Woensdag 10 april

Iris ziek vanochtend en ze ligt een tijdje in ons bed, voordat ik er zelf uit ga. In principe niet veel te doen. Paar kilometers hardlopen en het plan om mijn moeder te bezoeken. In de ochtend lees ik de krant, lees ik nog een gedeelte uit mijn boek. Ook bij Lisanne is er les-uitval en spreek ik af om samen te lunchen (gewoon thuis hoor). Daarvoor wil ik gelopen hebben. Om dit te halen moet ik er ineens toch de vaart in zetten. Snel het hele aankleedritueel; tape op mijn kuit, kleren aan, horloge om, muziek in, lippen insmeren en dan gaan. Planning is ongeveer 6 km in een rustig tempo lopen. Prima weer buiten, op een gegeven moment krijg ik het zelfs warm.

Als ik thuiskom zie ik dat het buiten 9 graden is. Zondag wordt het misschien 20 gr. Met 9 gr voelde het al warm, hoe zal het met 20 gr aanvoelen?? Vele Nederlanders zullen me dit niet in dank afnemen, maar stiekem hoop ik dat de weersverwachting er net één dagje naast zit. Het tempo wat ik vandaag gelopen heb, is voor de marathon net iets te snel. Ik zal er in het begin heel erg op moeten letten dat ik mijn snelheid laag houd, dit om die eindstreep maar te halen.

Als ik zit te lunchen, belt mijn zwager. Had ik gisteren het gevoel dat mijn adrenaline-gehalte bijna 0,0 was, vandaag een flinke stijging. Hij 'waarschuwt' me dat ik zo een telefoontje ga krijgen van TV Rijnmond. Ze willen mijn 'marathon-verhaal' in beeld brengen. Toch even schrikken. Ook mijn onzekerheid speelt me parten. Zal het eruit zien, zal wat ik wil zeggen, goed overkomen??
Even later wordt er gebeld. Er blijkt alleen maar respect te zijn voor wat ik doe. Afgesproken wordt dat ze vrijdag komen filmen.........

's Avonds na mijn blogbericht geschreven te hebben, ga ik de filmpjes bekijken van Sophia TV. Voor de opname van vrijdag wilden ze een stukje hiervan gebruiken. Emotioneel om dit terug te zien, maar ook lachen om een ander ventje dat werkelijk geen seconde stil kan zitten. Op het eind van het filmpje zie ik zo goed het plezier bij Tim, ondanks dat hij zich op dat moment erg beroerd voelde. Door te kijken naar deze beelden is het alsof hij heel dicht bij me is. Fijn, dat is precies wat ik wil. Met dit gevoel ga ik slapen, ik zie wel wat de komende dagen brengen.

Geen opmerkingen: