Zondag 7 april

Helaas ben ik weer druk bezig vannacht, in mijn dromen weliswaaar, maar wel heel onrustig.
Uit bed, om me klaar te gaan maken voor een 'snel stukje hardloop-werk'. Van een trainster van Parthenon begrepen dat ik voor de marathon nog één keer moet 'knallen'. Als ik beneden kom, zie ik een mededeling van Lisanne, dat ze al vóór elf uur de deur uit moet voor de hockey. Ai, niet gerekend op een uitwedstrijd. Dat wordt iets sneller gaan lopen, anders ben ik niet voor het ontbijt thuis. Gauw sapje drinken, gauw banaantje eten, kleren aan, muziek in, horloge om, sportdrank mee etc etc en dan de deur uit. Doelstelling: 11 km in redelijk tempo lopen, met intervalstukken ertussen. In het begin moet ik op gang komen, het tempo pakken lukt niet, pijntje hier, pijntje daar. Ik troost me met de gedachte dat ik waarschijnlijk na de start van de marathon, door al die duizenden lopers voor me, ook langzaam zal starten. Op een gegeven moment kom ik er in. De intervalstukken zijn pittig (zeker met die verjaardag van gisteren nog in de benen).

Thuisgekomen blijk ik toch, voor mijn doen (alles is betrekkelijk), behoorlijk snel gelopen te hebben. Fijn! Ook kan ik nog een deel van het ontbijt mee maken. Gezellig.
Strakke planning voor vandaag: eerst de rest van de opruim-werkzaamheden van gisteren, daarna weer eens bij de wedstrijd van Lisanne gaan kijken (door alle trainingen voor de marathon, is dit lang geleden), naar een verjaardag en om 4 uur komen vrienden bij ons thuis. Zo gezegd, zo gedaan. De wedstrijd van Lisanne is al begonnen als we arriveren (brug open gehad) maar ze staan gelukkig met 1-0 voor. Het spel verloopt wat moeizaam en maakt het spannend voor ons supporters. In de tweede helft valt op een gegeven moment de 3-0. Wij kunnen rustiger ademhalen. Dit is tevens de eindstand. De meiden zelf zijn niet tevreden, maar gelukkig zijn er wel 3 punten binnengehaald.

Wij gaan door naar de verjaardag en na een kort bezoek, als een speer naar huis. Vijf voor vier zijn we er. Diegene die in 2008 als eerste vertrouwen in me had, dat ik die marathon uit zou kunnen lopen, komt mij nu tips geven. We hebben het over het parcours, waar supporters handig kunnen staan, drink-/ en eettips etc. Natuurlijk komt de Erasmusbrug ter sprake. Naast de start en (hopelijk) de finish, één van de hoogtepunten voor mij van de hele loop. Voor alle duidelijkheid, het gaat mij met name om het stuk als ik, op de terugweg van Rotterdam-Zuid, voor de tweede keer over de Erasmusbrug ga! Met Tim had ik het er altijd op de heenweg naar het Sophia over, dat ik daar ooit zou lopen. Misschien te maken met een stukje spanning die er was als we richting ziekenhuis gingen? Misschien te maken dat ik op de heenweg altijd een soort strijdgevoel had, Tim en ik tegen alle ellende die hij moest verduren en wat hij zo, vol vertrouwen, heeft gedaan. Dus de aanblik van de Ersmusbrug vanaf de Laan op Zuid is voor mij voor altijd gekoppeld aan onze kanjer, Tim! Voor hem moet ik nu knallen!