Woensdag 17 april

Bij het opstaan merk ik al dat de pijn in, met name mijn linker been, nog lang niet verdwenen is. Ik ga wel even sinaasappels halen. Mijn tennisochtend heb ik afgezegd. Totaal geen haalbare kaart. Even voor tienen komt een oud-collega, wier aanbod om mijn benen in iets betere staat te krijgen, ik gisteravond toch maar heb aangenomen. Ze weet waar ze aan begonnen is. Bij binnenkomst kan ze bijna 'dweilen'. Ik ben nog erg labiel, alle spanning, vermoeidheid, frustratie, pijn, verdriet, komen er uit. Na dit 'dweilen' gaat ze aan de slag met mijn benen. Alles voelt prettig, alleen mijn linker hamstrings niet. Als ze weggaat ben ik in ieder geval in een andere stemming. Hierna wil ik eigenlijk niets meer. Toch moet ik nog even naar de praktijk. Hopen dat het autorijden gaat. Op de terugweg file. Paniek. Hij blijkt gelukkig maar heel klein te zijn. Gelukkig weer thuis, waar ik de rest van de dag niet veel meer voor elkaar krijg....