Donderdag 18 april

Opstaan gaat al sneller. Moet ook wel want ik moet voor zevenen in de auto zitten. Autorijden is, helaas, nog steeds pijnlijk en eng vanwege de kramp die dreigt. Een kussentje ligt nu standaard in de auto. Werken gaat prima, als ik maar niet snel hoef te lopen. Meelevende patiënten, zelfs in mijn postbakje een enveloppe met een lief kaartje en geld (er kan nog t/m 24 april gestort worden!!). Een collega plakt wat tape op mijn hamstrings, hopelijk gaat dat me verder helpen. Ik merk dat ik nog niet in mijn normale doen ben. Mijn pauze gebruik ik echt als pauze. De administratie moet maar later. Als ik 's avonds naar huis rijd, is het schitterend weer. Ik zie veel mensen hardlopen. Wat ik nooit had verwacht, gebeurt nu. Ik ben jaloers op die mensen, ik zou graag alweer een stukje willen lopen. Ongelooflijk, ik die nooit een 'flow' ervaar, mis het hardlopen! Na mijn eerste halve marathon in 2008 had ik zo genoeg van het trainen, dat ik mezelf de eerste 2 weken erna 'vakantie' had gegeven. Daarna kreeg ik van één van mijn inspiratoren op m'n kop, ik had een herstel-loopje moeten doen. Toen absoluut geen zin, nu zou ik graag willen, maar het kan nog even niet. Gewoon geduld hebben......