Donderdag 7 maart

De eerste (zeer vroege) stap uit bed gaat moeizaam, als ik er eenmaal uit ben, gaat het prima. 's Ochtends loopt het lekker. Ik krijg zelfs van een patiënte een zakje met Douwe Egberts spaarpunten, geweldig wat een cadeau! 's Middags is het hectisch, achter elkaar door zonder adempauze. Om 3 uur eet ik alvast maar mijn avondeten. Dat is in ieder geval binnen. Nog berichtje van mijn zwager, diegene waarmee ik, op 14 april, in het startvak hoop te staan. Knieklachten. Ik stuur een sms-je terug: aanbieding voor een consult. Aan begin van de avond niets gehoord, blijkt dat zijn mobiel sms-jes vertraagd doorstuurt. Als de laatste patiënt weg is, ga ik naar de WC. Ineens hoor ik de deur van de praktijk. Is er iemand binnen? Een beetje huiverig loop ik naar het kantoor. Niemand te zien. Kinderachtig, en ik heb er anders nooit last van, maar ik ben bang. Ik bel Mart en loop al pratende de hele praktijk door. Niemand gevonden. Ik was van plan nog een deel van mijn patiëntenadministratie te doen, als een angsthaas ga ik echter gauw naar huis. Eenmaal thuis doe ik nog een stukje, de rest stel ik, zoals gewoonlijk, uit.