Vanochtend vroeg al een mailtje van mijn zwager; nog 10 dagen voor de marathon! Ik voel de spanning in mijn buik. Het is echt aftellen nu.
Nu eerst maar de 'marathon' van deze dag. Door het uitvallen van Paasmaandag heb ik een zeer vol programma voor de boeg. Er vallen echter een paar patiënten uit, waardoor de dag makkelijker verloopt dan ik voorzien had. Op dezelfde dag krijg ik twee gelukspoppetjes voor de marathon. Wat lief dat mensen zo met me meeleven. Ik zal er aan elke schoen één doen en hopen dat die voeten me dan over de finish laten komen. Als dan ook het eindbedrag een mooi bedrag is waar ik mee 'over de brug' (dat blijft dan toch die Erasmusbrug) kan komen, dan is de hele actie in alle opzichten geslaagd! Dus alsjeblieft, laat mijn droom uitkomen!
Tegen half negen ben ik al (volgens Iris dan) thuis. Ik lees lekker de krant, kijk een TV-programma terug, ben moe maar eigenlijk te moe om mezelf naar boven te brengen. Dus krijg ik op een gegeven moment een app-je van een bezorgde dochter, of ik niet moet gaan slapen?? Tja dat is dus de omgekeerde wereld......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten