Zondag 3 februari

Vandaag voelt het als een test: kan ik, met de trainingsintensiteit van de afgelopen weken, de mararthon redelijk uitlopen, of kom ik, misschien in een vroeg stadium, de man met de hamer tegen??

De 25 km worden deze keer in Spijkenisse gelopen. Mijn zwager heeft toegezegd dat hij ook mee gaat doen. Nog even thuis wat opgeruimd (Iris heeft vannacht al een deel gedaan, lief hè?) en daarna alle spullen verzamelen voor vertrek. De kaarsen bij Tim, steek ik bewust aan. Misschien geeft dit me kracht. Ik blijf gespannen, ben zeker niet vol zelfvertrouwen. Ook mijn achillespezen baren me zorgen. Gisteren natuurlijk veel gelopen, daardoor 's avonds bij het zitten al last. Ai, ai, ai...

Warm lopen op de baan, toen nog fit.........

Om half 11 zijn we er al. Ruim op tijd voor de start van 11 uur. Ik ben nu bekend met de gang van zaken, dat voelt prettig. Van mijn zwager nog geen spoor te bekennen. Ik ga me warm lopen. Er wordt omgeroepen dat we over 5 min gaan starten. Ik zie één van de drie 'loopmaatjes' van de vorige loop, fijn! Ik kijk naar de ingang van het sportpark en daar komt mijn zwager aan draven. Snel inschrijven en binnen een paar minuten staat hij op de baan. Gauw nog even poseren voor de start. Hij weet niet met welke groep hij mee gaat lopen, snel beslissen want daar gaan we......

Vlak voor de start, hier nog gezellig lachend.....

Ik ga van start in de groep van 6:00 (betekent dat je 6 min over 1 km doet). Vorige keer liep ik de eerste 10 km fluitend. Nu is het helaas een ander verhaal. Het lopen in een groep op een weggetje met allemaal plassen, ongelijke stukken e.d. valt sowieso niet mee. Je moet goed opletten. De achillespees laat van zich horen (voelen kan ik het beter noemen). Ik kom niet in een lekker ritme. Er staat wind, maar voor de rest vind ik de weersomstandigheden prima. Daar ligt het niet aan. Waar dan wel aan? Toch het gammel geweest zijn wat me nu parten speelt en/of de verjaardagsdagen van Rick???

Ik ben al blij als ik 10 km heb gelopen, helaas nog niet eens op de helft. Het tempo in de groep wisselt. Ene keer rustig, andere keer 5:30. Probeer ik niet eigenwijs te zijn door netjes met de groep mee te lopen, gaan zij variëren in snelheid. Vanaf de 15 km ga ik al aftellen. We zien ook nog een ander loopmaatje van de groep van 4 van vorige keer. Ook hij vindt het tegenvallen vandaag. Dit doet me dan weer goed. Toch iets van gedeelde smart is halve smart. Bij 20 km neem ik voor het eerst een 'gelletje", bahhhhh. Ik spoel het weg met wat drinken.

Nog maar 5 te gaan. Ik overweeg me af te laten zakken, niet in dit tempo verder. Dan herken ik de route van de heenweg en ineens zijn we in de buurt van het sportpark. Daar nog een rondje op de baan en dan heb ik het toch gehaald!!! Maar vraag niet hoe.

Finish
 (verder maar niets over zeggen)

Van mijn zwager (ruim voor mij gefinisht) moet ik vanmiddag voor de spiegel gaan staan en zeggen dat ik trots op mezelf ben. Thuisgekomen strompel ik eerst naar de computer om mijn blog bij te gaan werken (ik liep weer wat achter door Rick z'n verjaardag). Tussendoor ga ik douchen, heb het erg koud gekregen. Daar kom ik de spiegel tegen. En ja hoor, ik praat op een gegeven moment tegen de spiegel. Wel neem ik me voor om mijn trainingen weer aan te passen. Volgende loop graag een iets anders verloop.

Ik werk mijn blog verder bij. Tussendoor loop ik toch moeizaam als ik naar de keuken loop om wat te drinken. Hoe zal het morgen zijn??? Na mijn blogs, realiseer ik me dat ik nog niet klaar was met mijn patiëntenadministratie. Toch maar doen nu. Ik wil inloggen, maar er gebeurt niets. Dit houdt op dus. Misschien niet voor niets? Ik lees de kranten van een paar dagen terug(ook niet aan toe gekomen) en doe nog wat andere dingen. 's Avonds Obese; ik ben niet de enige die afziet. Heel benieuwd hoe het morgen gaat......