Beter geslapen dan gisternacht, maar nog niet geweldig. Ik had allemaal plannen voor vandaag. Veel fut zit er nog niet in, dus we starten rustig. Wel beetje snel ontbijten want dan kan ik zo mijn 'herstel-loopje' doen. De spierpijn in mijn bovenbenen is namelijk nog prominent aanwezig. Er wordt gemopperd in huis. Reden is dat onze ketel echt kapot is. Gelukkig vriest het niet, maar het is toch koud in huis. Het ergste is echter: het niet kunnen douchen. We poedelen met een teiltje bij de wasbak. Vandaag komt de 'ketel-reparateur'. Hiep hoi.
Iris heeft hoofdpijn en is niet helemaal fit, toch naar school. Op het moment dat ik mijn hardloopkleren wil aantrekken, gaat de telefoon. Iemand van de middelbare school. Iris is net flauwgevallen en ze vinden het er niet zo goed uitzien. Of ik met haar langs de huisarts wil gaan of naar de eerste hulp. Dat wordt dus gewone kleren aan, gauw de huisarts bellen of ik terecht kan en dan in de auto naar school. Eenmaal op school aangekomen ligt ze in een kamertje nog op de grond. Vriendinnetje zit ook bij haar. Ze zijn allemaal lief en bezorgd voor haar.
Met ondersteuning van mij komt ze in de auto. De huisarts neemt echt de tijd voor haar. Het is niet duidelijk wat er precies aan de hand is. Bloedprikken dan maar. Kan nog net in de praktijk zelf. Ik heb al mijn bedenkingen gezien een eerdere ervaring. Ik spreek het niet hardop uit. Wel waarschuw ik diegene die gaat prikken. Helaas. Er komt geen druppel bloed uit haar ader. Na 5 min zoeken en bewegen met de naald, gaat Iris onderuit. Ik was al voorbereid. Na 10 min in de wachtkamer gelegen te hebben, gaan we naar huis. Kan ze rustig op de bank liggen. Het opnieuw bloedprikken doen we maar op een andere dag.
Als Iris rustig ligt, ga ik toch mijn loopje doen. Een paar kilometer maar in een langzaam tempo. Zelfs dit is zwaar met die benen van mij. Ik ben gelukkig gauw weer thuis. Als ik er vertrouwen in heb dat het redelijk gaat met Iris, ga ik gauw de boodschappen doen. Beetje opschieten want straks komt die ketel-meneer. Achteraf was dat opschieten totaal niet nodig. Aan het eind van de middag is hij er pas. Helaas na één blik in het 'huis' van onze ketel blijkt dat de situatie hopeloos is. Er is geen redden aan. Dat wordt een nieuwe. Balen. In gedachten heb ik hier andere termen voor. Het positieve nieuws is dat hij zijn programma omzet en hem morgenmiddag al komt installeren. Heel fijn, want de kou in huis is niet meer aangenaam. Het is buiten nog warmer! Ook het niet kunnen douchen begint op te breken. Lisanne gaat 's avonds in een laagje van 10 cm in bad. En voor die 10 cm heeft ze behoorlijk veel de trap op en neer moeten lopen.
Wij verwerken de 'shock' en doen 's avonds niet zoveel meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten