Vanaf vorige week donderdag heb ik het erg druk gehad, druk weekend, spannende dag zondag (of ik die 25 km wel zou halen), maandag een lange werkdag incl vergadering, kortom dit zijn de perfecte ingrediƫnten voor een moeilijke emotionele dag. Dit wordt het dan dus ook. Zo blij dat ik ooit van iemand anders ook hoorde, dat dat ineens kan gebeuren, de emoties je ineens kunnen overvallen.
Mijn kinderen probeer ik, na een eerste confrontatie, verder maar een beetje te ontwijken, dit voor ieders bestwil.
Mijn broer belt. Hij was gebeld door het verpleeghuis van mijn moeder. Ze gaat verder achteruit. In de stoel zitten gaat niet meer, eten en drinken gaat moeizaam. Hoewel ik heel goed weet dat ze terminaal is, grijpt deze boodschap, en zeker vandaag, me toch aan. Tussen alle tranen door probeer ik toch op huishoudelijk gebied te functioneren (boodschappen, wassen, strijken etc). 's Middags heb ik, samen met Iris, nog een afspraak bij de acupuncturist. Als ik eenmaal op de tafel lig, val ik bijna in slaap, zo moe ben ik.
Ik zet Iris thuis af, eet gauw even mijn avondeten en dan vertrek ik naar mijn moeder. Ik wil zelf kijken hoe het met haar is. Ze is wakker als ik kom en kijkt me aan met een ondoorgrondelijke blik. Wanneer ze onrustig wordt zet ik de CD-speler met klassieke muziek aan. Het duurt even, maar dan keert de rust weer terug. Zo zit ik daar een paar uur, ik heb haar handen beet en we kijken elkaar aan. Ook dan vloeien de tranen (bij mij). Ze mag van mij naar Tim.........
Als ik thuis ben, maak ik de strijk af en ga daarna in mijn bed een paar Libelles lezen. Laat deze dag maar ten einde zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten