Marathon

Waarom de marathon?

Al jaren loop ik hard of beter gezegd ben ik aan het joggen.
Sinds ik in een grijs verleden (ja, we worden ouder) een stukje in de krant had gelezen over een gewone huisvrouw, niet bijzonder sportief, leeftijdscategorie 40+, die uiteindelijk de marathon had gelopen, was er bij mij een droom geboren.
Waarschijnlijk herkende ik mij in die vrouw en dacht: “wat zij kan, kan ik ook”!
Het bleef bij dromen.......

Jaren zat ik voor de buis als in april de marathon van Rotterdam werd gelopen, mijn ultieme droom. Waarom Rotterdam? Misschien omdat ik het kind ben van een Rotterdammer, of om de fantastische sfeer die er heerst, of is het om Lee Towers met zijn You’ll never walk alone, wie zal het zeggen.......

Nadat een vriend van ons hem in 2008 gelopen had, kreeg hij van mij een spervuur van vragen over zich heen. Het keerpunt kwam; ik ging mijn droom waarmaken met de bedoeling hem in 2009 te gaan lopen. Mijn omgeving was, en misschien terecht, nog wat sceptisch. Ik had immers nog nooit aan welke hardloopwedstrijd dan ook, meegedaan.
Maar waar een wil is, is een weg.......

Mei 2008 liep ik mijn eerste wedstrijd, de 10 km. In oktober 2008 liep ik de halve marathon. De laatste 2 km waren zwaar, maar wat was ik trots op mijn gelopen tijd!
In mijn hoofd begon ik met de gedachte te spelen dat ik misschien wel voor een goed doel kon gaan lopen. Hierbij dacht ik in eerste instantie aan mijn buurjongen Joost Pastoor (achteraf heeft hij op geweldige wijze zijn eigen actie gehouden zie joost and friends).
Mijn voorbereidingen waren in volle gang.......

Januari 2009 viel onze Tim met zijn hoofd tegen een muur met de enorme complicaties nadien. De droom was compleet naar de achtergrond, de zorgen om én voor ons kind overheersten alles. In die 2 jaar moesten wij veel naar het Sophia kinderziekenhuis. Vaak ging die route over de Erasmusbrug. Elke keer zei ik dan tegen Tim, hij werd er op het laatst wel een beetje gek van, “hier loop ik ooit nog een keer over heen en dan kom jij mij aanmoedigen”........

12 September 2010, mijn verjaardag, zijn we in Rotterdam gaan varen en hebben, ter afsluiting om mij een plezier te doen, met z’n allen over de Erasmusbrug gelopen. Zelfs dat kon me al emotioneel maken. De gedachte aan de start met Lee Towers, het lopen over die Erasmusbrug en de finish op de Coolsingel. Wat wilde ik dit graag met en voor mijn ventje doen. En toen overleed Tim.........

Het hardlopen heb ik redelijk snel weer opgepakt, meer om mezelf letterlijk en figuurlijk op de been te houden. Conditie en tempo waren echter ver te zoeken, niet te vergelijken met 2008 en ik kreeg het niet voor elkaar om dit op te bouwen. Waarschijnlijk teveel verdriet wat ik als een zware rugzak met me mee droeg en nog steeds draag. Toch in april 2012 voor de buis (ik had me ingeschreven voor de 10 km in Rotterdam, maar kreeg zelfs dat niet voor elkaar).
Heel af en toe kwam mijn droom naar de voorgrond.......

Tijdens het wegbrengen van onze oudste zoon Rick naar het zomerkamp van de scouting, vroeg iemand hoe het met ons ging. Moeizaam zei ik, en ik vroeg me af hoe andere gezinnen met zo’n verlies omgaan.
Zo kwam ik op de site van KanjerGuusje. Ik heb veel bewondering hoe zij zich, na het verlies van hun eigen dochter, inzetten voor het welbevinden van andere zieke kinderen. Ik werd een trouw lezer van het webblog van Lowie, de vader van Guusje.
Veel herkenning in het verdriet en het altijd aanwezig zijn van de afwezige.......

In de herfstvakantie naar de bioscoopfilm de Marathon geweest en oh wat was ik emotioneel. Alles kwam boven, dus ook mijn droom. Zou ik dan toch zelf die marathon van Rotterdam gaan lopen en dan, met Tim in gedachten, voor het goede doel, voor zieke kinderen in het Sophia? Voor Tim die altijd heel begaan was met het verdriet van anderen? Voor het Sophia waar we, ondanks alles, warme herinneringen aan hebben?
Na kort mailcontact met Lowie van Gorp, kreeg ik van hem, op 30 oktober, de sterfdag van zijn dochter Guusje, het laatste zetje. De knoop werd doorgehakt:

Ik ga hem lopen!!!!

Hopelijk op 14 april 2013. Mijn doel is:  TIM4Sophia, oftewel voor Stichting Vrienden voor Sophia.

De echte invulling van deze actie volgt in januari, maar om jullie alvast te laten delen in mijn trainingsvorderingen (?), en een beetje aanmoediging kan ik wel gebruiken, ben ik gestart met dit weblog.