Regenboog

Het verhaal achter de regenboog;

Als baby heeft Tim veel last gehad (waarschijnlijk pijn) van zijn blauwe handje/arm, vooral als hij een tijd stil lag. Zeker 's nachts heeft hij veel gehuild. In onze woonkamer hebben we aardig wat kilometers, met hem in onze armen, afgelegd.

Als ik met hem rond liep draaide ik muziek, of zong ik zelf wat. Het voordeel was dat Tim mijn 'vals zingen' niet erg vond. Eén van die liedjes was; 'Vlieg met me mee' van Paul de Leeuw. Het enige stukje wat ik zong, of kon zingen, was het refrein:

            "Vlieg met me mee naar de regenboog, rainbow, ik denk alleen aan jou,
             Vlieg met me mee naar de regenboog, rainbow, ik hou alleen van jou"  etc

Ook toen hij wat groter werd, bleef ik voor hem zingen, hadden we samen een paar favorieten en maakte ik eigen versies, waar hij soms erg om moest lachen. Zeker in moeilijke momenten hielp dit.

In die tijd ben ik met een vriendin naar een show van Paul de Leeuw geweest ivm het zoveel jarig bestaan van de Vara. Op de avond dat dit op TV werd uitgezonden zaten we met het gezin voor de buis om een glimp van mama op te vangen. Tim, die nog nooit van Paul de Leeuw had gehoord, moest erg om hem lachen. Groot was zijn verbazing toen aan het eind Vlieg met me mee, werd gezongen. Dit was 'ons lied' en nu ineens op TV. Hij kon er niet over uit.

Als we op vakantie gingen, haden we altijd wel een favoriete vakantie-CD die we in de auto draaiden. Eén van die keren was dat een CD van Paul; 'Mooi! Weer een CD!'. Het laatste nummer hiervan is, Vlieg met me mee. In mijn achteruitkijkspiegel zag ik die stralende ogen van Tim. Het volume ging flink omhoog en óf hij zong keihard mee, óf hij zat gewoon stil te genieten. Hij kon ook zo lachen om de teksten tussendoor, de humor die er in zit. Dat genietende koppie zal ik nooit vergeten.

Toen hij 5 jaar was werd zijn eerste MRI-scan gemaakt. Ter afleiding had ik een paar casettebandjes met sprookjes meegenomen. Helaas elk bandje duurde maar een kwartier en ze vergaten ze te wisselen. Na 1½ uur kwam hij zo beroerd van de tafel en had er de volgende nachten nachtmerries van.
Vanaf 2009 zijn er meerdere MRI-scans gemaakt en waren we voorbereid. Hij mocht kiezen welke CD er mee ging. Het werd de CD van Paul de Leeuw. Paul is sindsdien vele malen met ons mee geweest en de scans gingen goed. Alleen die ene keer dat hij zo'n pijn en zwelling van zijn hoofd had, zodanig dat hij de druk van de koptelefoon niet kon verdragen. Wat had ik met hem te doen, maar hoe ellendig hij zich ook voelde, hij bleef liggen onze kanjer!

Het laatste lied bij zijn afscheidsbijeenkomst op 7 december 2011 was passend bij Tim; "Vlieg met me mee".
Ook buiten op het schoolplein, tijdens het oplaten van de ballonnen, klonk dit nummer, en oh wat wilde ik graag met hem mee vliegen........

De regenboog is hierdoor voor ons heel speciaal geworden. Het wonderbaarlijke is dat op sommige moeilijke momenten er ineens eentje verschijnt. Mijn eerste autorit na zijn overlijden, naar het Sophia, zonder Tim naast me: pal boven de A16, een schitterende regenboog!
Het mooie is dat sinds die afscheidsbijeenkomst heel veel mensen als ze een regenboog zien, aan Tim denken. Ik krijg nog regelmatig lieve sms-jes als er eentje aan de hemel staat.

Echter het mailtje van mijn schoonzus en zwager uit Frankrijk vond ik het meest bijzonder; onderstaande foto is gemaakt op 30 november 2012 (zijn sterfdag) om 17:00 uur in Tavernes, Zuid-Frankrijk.