Zondag 17 februari

Te laat naar bed eigenlijk en dan ook nog niet goed slapen. Eerst ben ik net in slaap, als ik de deurbel hoor. Wie belt er nou om 0:30 uur aan? Ineens schiet het me te binnen; Rick is nog niet thuis en ik heb de deur op de knip gedaan. Ik spring mijn bed uit en laat 'de verloren zoon' binnen. Stom, stom, stom van me. Gauw weer slapen. Na 2 uurtjes ben ik opnieuw wakker. Het voelt alsof ik wederom flink verkouden ga worden. Spijt dat ik gisteren niet ben gaan lopen. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer. Na wat ingenomen te hebben slaap ik verder. Nu zijn vervelende dromen de nachtrust-verstoorders. Hé de bedoeling was om zondag goed uitgerust aan die 27 km te beginnen. Dit kan ik op mijn buik schrijven. Maar misschien ook goede oefening voor de marathon, wie weet hoe slecht ik dan van tevoren slaap.

Uit mijn bed ga ik me klaarmaken voor het rennen. Voordat ik weg ben is er ruim een uur verstreken. Maar dan ga ik. Er staat net iets meer wind dan gisteren, voor de rest ideaal hardloop-weer. De eerste paar kilometers gaan goed, weinig last achillespees, weinig last van mijn rug en (nog) geen kramp in mijn darmen. Helaas na 7 km laten die darmen toch van zich horen (voelen). Met ongeveer 11 km ben ik in de buurt van mijn huis en ga ik toch voor een sanitaire noodstop op onze eigen WC. Gevoelsmatig loop ik daarna kilo's lichter verder. Het hardlopen gaat wel, maar niet makkelijk. Ik zie mensen in korte broek en shirtje voorbij rennen. Hoe kan het dat ik het koud heb, ondanks al mijn kleding? Met 21 km ben ik weer in de buurt van mijn huis. Een paar honderd meter daarvoor beginnen mijn darmen weer. Nu helaas wel gelijk op vol vermogen. Ik hoef niet te verzinnen wat ik ga doen. Het gevoel is zo aanwezig dat ik in één keer door ren naar onze WC. Ik voel me niet zo lekker en vraag of Mart het laatste stuk met me mee wil fietsen. Ik ga alvast weer, hij komt me achterna. Een fijn gevoel, als het echt niet gaat kan ik achter op de fiets stappen. Het kost veel moeite, maar ik loop mijn voorgenomen stuk uit!! Op de computer blijkt dat ik ruim 28 km heb gelopen. Zo dat is lekker. Trots op mezelf! Wel vrees ik dat ik in Rotterdam een bordje WC ? moet meenemen. Wie weet kan ik dan bij toeschouwers langs de route een sanitaire noodstop maken???

De rest van de middag gaat niet flitsend. Ik voel me niet lekker. Wel kijk ik even naar het schaatsen en zie de 10 km van Sven Kramer. Geweldig! Hij heeft net een inspanning van formaat geleverd, even later geeft hij een interview alsof er niks gebeurt is. Bewondering voor zo'n conditie. Zeker als ik kijk hoe ik me voel, na die gelopen kilometers (geradbraakt).

's Avonds krijg ik een mail binnen ivm een familiereünie van mijn moeders kant. Leuk! Ik maak van de gelegenheid gebruik om mijn weblog onder de aandacht te brengen. Er blijkt ook een facebook-pagina van de familie te bestaan. Grappig om veel bekende maar ook onbekende gezichten daarop te zien.
Verder kan ik het niet laten om even naar Obese te kijken. Daarna een stukje lezen om dan te gaan slapen. Hopen dat ik morgenochtend me beter voortbeweeg dan nu........