En natuurlijk vandaag vroeg wakker, gecombineerd met hoofdpijn. Dat betekent dat ik echt mijn bed uit moet. Het was gisteren achteraf, omdat ik nog niet helemaal fit was, misschien een te lange dag. Bijkomen vandaag dus. Maar ook weer beginnen met trainen. Laatste keer was vorige week dinsdag, het lijkt een eeuwigheid geleden. Ik eet en drink wat, loop daarna rond om de hoofdpijn te laten zakken. Ineens weer erg moe en ga nog een half uurtje terug naar bed. Nu wil ik er echt uit en ga me voorbereiden op het hardlopen. Alle kleren aan, muziek in, horloge om en gaan. Ik doe een stukje intervaltraining, alleen nog niet op volle snelheid en ook niet de volledig afstand. Dit valt niet tegen!
Maandag 25 februari
Benieuwd hoe het werken zal gaan vandaag.
Als de wekker gaat (vroeg) lig ik nog heerlijk te slapen. Wat zuur. Al die dagen dat ik kon slapen, doe ik het niet. Nu kan het niet, maar voelt het alsof ik nog uren heerlijk kan liggen. Eenmaal eruit gaat het prima, ik zit nog voor zevenen in de auto. Ik hoor een sirene. Uiteindelijk zie ik vanaf de Ambachtse Zoom een brandweerwagen aankomen met zwaailichten. Ik ben al aan het zoeken naar een uitwijkplaats. Als ik doorrijd kan ik net het stoplicht meepakken en kan hij makkelijk langs me. Stoplicht voorbij, brandweerauto zit nog steeds ergens achter me. Gauw viaduct over, voorsorteren naar links, kan hij me daar makkelijk passeren. Nog niet. Ik zit inmiddels op de oprit naar de A16 en zie de brandweerauto ook de oprit opdraaien. Ik word er onrustig van. Uiteindelijk sta ik in Dordt op de Laan der Verenigde Naties voor het stoplicht, staat schuin achter me een brandweerwagen, zonder zwaailicht. Dezelfde???
Ik ben wel klaarwakker.
Als de wekker gaat (vroeg) lig ik nog heerlijk te slapen. Wat zuur. Al die dagen dat ik kon slapen, doe ik het niet. Nu kan het niet, maar voelt het alsof ik nog uren heerlijk kan liggen. Eenmaal eruit gaat het prima, ik zit nog voor zevenen in de auto. Ik hoor een sirene. Uiteindelijk zie ik vanaf de Ambachtse Zoom een brandweerwagen aankomen met zwaailichten. Ik ben al aan het zoeken naar een uitwijkplaats. Als ik doorrijd kan ik net het stoplicht meepakken en kan hij makkelijk langs me. Stoplicht voorbij, brandweerauto zit nog steeds ergens achter me. Gauw viaduct over, voorsorteren naar links, kan hij me daar makkelijk passeren. Nog niet. Ik zit inmiddels op de oprit naar de A16 en zie de brandweerauto ook de oprit opdraaien. Ik word er onrustig van. Uiteindelijk sta ik in Dordt op de Laan der Verenigde Naties voor het stoplicht, staat schuin achter me een brandweerwagen, zonder zwaailicht. Dezelfde???
Ik ben wel klaarwakker.
Zondag 24 februari
De opwaartse lijn van de laatste nachten zet helaas vannacht niet door. Meerdere hoestbuien dus meerdere keren wakker. Opgestaan met hoofdpijn. Nou was ik al aan het twijfelen; zal ik vandaag een klein stukje gaan hardlopen?? Eén blik naar buiten en de beslissing is genomen. Weer een witte wereld, ik blijf binnen.
Mart en ik zijn wel bijtijds op. Lisanne zou eigenlijk moeten hockeyen en hij had plannen om te gaan kijken én wilde haar om 9 uur van een lekker ontbijtje voorzien. Op mijn telefoon was een app-je binnengekomen: wedstrijd gaat niet door. Gevolgd door: ik blijf nog liggen. Jammer voor haar had ik dit niet gezien.
Mart en ik zijn wel bijtijds op. Lisanne zou eigenlijk moeten hockeyen en hij had plannen om te gaan kijken én wilde haar om 9 uur van een lekker ontbijtje voorzien. Op mijn telefoon was een app-je binnengekomen: wedstrijd gaat niet door. Gevolgd door: ik blijf nog liggen. Jammer voor haar had ik dit niet gezien.
Zaterdag 23 februari
Na een goede nacht, waarin ik er niet één keer uit ben geweest, moet ik vanochtend wel opschieten.
Gisteren gehoord dat de flat van mijn moeder definitief verkocht is! Nou moet hij natuurlijk nog helemaal leeg. Vorig jaar eind mei hebben we al een heel deel van de kasten leeggehaald. In november nog verder opgeruimd, om de flat verkoopbaar te krijgen. De laatste weken is mijn broer flink bezig geweest. Zo meteen heb ik echter een afspraak met iemand via de huisraadbank (soort voedselbank) van Dordt, zij kunnen de wasmachine gebruiken. Tevens kan ik dan wat spullen uitzoeken die ik graag zelf zou houden.
Gisteren gehoord dat de flat van mijn moeder definitief verkocht is! Nou moet hij natuurlijk nog helemaal leeg. Vorig jaar eind mei hebben we al een heel deel van de kasten leeggehaald. In november nog verder opgeruimd, om de flat verkoopbaar te krijgen. De laatste weken is mijn broer flink bezig geweest. Zo meteen heb ik echter een afspraak met iemand via de huisraadbank (soort voedselbank) van Dordt, zij kunnen de wasmachine gebruiken. Tevens kan ik dan wat spullen uitzoeken die ik graag zelf zou houden.
Vrijdag 22 februari
Gisteravond was ik in slaap, toen ik wakker gemaakt werd door één van mijn kinderen. De reden was oké, echter het opnieuw inslapen daarna niet. Uren waarin ik héél wat schaapjes had kunnen tellen.
's Ochtends er bijtijds uit, Iris namelijk half-ziek. Ze moet nog naar de ortho en heeft haar schoolboeken in de vakantie nodig die, heel handig, op school liggen. Ik breng ze even met de auto, kan ik gelijk door naar de apotheek. Haar thuis afgezet, zij het bed in, en dan mag ik de boodschappen doen. Op de automatische piloot. Wat niet op mijn briefje staat, komt niet in huis, oftewel het denkvermogen is uitgeschakeld.
's Ochtends er bijtijds uit, Iris namelijk half-ziek. Ze moet nog naar de ortho en heeft haar schoolboeken in de vakantie nodig die, heel handig, op school liggen. Ik breng ze even met de auto, kan ik gelijk door naar de apotheek. Haar thuis afgezet, zij het bed in, en dan mag ik de boodschappen doen. Op de automatische piloot. Wat niet op mijn briefje staat, komt niet in huis, oftewel het denkvermogen is uitgeschakeld.
Donderdag 21 februari
In principe heb ik al behoorlijk wat weken last van een kriebelhoestje. Buiten de periode dat ik gammel was, viel de 'last' enorm mee. Echter vanaf mijn 'geweldige' 28 km valt het niet meer mee. Dinsdagnacht totaal niet geslapen, dus verzonnen dat ik woensdagochtend naar het inloopspreekuur van mijn huisarts zou gaan. Zo gezegd, niet helemaal zo gedaan. Het wachten, wat te verwachten is bij een inloopspreekuur, valt me tegen. Ik wil terug naar bed. Eenmaal aan de beurt, sta ik ook zo weer buiten, met het door mij gewenste recept tegen de kriebelhoest. Gelijk door naar de apotheek, vergezeld door een hele fijne hoofdpijn. Ik voel me niet helder meer, gelukkig snel aan de beurt. Op de terugweg rij ik bijna langs mijn sinaasappelmannetje, zal ik...........Ik 'pers' (leuke woordspeling gezien de sinaasappels) het er nog net uit, hoef ik vandaag de deur tenminste niet meer uit. Als ik thuis ben neem ik van alles in en duik mijn bed in.
Morgen werken gaat op deze manier niet lukken, ik heb alleen de fut nog niet om me over mijn programma te buigen om af te bellen.
Morgen werken gaat op deze manier niet lukken, ik heb alleen de fut nog niet om me over mijn programma te buigen om af te bellen.
Dinsdag 19 februari
Eerste deel van de nacht wakker gehouden door vele hoestbuien, tweede deel van de nacht best lekker geslapen. Misschien loopt het met een sisser af.
Iris heeft vandaag een afspraak bij de acupuncturist, maar gaat met school, ivm profielkeuze, naar Delft. Geen idee hoe laat ze terug zal zijn. Fijn zo'n planning. Ik breng ze naar school, in de hoop dat dat vanmiddag tijdswinst geeft. Als ik dan toch onderweg ben kan ik gelijk de boodschappen doen. Het valt tegen en ik ben blij als ik weer thuis ben.
Iris heeft vandaag een afspraak bij de acupuncturist, maar gaat met school, ivm profielkeuze, naar Delft. Geen idee hoe laat ze terug zal zijn. Fijn zo'n planning. Ik breng ze naar school, in de hoop dat dat vanmiddag tijdswinst geeft. Als ik dan toch onderweg ben kan ik gelijk de boodschappen doen. Het valt tegen en ik ben blij als ik weer thuis ben.
Maandag 18 februari
Eerste deel van de nacht onrustig geslapen; een zeer hinderlijke kriebelhoest. Tweede deel ging beter, maar dan gaat die onverbiddelijke wekker. Mijn ochtendritueel van oefeningen gaan wat moeizamer dan normaal; spierpijn van gisteren. De trap af is nog confronterender. Het positieve is dat de meeste pijn in mijn bovenbenen zit en minder in mijn achillespezen!
Zondag 17 februari
Te laat naar bed eigenlijk en dan ook nog niet goed slapen. Eerst ben ik net in slaap, als ik de deurbel hoor. Wie belt er nou om 0:30 uur aan? Ineens schiet het me te binnen; Rick is nog niet thuis en ik heb de deur op de knip gedaan. Ik spring mijn bed uit en laat 'de verloren zoon' binnen. Stom, stom, stom van me. Gauw weer slapen. Na 2 uurtjes ben ik opnieuw wakker. Het voelt alsof ik wederom flink verkouden ga worden. Spijt dat ik gisteren niet ben gaan lopen. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer. Na wat ingenomen te hebben slaap ik verder. Nu zijn vervelende dromen de nachtrust-verstoorders. Hé de bedoeling was om zondag goed uitgerust aan die 27 km te beginnen. Dit kan ik op mijn buik schrijven. Maar misschien ook goede oefening voor de marathon, wie weet hoe slecht ik dan van tevoren slaap.
Zaterdag 16 februari
Ik zal vandaag 'iets' meer moeten doen dan ik donderdag in gedachten had. Vanaf 9 uur heb ik het huis voor me alleen. Dit gebeurt bijna nooit. Mart is werken, Lisanne en Iris hebben de nacht ergens anders doorgebracht en Rick is oefenen voor zijn aankomende judo-examen. Het is stil en ik vind het heerlijk!
Ik begin met mijn blogbericht, vervolgens beantwoord ik wat mails. Daarna op mijn gemak de krant lezen.
Ik begin met mijn blogbericht, vervolgens beantwoord ik wat mails. Daarna op mijn gemak de krant lezen.
Vrijdag 15 februari
Ik loop achter met alles (misschien al wel opgevallen). Vandaag wil ik, naast 5 km rustig hardlopen en de boodschappen, een inhaalslag maken. Want, zo had ik bedacht, dan kan ik het morgen rustig aan doen, om zondag 27 km te kunnen lopen. Over het eerste (inhaal-)blogbericht doe ik al best lang. Daarna hardlopen, echter op mijn oude schoenen, want mijn zooltjes worden iets aangepast. Als ik met mijn oude schoenen buiten loop weet ik niet wat slim is: terugkeren naar huis of rustig proberen door te lopen. Ze doen nl zeer, die schoenen, ik merk dat alle demping eruit is. Ik loop toch maar heel voorzichtig door. Gelukkig 'heel-voets' thuisgekomen.
Donderdag 14 februari
Afgelopen dagen niet meer toegekomen aan het inbrengen van de 4 nieuwe patiëntendossiers. Hopelijk lukt dat vandaag nog ergens. Gisteren is het drukwerk gebracht met het nieuwe logo van de praktijk. De nieuwe afsprakenkaartjes liggen al in mijn eigen kamer. Ik word er helemaal blij van als ik ze met de eerste patiënt mee kan geven. De hele dag werk ik achter elkaar door. In mijn pauze 1 dossier in het EPD kunnen zetten. De rest hopelijk vanavond.
Woensdag 13 februari
Ik heb moeite om mijn bed uit te komen, maar ik moet wel. Vanaf 8 uur kunnen de 'mannen van Molenaar' komen om mijn nieuwe wasmachine en droger te brengen. Keurig om 8 uur zit ik, fris en wel, deels al in mijn hardloopkleren, maar met gewone broek en trui, te ontbijten en de krant te lezen. Ze komen in ieder geval 's ochtends, waarbij de ochtend wel tot 1 uur doorloopt. Ik heb geluk, om half 10 rijdt er een vrachtwagen in onze straat. Ja hoor, de wascombinatie is gearriveerd. De mannen gaan aan de slag en ik verzorg de koffie en warme chocomel (het is koud buiten en ook in onze garage, waar ze aan het werk zijn). Ik drentel wat heen en weer. Op een gegeven moment wordt er gekeken of de 2 machines stabiel staan, ze staan nl op elkaar. Ze testen, veranderen wat en testen opnieuw. Ik zeg, ja hoor het is verbeterd. Ze kijken me aan met een blik; "waar heeft zij nou verstand van". De meest ervaren man test de stabiliteit ook en inderdaad, het is verbeterd. "U werkt toch niet toevallig in de techniek", dit had hij al eens eerder meegemaakt. Ik heb geen zin om uit te leggen dat stabiliteit in de 'mensenlijke techniek' ook een heel belangrijk onderdeel is. Ik houd het maar op een goed timmermansoog.
Dinsdag 12 februari
Vandaag veel afspraken en aan het eind van de dag naar de lezing: 'KanjerGuusje: Op de wind heb je geen invloed, wel op hoe je de zeilen zet', door Lowie van Gorp. Ik ben heel benieuwd.
Maar eerst de rest. Om half 11 heb ik een afspraak bij mijn tennismaatje. Hij gaat kijken of hij mij in een betere 'shape' gaat krijgen voor die marathon. Daarvoor wil ik eigenlijk al gelopen én de boodschappen gedaan hebben. Als ik, weliswaar voor achten, buiten loop, realiseer ik me dat dit geen realistische planning is. Oké dan maar die boodschappen erna, kan ik in ieder geval vantevoren al een paar wassen draaien.
Maar eerst de rest. Om half 11 heb ik een afspraak bij mijn tennismaatje. Hij gaat kijken of hij mij in een betere 'shape' gaat krijgen voor die marathon. Daarvoor wil ik eigenlijk al gelopen én de boodschappen gedaan hebben. Als ik, weliswaar voor achten, buiten loop, realiseer ik me dat dit geen realistische planning is. Oké dan maar die boodschappen erna, kan ik in ieder geval vantevoren al een paar wassen draaien.
Maandag 11 februari
Midden in de nacht word ik onrustig wakker. Ik hoor de wind loeien en ik voel bijna de kou van buiten. Ik denk aan Lisanne, zij is carnaval vieren in Breda. Je hoopt alijd dat alles goed gaat. Geen vechtpartijen, niet bevangen door de kou..... Een kwartier later zie ik Mart zijn mobiel oplichten. Ik por hem wakker. Half slaperig leest hij het bericht voor: "pap, ben je wakker?" Nu wel dus. Ik ben klaarwakker en stuur een app-je. Vele apps later blijkt dat de trein die ze uitgezocht hebben voor de terugreis, niet meer gaat (???). Ook het station wordt afgesloten en d'er winterjas is kwijt. Voor deze moeder is dit teveel. Ik ga ze halen en zo zit ik rond 2 uur 's nachts in de auto op weg naar Breda. Vlakbij Breda zie ik veel ambulances rijden, voor mij een duidelijk signaal dat mijn besluit om in de auto te springen, goed is. Ik blij ben dat ik ze op kan pikken.
Eenmaal in de buurt van het station weet ik niet precies waar ze zijn. Tegen de verkeersregels in rijd ik naar de plek van het busstation. Wat een uitvinding die mobieltjes! Ik bel ze en vertel waar ik ben. Zij komen net aan lopen, met jas! Opgelucht ben ik als ze, met 2 vriendinnen, bij mij veilig en warm in de auto zitten.
Even na drie uur lig ik alweer in mijn bed, alleen slapen, ho maar. Waarschijnlijk heel herkenbaar maar een uurtje voordat ik eruit moet, val ik in slaap. Ik schrik wakker van de wekker. Vandaag een erg lange werkdag met oa 4 nieuwe patiënten. De rest van de week, vrij druk. Elke avond een afspraak. Gelukkig valt het me vandaag mee, de verwachte vermoeidheid blijft uit. Het is een enerverende dag maar wel lekker werken. Wel stel ik een deel van de patiëntenadministratie uit tot morgen.
Eenmaal in de buurt van het station weet ik niet precies waar ze zijn. Tegen de verkeersregels in rijd ik naar de plek van het busstation. Wat een uitvinding die mobieltjes! Ik bel ze en vertel waar ik ben. Zij komen net aan lopen, met jas! Opgelucht ben ik als ze, met 2 vriendinnen, bij mij veilig en warm in de auto zitten.
Even na drie uur lig ik alweer in mijn bed, alleen slapen, ho maar. Waarschijnlijk heel herkenbaar maar een uurtje voordat ik eruit moet, val ik in slaap. Ik schrik wakker van de wekker. Vandaag een erg lange werkdag met oa 4 nieuwe patiënten. De rest van de week, vrij druk. Elke avond een afspraak. Gelukkig valt het me vandaag mee, de verwachte vermoeidheid blijft uit. Het is een enerverende dag maar wel lekker werken. Wel stel ik een deel van de patiëntenadministratie uit tot morgen.
Zondag 10 februari
Vandaag wil ik zo'n 15 km gaan lopen en ook mijn moeder een bezoek brengen. Als ik wakker word zie ik dat het weer wit is buiten. Wordt niet vroeg lopen dus. Ik gun mezelf dat ik nog lekker even mag omdraaien en bedenk dat ik dan maar na mijn moeder ga hardlopen. Echter na een kwartiertje stap ik toch uit bed. Dit kost wat moeite, niet omdat ik niet wakker genoeg ben, maar omdat mijn rug protesteert. Oorzaak, het fietsen van gisteren??
Als ik beneden ben zie ik dat de straat volledig sneeuwvrij is. Prima om te lopen. Wat sneller dan anders drink ik mijn sapjes en eet ik m'n appeltje.
Als ik beneden ben zie ik dat de straat volledig sneeuwvrij is. Prima om te lopen. Wat sneller dan anders drink ik mijn sapjes en eet ik m'n appeltje.
Zaterdag 9 februari
Kort geslapen vannacht. Ik ging al laat naar bed, maar was op een gegeven moment nog zo wakker dat ik er maar weer uit ben gegaan. En zo zat ik om half 3 's nachts, met de aangestoken kruidenstaaf van de acupuncturist, mijn achillespees te behandelen.
Vrijdag 8 februari
Een kort nachtje, maar wel lekker geslapen. In verband met eventuele gladheid ga ik niet gelijk hardlopen, maar eerst de boodschappen doen. Als ik terug ben kleed ik me op mijn gemak om. Vandaag wil ik een aantal keren in flink tempo tegen een viaduct omhoog lopen. Niet mijn favoriete onderdeel, ik ben sowieso niet van het sprinten of alles wat daar op lijkt. Ben meer een dieseltje.
Donderdag 7 februari
Ik mag wat later beginnen, rustig opstarten lijkt een gewoonte te worden. Mart is, zoals altijd, al vroeg weg. De rest ligt nog op één oor. Op de middelbare school hebben ze nl rapportvergadering en Lisanne heeft toetsweek, maar is al klaar. Het gebeurt wel vaker dat wij voor ons gevoel al een dag achter de rug hebben en dat zij dan pas hun ogen open doen. En dan benijden ze ons, vanwege ons 'relaxte' leven????
Ik mag dan wat later beginnen, het wordt ook een latertje. Geen medelijden, ik heb het zelf gepland. Echter als ik het inplan ben ik vaak wat optimistischer dan wanneer het echt uitgevoerd moet worden. Vandaag is een dag waarin ik heel veel uitleg geef, voorlichting en adviezen geef, en wat vind ik dit een leuk onderdeel van mijn vak. Het is een lange dag, maar het voelt niet zo, fijn werken zo!
Uiteindelijk rijd ik pas rond 21:00 uur weg. Als ik thuis ben, ben ik wel moe, maar nog steeds positief. De kinderen zitten te kijken naar; Wie is de Mol? Na deze aflevering zie ik nog een klein stukje terug van de Vrienden van Amstel Live. Leuk om terug te zien. Ik werk nog wat bij op de computer en dan sluit ik de dag in stijl af, want ook nu is het een latertje geworden.
Ik mag dan wat later beginnen, het wordt ook een latertje. Geen medelijden, ik heb het zelf gepland. Echter als ik het inplan ben ik vaak wat optimistischer dan wanneer het echt uitgevoerd moet worden. Vandaag is een dag waarin ik heel veel uitleg geef, voorlichting en adviezen geef, en wat vind ik dit een leuk onderdeel van mijn vak. Het is een lange dag, maar het voelt niet zo, fijn werken zo!
Uiteindelijk rijd ik pas rond 21:00 uur weg. Als ik thuis ben, ben ik wel moe, maar nog steeds positief. De kinderen zitten te kijken naar; Wie is de Mol? Na deze aflevering zie ik nog een klein stukje terug van de Vrienden van Amstel Live. Leuk om terug te zien. Ik werk nog wat bij op de computer en dan sluit ik de dag in stijl af, want ook nu is het een latertje geworden.
Woensdag 6 februari
Zondag me voorgenomen om voor de volgende trainingsloop beter getraind aan de start te verschijnen. Vandaag wil ik daar een goede start mee maken door 10 km te lopen met wat intervalstukjes ertussen. Helaas nadat ik mijn bed uit ben, kijk ik naar buiten en zie dat het er weer wit uitziet. Niet verstandig om nu te gaan lopen. Rustig verder opstarten. Tijd om telefonisch contact te hebben met de Vrienden van het Sophia ivm de aankomende sponsoractie. Diegene die ik wil spreken is er net niet. Ik spreek af dat ik een mailtje stuur en 's middags terug bel.
Dinsdag 5 februari
Vanaf vorige week donderdag heb ik het erg druk gehad, druk weekend, spannende dag zondag (of ik die 25 km wel zou halen), maandag een lange werkdag incl vergadering, kortom dit zijn de perfecte ingrediënten voor een moeilijke emotionele dag. Dit wordt het dan dus ook. Zo blij dat ik ooit van iemand anders ook hoorde, dat dat ineens kan gebeuren, de emoties je ineens kunnen overvallen.
Mijn kinderen probeer ik, na een eerste confrontatie, verder maar een beetje te ontwijken, dit voor ieders bestwil.
Mijn kinderen probeer ik, na een eerste confrontatie, verder maar een beetje te ontwijken, dit voor ieders bestwil.
Maandag 4 februari
Voordat ik opsta uit bed, doe ik oefeningen (doe ik elke ochtend!!). Dit gaat niet helemaal soepel. Dan de stap uit bed. Dit valt niet eens tegen. Raar maar waar, maar ik heb mn spierpijn in mijn bovenbenen. Ik heb waarschijnlijk teveel 'doorgezakt' gelopen (en dat terwijl het carnaval nog niet eens begonnen is). Traplopen is dan ook een grote uitdaging.
Het werken gaat goed, totdat ik bij een patiënt een oefening gehurkt voor moet doen. Ai, dat door de knieën zakken is vrij pijnlijk. De kunst is om het toch soepel voor te doen.
's Avonds hebben we maatschapsvergadering. Het wordt een latertje. Om 22:30 uur ben ik thuis. Voordat ik in bed lig is het nog veel later.....
Het werken gaat goed, totdat ik bij een patiënt een oefening gehurkt voor moet doen. Ai, dat door de knieën zakken is vrij pijnlijk. De kunst is om het toch soepel voor te doen.
's Avonds hebben we maatschapsvergadering. Het wordt een latertje. Om 22:30 uur ben ik thuis. Voordat ik in bed lig is het nog veel later.....
Zondag 3 februari
Vandaag voelt het als een test: kan ik, met de trainingsintensiteit van de afgelopen weken, de mararthon redelijk uitlopen, of kom ik, misschien in een vroeg stadium, de man met de hamer tegen??
De 25 km worden deze keer in Spijkenisse gelopen. Mijn zwager heeft toegezegd dat hij ook mee gaat doen. Nog even thuis wat opgeruimd (Iris heeft vannacht al een deel gedaan, lief hè?) en daarna alle spullen verzamelen voor vertrek. De kaarsen bij Tim, steek ik bewust aan. Misschien geeft dit me kracht. Ik blijf gespannen, ben zeker niet vol zelfvertrouwen. Ook mijn achillespezen baren me zorgen. Gisteren natuurlijk veel gelopen, daardoor 's avonds bij het zitten al last. Ai, ai, ai...
Zaterdag 2 februari
Na een toch wat gebroken nacht stap ik uit mijn bed. Mart is al in de keuken bezig. Hij heeft de saté's geregen voor vanavond en is ze nu alvast aan het bakken. Ik wilde het graag makkelijk doen op deze verjaardag (bang voor die 25 km van zondag). Deze keer dus geen speciale hapjes.
Vrijdag 1 februari
Vanochtend rustig uit bed en me klaar maken om weer een klein stukje te lopen. Ik maak er 5 km van, met intervaltraining. Ik houd het relatief rustig vanwege mijn eigen 'achilleshiel'.
Voordat ik de resterende verjaardagsboodschappen ga doen, heb ik een afspraak bij de kapper. Met enige schroom (stom hè) vraag ik of, als mijn flyers klaar zijn wb mijn sponsor-marathon-loop, ik ze daar neer mag leggen. Gelukkig vinden ze dit prima. Een leuk gesprek verder o.a. over Lee Towers. Starten met zijn You'll never walk alone, hoorde bij mijn marathon-droom. Hierna gelijk door voor de boodschappen. Uiteindelijk heb ik nog een paar tassen vol, wat nou 'resterende' boodschappen.
Voordat ik de resterende verjaardagsboodschappen ga doen, heb ik een afspraak bij de kapper. Met enige schroom (stom hè) vraag ik of, als mijn flyers klaar zijn wb mijn sponsor-marathon-loop, ik ze daar neer mag leggen. Gelukkig vinden ze dit prima. Een leuk gesprek verder o.a. over Lee Towers. Starten met zijn You'll never walk alone, hoorde bij mijn marathon-droom. Hierna gelijk door voor de boodschappen. Uiteindelijk heb ik nog een paar tassen vol, wat nou 'resterende' boodschappen.
Donderdag 31 januari
Hiep hiep hoera, vandaag is Rick jarig!!
Omdat hij ziek is, heb ik gevraagd of hij nog wil dat we vanochtend komen zingen of dat hij liever langer blijft liggen. Tja het antwoord van een echte puber is waarschijnlijk voorspelbaar.
Zo sta ik 's ochtends onder de douche, mijn kind is jarig, maar ik feliciteer hem pas vanavond als ik thuis ben van mijn werk. Ineens mis ik Tim. Rick en Tim waren echte maatjes en Rick was zijn grote broer en voorbeeld. Tim zou gewoon zijn kamer in zijn gegaan.
Omdat hij ziek is, heb ik gevraagd of hij nog wil dat we vanochtend komen zingen of dat hij liever langer blijft liggen. Tja het antwoord van een echte puber is waarschijnlijk voorspelbaar.
Zo sta ik 's ochtends onder de douche, mijn kind is jarig, maar ik feliciteer hem pas vanavond als ik thuis ben van mijn werk. Ineens mis ik Tim. Rick en Tim waren echte maatjes en Rick was zijn grote broer en voorbeeld. Tim zou gewoon zijn kamer in zijn gegaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)