Ik voel het al bij het opstaan; dit belooft geen goede dag te worden. Er staat gelukkig niet veel op de planning. Ook wat betreft mijn hardloopschema valt het mee. Maar 6 km. Ik kan het alleen bijna niet opbrengen. Toch mijn outfit aangetrokken en gegaan. Het voelt zwaar, niet conditioneel, maar meer mentaal. Hoe moet dat aanstaande zondag? De laatste trainingsloop, deze keer van 32 km. Fijn ook, het weer wat ze opgeven. Veel wind, gecombineerd met kou. Don't give up the fight, van Racoon, komt in m'n hoofd op.
Als ik thuis ben van het hardlopen, ben ik blij dat ik toch geweest ben. Het verbetert echter niet mijn stemming. Ik probeer mijn gedachten te verzetten en pak de huiskamer en de keuken aan. Het resultaat is dat het er weer lekker opgeruimd uitziet, maar zo niet in mijn hoofd voelt. De hele dag door vele tranen, veel verdriet, ik mis Tim gigantisch, ik ben boos, twijfel aan alles maar vooral aan mezelf. Houdt het dan nooit op? Helaas kan het gezin van bovenstaande mee 'genieten'. Morgen zal het beter zijn..............(toch???)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten