In principe heb ik al behoorlijk wat weken last van een kriebelhoestje. Buiten de periode dat ik gammel was, viel de 'last' enorm mee. Echter vanaf mijn 'geweldige' 28 km valt het niet meer mee. Dinsdagnacht totaal niet geslapen, dus verzonnen dat ik woensdagochtend naar het inloopspreekuur van mijn huisarts zou gaan. Zo gezegd, niet helemaal zo gedaan. Het wachten, wat te verwachten is bij een inloopspreekuur, valt me tegen. Ik wil terug naar bed. Eenmaal aan de beurt, sta ik ook zo weer buiten, met het door mij gewenste recept tegen de kriebelhoest. Gelijk door naar de apotheek, vergezeld door een hele fijne hoofdpijn. Ik voel me niet helder meer, gelukkig snel aan de beurt. Op de terugweg rij ik bijna langs mijn sinaasappelmannetje, zal ik...........Ik 'pers' (leuke woordspeling gezien de sinaasappels) het er nog net uit, hoef ik vandaag de deur tenminste niet meer uit. Als ik thuis ben neem ik van alles in en duik mijn bed in.
Morgen werken gaat op deze manier niet lukken, ik heb alleen de fut nog niet om me over mijn programma te buigen om af te bellen.
Na 2 uur liggen ga ik uit mijn bed. Helaas krijg ik van lang in bed liggen ook weer hoofdpijn. Ik probeer wat rond te lopen om het af te laten zakken. Dan bel ik naar de praktijk ivm het afbellen van morgen en overleggen we even hoe door te plannen.
De rest van de middag hang ik op de bank, probeer ik in bed te slapen en loop een beetje rond. Ik voel me ellendig. 's Avonds vroeg naar bed (met medicijnen) dus hoopvol gestemd over een goede nachtrust.
Het hoesten vannacht is inderdaad iets minder, wel heb ik bijna een onlestbare dorst. Meerdere keren eruit (ook voor de WC), rondlopen en weer proberen te slapen.
Vanochtend, helaas heel vroeg wakker, snap ik waarom ik vannacht zo'n dorst had. Flinke koorts. Mijn hoop dat één dagje uitzieken voldoende zou zijn, is vervlogen. Ik drink wat, probeer te eten, hang aan de keukentafel, loop een paar pasjes door de huiskamer om dan weer te stranden op de bank. Oh wat ben ik jaloers op die mensen die uren kunnen slapen als ze ziek zijn. Ik ga douchen om dan, als Rick de deur uit is, mijn bed weer in te duiken. Ik zeg Iris nog gedag. Op een gegeven moment word ik wakker met een ontbijtje (voor mij lunch) naast mijn bed staan. Het blijkt dat Lisanne een paar keer binnen is geweest, maar dat ik lekker lag te slapen, toen heeft ze het maar neer gezet. Ik heb er niets van gemerkt, dus ik ben diep in slaap geweest. Fijn!
Ook deze middag is gevuld met wat rondlopen, hangen, weer terug in bed, beetje slapen en er weer uit. Om een uurtje of vier heb ik het idee dat de koorts op zijn retour is. Ik ben al het besef van dagen kwijt, maar blij dat het iets beter gaat. Het avondeten, wat er overigens prima in gaat (gek dat dat bij mij allemaal gewoon doorgaat) doe ik nog wel in afzondering. Zo'n hoestend, proestend mens aan tafel is niet echt bevorderlijk voor de eetlust van anderen.
Nadat Iris en Mart naar school zijn ivm een presentatieavond over de profielkeuze, neem ik mijn kans waar en kijk een programma terug op TV; Kleine baby's, grote zorgen, opgenomen in 'ons' Sophia Kinderziekenhuis. Daarna stop ik mezelf weer in bed om hopelijk morgenochtend 7 uur pas wakker te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten