het toch soepel voor te doen.
's Avonds hebben we maatschapsvergadering. Het wordt een latertje. Om 22:30 uur ben ik thuis. Voordat ik in bed lig is het nog veel later.....
Zondag 3 februari
Vandaag voelt het als een test: kan ik, met de trainingsintensiteit van de afgelopen weken, de mararthon redelijk uitlopen, of kom ik, misschien in een vroeg stadium, de man met de hamer tegen??
De 25 km worden deze keer in Spijkenisse gelopen. Mijn zwager heeft toegezegd dat hij ook mee gaat doen. Nog even thuis wat opgeruimd (Iris heeft vannacht al een deel gedaan, lief hè?) en daarna alle spullen verzamelen voor vertrek. De kaarsen bij Tim, steek ik bewust aan. Misschien geeft dit me kracht. Ik blijf gespannen, ben zeker niet vol zelfvertrouwen. Ook mijn achillespezen baren me zorgen. Gisteren natuurlijk veel gelopen, daardoor 's avonds bij het zitten al last. Ai, ai, ai...
Zaterdag 2 februari
Na een toch wat gebroken nacht stap ik uit mijn bed. Mart is al in de keuken bezig. Hij heeft de saté's geregen voor vanavond en is ze nu alvast aan het bakken. Ik wilde het graag makkelijk doen op deze verjaardag (bang voor die 25 km van zondag). Deze keer dus geen speciale hapjes.
Vrijdag 1 februari
Vanochtend rustig uit bed en me klaar maken om weer een klein stukje te lopen. Ik maak er 5 km van, met intervaltraining. Ik houd het relatief rustig vanwege mijn eigen 'achilleshiel'.
Voordat ik de resterende verjaardagsboodschappen ga doen, heb ik een afspraak bij de kapper. Met enige schroom (stom hè) vraag ik of, als mijn flyers klaar zijn wb mijn sponsor-marathon-loop, ik ze daar neer mag leggen. Gelukkig vinden ze dit prima. Een leuk gesprek verder o.a. over Lee Towers. Starten met zijn You'll never walk alone, hoorde bij mijn marathon-droom. Hierna gelijk door voor de boodschappen. Uiteindelijk heb ik nog een paar tassen vol, wat nou 'resterende' boodschappen.
Voordat ik de resterende verjaardagsboodschappen ga doen, heb ik een afspraak bij de kapper. Met enige schroom (stom hè) vraag ik of, als mijn flyers klaar zijn wb mijn sponsor-marathon-loop, ik ze daar neer mag leggen. Gelukkig vinden ze dit prima. Een leuk gesprek verder o.a. over Lee Towers. Starten met zijn You'll never walk alone, hoorde bij mijn marathon-droom. Hierna gelijk door voor de boodschappen. Uiteindelijk heb ik nog een paar tassen vol, wat nou 'resterende' boodschappen.
Donderdag 31 januari
Hiep hiep hoera, vandaag is Rick jarig!!
Omdat hij ziek is, heb ik gevraagd of hij nog wil dat we vanochtend komen zingen of dat hij liever langer blijft liggen. Tja het antwoord van een echte puber is waarschijnlijk voorspelbaar.
Zo sta ik 's ochtends onder de douche, mijn kind is jarig, maar ik feliciteer hem pas vanavond als ik thuis ben van mijn werk. Ineens mis ik Tim. Rick en Tim waren echte maatjes en Rick was zijn grote broer en voorbeeld. Tim zou gewoon zijn kamer in zijn gegaan.
Omdat hij ziek is, heb ik gevraagd of hij nog wil dat we vanochtend komen zingen of dat hij liever langer blijft liggen. Tja het antwoord van een echte puber is waarschijnlijk voorspelbaar.
Zo sta ik 's ochtends onder de douche, mijn kind is jarig, maar ik feliciteer hem pas vanavond als ik thuis ben van mijn werk. Ineens mis ik Tim. Rick en Tim waren echte maatjes en Rick was zijn grote broer en voorbeeld. Tim zou gewoon zijn kamer in zijn gegaan.
Woensdag 30 januari
Midden in de nacht word ik ineens wakker van de hoofdpijn. Ik weet dat ik eruit moet, blijf ik liggen dan wordt het nog erger. Om half 3 's nachts zit ik dus aan de keukentafel met een hoofd wat bijna uit elkaar barst. Zal niet voor niks zijn, maar daar heb ik op dit moment geen boodschap aan. Het is inmiddels heel lang geleden, maar dit is mijn ouderwetse maatje; migraine. Vergeten was ik hoe beroerd je er van kan zijn. Medicijnen innemen en met teiltje toch weer naar bed. Het zakt niet, sterkere medicijnen innemen en hopen dat ik in slaap val. Na 2 uur worstelen, waarin ik zou willen dat ze me 'plat konden spuiten', val ik inderdaad in slaap. Helaas toch nog vroeg wakker. De misselijkheid en de enorme hoofdpijn is weg, maar voel me nog wel beroerd. Ik ga uit mijn bed, eet een crackertje en ga weer in mijn bed. Rick moet zichzelf redden, ik kan het niet opbrengen. Het in en uit bed gaan, hou ik nog een paar uur vol.
Dinsdag 29 januari
Vandaag ga ik het weer proberen; een klein stukje hardlopen.
Gisteravond kwam Rick thuis na het helpen met de Open Avond op zijn middelbare school. Hij zag zo wit als een doek. Afgesproken dat ik hem 's morgens zou laten liggen (en even ziek melden).
Iris en ik hebben een afspraak bij de acupuncturist op mijn werk. Om haar niet teveel les-uren te laten missen, breng ik haar naar school, zodat ik ze vanmiddag daar op kan pikken en we gelijk door naar Dordt kunnen.
Gisteravond kwam Rick thuis na het helpen met de Open Avond op zijn middelbare school. Hij zag zo wit als een doek. Afgesproken dat ik hem 's morgens zou laten liggen (en even ziek melden).
Iris en ik hebben een afspraak bij de acupuncturist op mijn werk. Om haar niet teveel les-uren te laten missen, breng ik haar naar school, zodat ik ze vanmiddag daar op kan pikken en we gelijk door naar Dordt kunnen.
Maandag 28 januari
Ik moet iets eerder beginnen dan me lief is. Ik word, en dat is zeldzaam, wakker van mijn wekker. Als ik er eenmaal uit ben valt het mee. Wat ook meevalt is dat ik weing last meer heb van mijn verkoudheid. Het echte gammel zijn en 'vol met snot zitten' is over. Wel moet ik een paar keer de behandeling onderbreken vanwege een hoestbui, maar dit is alles. Toch een snel herstelvermogen.
Alles is behoorlijk achter elkaar gepland, dus weinig tijd tussendoor voor het bijwerken van de patiëntendossiers. Deze keer heb ik echter wel avondeten bij me en hoeven er geen augurken te sneuvelen. Om 7 uur ga ik naar huis en belandt in een meningsverschil. Daarna Lisanne even helpen met haar anatomie voor de aanstaande toets. Rond half 10 kan ik pas met mijn patiëntenadministratie beginnen, weer een latertje dus.....
Alles is behoorlijk achter elkaar gepland, dus weinig tijd tussendoor voor het bijwerken van de patiëntendossiers. Deze keer heb ik echter wel avondeten bij me en hoeven er geen augurken te sneuvelen. Om 7 uur ga ik naar huis en belandt in een meningsverschil. Daarna Lisanne even helpen met haar anatomie voor de aanstaande toets. Rond half 10 kan ik pas met mijn patiëntenadministratie beginnen, weer een latertje dus.....
Zondag 27 januari
(wegens gammel voelen en drukte niet eerder aan 'bloggen' toegekomen)
Vandaag geen lange duurloop. Ik heb het gevoel dat dit me zeeën van tijd oplevert. Aan de slag met 'achterstallig onderhoud'. 's Middags zijn er flink wat e-mails de deur uit, telefoontjes gepleegd, rekeningen betaald, brieven opgestuurd. Ondanks dat ik nog flink zit te snotteren, heb ik een bevredigd gevoel. Het enige wat ik jammer vind is dat ik me, nu we naar Amstel Live gaan, niet fit voel. Zo lang al op mijn wensenlijstje.....
Vandaag geen lange duurloop. Ik heb het gevoel dat dit me zeeën van tijd oplevert. Aan de slag met 'achterstallig onderhoud'. 's Middags zijn er flink wat e-mails de deur uit, telefoontjes gepleegd, rekeningen betaald, brieven opgestuurd. Ondanks dat ik nog flink zit te snotteren, heb ik een bevredigd gevoel. Het enige wat ik jammer vind is dat ik me, nu we naar Amstel Live gaan, niet fit voel. Zo lang al op mijn wensenlijstje.....
Abonneren op:
Posts (Atom)