Niet super geslapen vannacht. Niet vanwege de evt euforie over het uitlopen van die 30 km, nee puur door de pijn in mijn benen. Bij het opstaan heel voorzichtig beginnen met oefenen. Dan de trap af, dat is wel de grootste uitdaging vandaag. Dankbaar maak ik gebruik van de trapleuning. Ik zweef bijna van de trap, oftewel met mijn armen druk ik mezelf zodanig op dat er nauwelijks gewicht op mijn benen komt.
Te vroeg ben ik op mijn werk (niet goed gekeken in mijn planning), daardoor kan ik wel rustig opstarten. Het lopen gaat steeds beter. Voor een leek niets bijzonders meer aan te zien. Hurken is een ander verhaal. Zo onopvallend mogelijk maak ik daarbij gebruik van steun van mijn behandeltafel, stoel of iets anders wat in de buurt staat. De dag staat maximaal vol gepland. Mazzel heb ik, als mijn laatste patiënt liever een andere dag wil afspreken. Half negen ben ik thuis. Mijn patiëntenadministratie stel ik uit, wel doe ik nog wat huishoudelijke klusjes. Voor mijn doen toch laat naar bed, hoop wel op een betere nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten