Eerste deel van de nacht onrustig geslapen; een zeer hinderlijke kriebelhoest. Tweede deel ging beter, maar dan gaat die onverbiddelijke wekker. Mijn ochtendritueel van oefeningen gaan wat moeizamer dan normaal; spierpijn van gisteren. De trap af is nog confronterender. Het positieve is dat de meeste pijn in mijn bovenbenen zit en minder in mijn achillespezen!
Ik had al gezien dat ik de ruiten van mijn auto moet krabben, maar ik wist niet dat ik zó hard moest krabben. Ai, daar gaat de tijd. Ik ben nog wat vergeten, maar mijn huissleutel zit aan mijn sleutelbos die de auto laat draaien. Gelukkig wordt er op mijn aanbellen gereageerd. Als ik in onze hal sta zie ik een joekel van een spin. Wat doe ik, laat ik hem zitten en hem tot schrik van mijn kinderen zijn, of....? Ik haal hem toch maar weg, moet wel een opstapje pakken, want hij vlucht naar het plafond. Dus met een paar minuten vertraging arriveer ik op mijn werk.
Het is een volle dag, maar loopt niet verkeerd. Als ik moet knielen voor mijn patiënten gaat dat wat moeizaam, maar met een steuntje van de tafel, merkt niemand er wat van. Wel heb ik nog een onbestendig gevoel in mijn maag (van het lopen van gisteren??). Ik besluit om in mijn lunchpauze (om 14:00 uur, dus dat kan wel) alvast mijn avondeten naar binnen te werken. Een goed besluit want de rest van het programma tot 19:45 uur is hectisch, zonder pauze en ik krijg steeds meer last van die kriebelhoest. Eenmaal thuisgekomen doe ik nog een uurtje patiëntenadministratie om daarna gauw mijn bed in te duiken. Laat me alsjeblieft niet ziek worden!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten