Midden in de nacht word ik ineens wakker van de hoofdpijn. Ik weet dat ik eruit moet, blijf ik liggen dan wordt het nog erger. Om half 3 's nachts zit ik dus aan de keukentafel met een hoofd wat bijna uit elkaar barst. Zal niet voor niks zijn, maar daar heb ik op dit moment geen boodschap aan. Het is inmiddels heel lang geleden, maar dit is mijn ouderwetse maatje; migraine. Vergeten was ik hoe beroerd je er van kan zijn. Medicijnen innemen en met teiltje toch weer naar bed. Het zakt niet, sterkere medicijnen innemen en hopen dat ik in slaap val. Na 2 uur worstelen, waarin ik zou willen dat ze me 'plat konden spuiten', val ik inderdaad in slaap. Helaas toch nog vroeg wakker. De misselijkheid en de enorme hoofdpijn is weg, maar voel me nog wel beroerd. Ik ga uit mijn bed, eet een crackertje en ga weer in mijn bed. Rick moet zichzelf redden, ik kan het niet opbrengen. Het in en uit bed gaan, hou ik nog een paar uur vol.
Gelukkig gaat het 's middags beter. Mijn plan was om vandaag 10 km te lopen. Daar besluit ik van af te zien. Het is droog, dus een rustige 5 km moet misschien wel lukken. Zo gezegd, zo gedaan en ik kom 'frisser' thuis dan dat ik weg ging. De to-do-list van vandaag wordt deels doorgeschoven, dit schiet niet op.
Morgen Rick jarig, vrijdag komen zijn vrienden en zaterdag vieren we het voor de familie. Ik moet nu verder wel op de been blijven. Ook omdat ik zondag weer een trainingsloop voor de boeg heb van 25 km. Spannend hoe dit zal gaan. Zeker omdat de voorbereiding van de afgelopen weken niet was zoals ik gewild had. Het voelt het als een test. Kan ik met deze trainingsintensiteit toch een steeds langere afstand lopen, of niet? Vandaag in ieder geval bijtijds naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten