Vrijdag 29 maart

Om het zachtjes uit te drukken; het was niet zo'n beste week van de week. Ik kom met moeite mijn bed uit. Mijn onderbenen hebben weer een andere plek gevonden om te protesteren tegen alle gelopen en nog te lopen kilometers. Maak ik me zorgen over.
Dan realiseer ik me ineens dat ik gisteravond thuis ben gekomen na het werken en mijn mobiel in mijn jaszak heb laten zitten. Een gemiste sms. Hij blijkt van mijn buurvrouw te zijn: "Ned. 1 Anita Meijer zingt de Kast. Denk aan jullie Tim x". Ik ben inmiddels (bijna) alleen thuis en ben toch nieuwsgierig. Het blijkt de uitzending van The Passion te zijn. Ik ga terugkijken.

Donderdag 28 maart

Vroeg eruit want ik wil nog een mailtje de deur uit doen, voordat ik zelf de deur uit ga. Het worden twee mailtjes, met de nodige emoties geschreven. En dan nu 'rustig' naar mijn werk. Er zitten gelukkig wat vrije momenten in mijn planning, wat me wat speling geeft. Een paar goede gesprekken en aan het eind van de dag loopt een stagiaire een uurtje met me mee. Wat een enthousiaste meid is dit. Leuk! Lisanne is ook even op de praktijk en rijdt mij 's avonds naar huis. We eten samen. Later op de avond zitten we samen op de bank naar een film te kijken waarin ze me, met haar liefste blik, vraagt of ik haar nek nog even wil masseren. Vooruit dan maar. Zelfs voor mij is het ontspannend (beetje slaapverwekkend ook) dus na de film zoek ik snel mijn warme bedje op.

Woensdag 27 maart

Vandaag wil ik er weer flink tegenaan met hardlopen. Eerst wat ontbijten. Tijdens het laten zakken van m'n eten bekijk ik de mail. Ik ben van nature niet het meest gelijkmatige type. Eén van m'n mailtjes valt helemaal verkeerd. De balans is het laatste anderhalf jaar sowieso al een moeilijk gegeven, nu is hij even totaal zoek. Ik baal van mezelf dat het zo'n effect op me heeft, dit wil ik niet. Daarna een telefoongesprek waar ik iets rustiger van wordt.

Al met al ga ik pas om half 11 lopen. Een korte lange duurloop, oftewel 13 km. Achteraf zie ik dat ik hem in een redelijk tempo gelopen heb. Het begin was nog wel pijnlijk, daarna ging het beter. Ook de wind was veel minder guur dan afgelopen zondag. Als ik thuis ben zie ik dat de zon heerlijk in onze tuin schijnt. Eigenlijk heb ik geen tijd, maar ik ga toch even in dat zonnetje zitten. Het lijkt gewoon voorjaar, zalig!

's Middags gauw nog strijken en dan mag ik met Rick weer naar Tilburg afreizen. Een tijd geleden dat we bij rouwtherapeute Hellen zijn geweest. Fijn zo'n gesprek weer. Als we thuiskomen is er super lekkere lasagna gebracht. Er wordt bijna om gevochten. 's Avonds voor de buis want mijn buurjongen Joost komt op de TV. Hij doet mee in de uitzending: Samen tegen kinderkanker, draag je steentje bij! Berichtje van mijn buurvrouw vanmiddag dat hij niet eens zenuwachtig was. Knap hoor! Hij doet het super goed.
Hierna naar bed, morgen weer vroeg op.

Dinsdag 26 maart

Iris vanochtend weer niet lekker, vanmiddag een afspraak bij de acupuncturist, dus ik breng haar naar school. Ga ik gelijk door om de boodschappen te doen. Na het opruimen hiervan, pfff wat een klus, moet ik me klaar gaan maken voor het hardlopen. De gedachte aan de kou buiten, maakt dat ik treuzel. Na weer aardig wat laagjes aangetrokken te hebben, ben ik er klaar voor. In principe dinsdags lantaarnpalen-loop. Ik ren weg uit de straat. Au, au, au, toch iets meer last van zondag dan ik dacht. Vooral mijn onderbenen en enkels doen pijn. Niet slim om te gaan sprinten, dus houden we het toch op een 'herstel-loopje'. Ik word steeds flexibeler om me aan te passen aan wat mogelijk is.

Maandag 25 maart

Gisteravond was ik behoorlijk moe. Mijn verwachting was dat ik als een blok in slaap zou vallen. Dit klopte aardig, alleen vanaf half 2 wakker. Tja en daar lig je dan. Er flitst van alles door mijn hoofd. Uiteindelijk maar even gaan lezen en rond de klok van 5 uur in slaap gevallen. Mijn wekker heb ik uit voorzorg al iets later gezet en je raadt het al, toen die ging was ik nog compleet van de wereld. Even tijd nodig om echt wakker te worden.

Zondag 24 maart

"Zondag mogelijk koudste 24 maart ooit", dit lees ik 's morgens op internet. Fijn, hoe kienen we het uit om nu te mogen hardlopen? In huis is het best lekker, maar ik bereid me voor op buiten. Ik kies voor nog een extra kleding-laag. Als morgen in de krant staat dat er in Oud-Beijerland een Michelinvrouwtje gesignaleerd is, dan was ik dat. Mijn ontbijt is, voor mijn begrippen, vrij uitgebreid. Van de zenuwen bezoek ik meerdere malen het toilet. Fijn, je kan het maar van tevoren kwijt zijn.

Zaterdag 23 maart

Een groot gedeelte van de nacht al de wind horen loeien. Door dit geluid voel je bijna de kou buiten al. Ik wil het rustig aan doen vandaag. Krachten sparen voor die 32 km van morgen. Wel gaan we 's middags even naar Dordt om te informeren voor het bedrukken van mijn loopshirt. Ik heb een wens ingestuurd voor een bedrukt, groen shirt, bij Paul de Leeuw, vanwege de connectie van Tim met hem. Helaas niets meer van vernomen, dus heb ik zelf wat besteld. Zonder enige twijfel moest het shirt groen van kleur zijn, liefst Tim zijn kleur groen. Dat was in de vrouwen-shirts nog niet zo makkelijk te vinden. Via internet wat besteld en nu dus naar Think Ahead voor ideeën voor het bedrukken. Als we in de winkel staan, blijkt dat het shirt en jas eerst gewassen te moeten worden. Het idee is er, van de week gewoon even terugkomen.
Mijn bui van gisteren is nog niet over. Zou het met de spanning voor morgen te maken hebben?? 's Avonds leg ik alvast allerlei spulletjes klaar, zodat ik morgen hopelijk niets vergeet. Bijtijds in bed, morgen bijtijds weer op........

Vrijdag 22 maart

Ik voel het al bij het opstaan; dit belooft geen goede dag te worden. Er staat gelukkig niet veel op de planning. Ook wat betreft mijn hardloopschema valt het mee. Maar 6 km. Ik kan het alleen bijna niet opbrengen. Toch mijn outfit aangetrokken en gegaan. Het voelt zwaar, niet conditioneel, maar meer mentaal. Hoe moet dat aanstaande zondag? De laatste trainingsloop, deze keer van 32 km. Fijn ook, het weer wat ze opgeven. Veel wind, gecombineerd met kou. Don't give up the fight, van Racoon, komt in m'n hoofd op.

Als ik thuis ben van het hardlopen, ben ik blij dat ik toch geweest ben. Het verbetert echter niet mijn stemming. Ik probeer mijn gedachten te verzetten en pak de huiskamer en de keuken aan. Het resultaat is dat het er weer lekker opgeruimd uitziet, maar zo niet in mijn hoofd voelt. De hele dag door vele tranen, veel verdriet, ik mis Tim gigantisch, ik ben boos, twijfel aan alles maar vooral aan mezelf. Houdt het dan nooit op? Helaas kan het gezin van bovenstaande mee 'genieten'. Morgen zal het beter zijn..............(toch???)

Donderdag 21 maart

Lente!!!???
Vroeg op, want ik moet vroeg beginnen. Ik ben ook laat klaar, heb alleen wel wat 'gaten' tussendoor. Misschien kan ik dan nog wat administratieve achterstand wegwerke? Een vriendin komt precies langs in een 'gat'. Zij heeft een spaarpot bij zich met actieflyer erop. Deze moet alleen nog even worden vastgeplakt en dat kunnen we nu mooi samen doen.

Vandaag wordt, een voor mij nog steeds moeilijke, vraag gesteld: "hoeveel kinderen heb je"? Ik wen er nog niet aan en hakkel wat met mijn antwoord. Zal het ooit wennen? Het was wel een vraag naar aanleiding van mijn poster die ophangt in de wachtkamer. Fijn, zo'n stukje betrokkenheid.
Wat betreft mijn actie merk ik dat ik vandaag zenuwachtig ben. Sowieso spannend of ik over de finish kom en ook spannend wat ik, in naam van Tim, ophaal voor de Vrienden van het Sophia. Hoop dat ik na het finishen met 'volle' handen kan geven!
Diegenen die mij willen sponsoren, vermeld alsjeblieft TIM4Sophia erbij!

Na mijn laatste patiënt wil ik nog wat administratie doen. Echter alles zit tegen. Na bijna een uur besluit ik maar naar huis te gaan. Sleutels van de praktijk kwijt. Ook dat nog. Zoeken in alle tassen. Toch gevonden, maar beetje zonde van de tijd. Als ik thuis ben, moet ik nog wat uitzoeken. Het antwoord is een tegenvaller. Er maalt van alles in mijn hoofd. Zelfs lezen, stopt het piekeren niet. Voordat ik ga slapen doe ik een paar spelletjes Ruzzle. Dit werkt, en uiteindelijk val ik in slaap.

Woensdag 20 maart

Bijtijds wakker want de schoorsteenvegers kunnen vroeg komen. Als ik beneden kom, tref ik een slapende, zieke Iris aan op de bank. Een teiltje met een beetje inhoud, staat op de grond. Fijn zo op de nuchtere maag.... Dit even omspoelen en dan snel douchen. Het is goed dat ik zo vroeg ben, want om iets over half 8 verschijnt het busje van de schoorsteenvegers al in de straat. Ze zijn zo klaar. Lekker dit tijdstip want ik zou nog de na-controle van de luizen op school doen. Daar kan ik nu gewoon naar toe. Ineens schiet me te binnen dat ik gisteren wat vergeten ben te kopen, voor het eten van donderdag. Als ik nou vandaag de boodschappen van vrijdag doe, heb ik vrijdag een makkie.

Dinsdag 19 maart

Niet geweldig geslapen, toch er vroeg uit. Ik wil van alles vandaag. Beginnen met hardlopen, een lantaarnpalenloop. Dit houdt in mijn geval in; 8 lantaarnpalen joggen, 8 lantaarnpalen sprinten en hiervan 12 herhalingen. Het is pittig, zeker omdat ik totaal geen sprint-capaciteiten heb. De voldoening als ik het volbracht heb, geeft voor mij een lekker gevoel. Ik heb wel eens gekscherend gezegd dat er in mijn hoofd geen endorfines worden aangemaakt. De 'flow' die sommigen ervaren, heb ik helaas niet, Ik geniet dus met name als ik mijn doel voor de dag weer gehaald heb. Zo ook vandaag. Wel was het heerlijk hardloop-weer! Totaal geen wind, geen regen, prima temperatuur. Als het dit weer kon zijn op 14 april...........

Maandag 18 maart

Vroeg eruit om te gaan werken. Het valt me op dat ik weinig spierpijn of andere pijnklachten heb, ondanks die halve marathon van gisteren. Zou mijn lijf wat aan de lange afstanden gaan wennen?
Wat betreft het werken is het een volle dag, gelukkig niet overvol. Tussen de middag komt een, zeer met mij meelevende patiënt, flyers halen. Wat lief dat ze dat voor mij wilt doen. Elke euro die binnenkomt is meegenomen. Mijn enige zorg is dat mensen er niet bij vergeten te vermelden: TIM4Sophia!

Aan het eind van de dag ga ik de inspanningen van afgelopen week wel merken. Toch zet ik ook door wat de patiëntenadministratie betreft. Het zou zo lekker zijn als ik dinsdag en/of woensdag daar niet veel tijd meer aan hoef te besteden. De week is al druk genoeg.
Als ik thuiskom heeft mijn humeur zich aan het weer aangepast, oftewel het zonnige is er vanaf. Bijtijds in mijn bed maar gaan lezen, dan hebben ze geen last meer van me.......

Zondag 17 maart

Lisanne heeft een uit-wedstrijd van de hockey en wil graag om 10:30 uur ontbijten. Doordeweeks ontbijten we nooit samen, alle tijden zijn versnipperd. Het zondagochtend ontbijt is heilig. Dat betekent dat als ik eerst nog een halve marathon wil lopen, ik er vroeg uit moet. Zoals altijd, als het vroeg moet, is het bed zo heerlijk....

Zaterdag 16 maart

Mart is al vroeg werken, ik heb hem niet eens horen weggaan. Als ik wakker ben is Rick er ook al uit. Hij mag zo gaan werken. Paar uurtjes vandaag en dan mag ik weer als taxichauffeuse dienst doen, om hem na te brengen naar het scoutingkamp.
Doordat er zoveel tijd en energie in het hardlopen gaat zitten (en de rest moet gewoon doorgaan), versloft mijn huishouden wat. Vanochtend pak ik een deel van de keuken aan. Onderwijl kijk ik naar buiten. Kleine twijfel of ik niet alsnog vandaag mijn duurloop ga doen. Het is namelijk best goed weer. Als ik mijn onderbenen voel, weet ik dat dit niet verstandig is. Oké, dan maar doorgaan met de huishoudelijke aktiviteiten.

Vrijdag 15 maart

Gisteren nog tot laat bezig geweest, vandaag weer verder. Ik heb een krap tijdschema, maar ik ga mijn best doen. Eerst ga ik flyers brengen en posters ophangen op onze basisschool. Er zijn verschillende ingangen, dus al met al ben ik een aardig tijdje bezig. Hierna gelijk de boodschappen halen. Als ik thuiskom vraag ik of Rick om even te helpen met opruimen. Hij moet namelijk om 11:45 uur weggebracht worden naar de Wiskunde Olympiade in de Erasmus Universiteit. Het is de tweede keer dat hij meedoet. Super trots op hem! Maar er moet ook nog gewoon gelopen worden. Ik schiet mijn hardloop-kleren aan en ga van start. Vandaag zo'n 5 km met een aantal keer in snel tempo tegen een viaduct omhoog lopen. Als ik net weg ben begint het te sneeuwen. Straks heb ik echt bijna onder alle weersomstandigheden gelopen.

Donderdag 14 maart

                         Vandaag precies over een maand is de start van de marathon.
              Een mooie datum om mijn actie: TIM4Sophia, nu echt van start te laten gaan.
Kijk voor verdere informatie over mijn actie onder het kopje Goede doel en kopje Actie!!!

Logo ontworpen door Frank van der Leer van Northsea Art Company

Wat ziet het er allemaal geweldig uit: mooi logo, mooie website www.tim4sophia.nl , en super mooie flyers en posters, gedrukt door Drukkerij RAD in Dordrecht!
Ik neem posters en flyers mee naar mijn werk. Een vriendin komt wat halen om ergens anders op te hangen. Het voelt spannend. Het is nu echt. Ik ben zelfs zenuwachtig. Zal ik de eindstreep halen, zal ik een mooi bedrag kunnen aanbieden aan de Vrienden van het Sophia?

Tussendoor moet er natuurlijk ook nog gewoon gewerkt worden. In de avond, als ik klaar ben, ga ik naar één van mijn andere sponsoren: Lopers Company. Afgesproken is dat ik daar ook een paar posters op mag hangen. Als ik de winkel binnen stap, is het er ontzettend druk. Hier wordt hard gewerkt. Na een tijdje wachten vraagt een mevrouw of ik koffie wil. Heerlijk. Ik ga er aan tafel zitten, lekker even ontspannen. Thuis heb ik straks nog genoeg te doen. Als mijn flyer op tafel komt, hebben we een bijzonder gesprek. De mevrouw blijkt de zus van de eigenaar te zijn, die even op bezoek is. Zo vliegt de tijd voorbij.
Als ik mijn posters en flyers heb achtergelaten en sportdrank heb meegenomen, ga ik naar huis.

Aan 'onze' basisschool heb ik gevraagd of ze mijn actie op hun website willen vermelden. Ik kijk vanavond op de computer en het staat er al op, super! Ook de Vrienden van het Sophia hebben mijn actie al vermeld op hun website. Nu nog mijn eigen blog up-to-date maken. Zo ook een berichtje plaatsen op facebook. Laatst gehoord dat je de social media moet omarmen, dat doen we dan bij deze.
Rick is in onze straat al wat flyers aan het rondbrengen (dan weten de mensen in de buurt tenminste wie die zwetende dame is, die met regelmaat door de straten loopt).

In mijn hoofd is het een drukte van belang. Twintig dingen tegelijk schieten er door heen. Stuk voor stuk proberen af te werken. De rest doen we morgen maar.........

Woensdag 13 maart

Om 10:00 uur mag ik weer invallen met tennissen. Verder wil ik vandaag ook 12-14 km hardlopen. Het leek mij handig om voor het tennissen te gaan hardlopen, zodat ik 's middags al mijn administratieve klussen kan doen. De wekker gaat echt vroeg. Na 2 x uitstellen ga ik er toch uit. Netjes wat eten, tijd nemen om dit te laten zakken. Dan kijk ik uit het keukenraam.... Sneeuwvlokjes. Nee hè. Wie weet stopt het zo. Maar niks ervan, het sneeuwt gestaag verder. Zo durf ik echt niet te gaan lopen buiten, mijn kuit is nog niet over. Enige oplossing is mijn programma omgooien.

Dinsdag 12 maart

Heerlijk geslapen, maar 's ochtends nog zóóóó'n slaap. Toch eruit om de kinderen de deur uit te begeleiden. Eigenlijk meer de deur uit zien te gaan. Lisanne heeft even de auto mee, dus ik kan niet vroeg de boodschappen gaan doen. Mijn kuit is wel iets verbeterd, maar is zeker nog niet goed. Ik ben verstandig en ga niet hardlopen. Geen risico nemen, maar ik baal er wel van. De pijn aan mijn achillespezen kan ik wel door heen lopen, door dit gevoel niet, veel te bang voor een blessure. Ik ga eerst maar de wassen sorteren en aanzetten. Daarna komt er niets meer uit mijn handen. Ik ben moe en intens verdrietig. Het gebeurt me wel vaker op dinsdag. Misschien een combinatie van vermoeidheid van het werken van de vorige dag en veel willen doen op deze dag. Het is even geleden dat ik zo'n verdriet heb gevoeld, zo het missen van Tim. Niet fijn.

Maandag 11 maart

De wekker gaat vroeg. Niet zo best geslapen vannacht, maar natuurlijk wel het laatste uur. Maakt niet uit, even lekker onder de douche en we zijn wakker en actief. Ai, wat is het koud buiten. Eigenlijk helemaal geen zin meer in die Koning Winter. Vandaag ben ik blij dat ik lekker warm binnen werk. Wel een lange dag zonder pauze, met er achteraan onze maatschapsvergadering. Op instellen maar. Waar ik minder blij mee ben is met de pijn in mijn kuit. Ineens gistermiddag ontstaan en lijkt op een dreigende zweepslag. Ik hoop dat ik het vandaag, tijdens mijn werk, eruit loop.

De dag verloopt verder vlot en voor ons doen zijn we bijtijds klaar met vergaderen (21:30 uur). Als ik thuis ben, ben ik wel moe, maar kan nog niet gelijk slapen. Voor m'n administratie heb ik echter ook geen puf. Wordt dus een beetje krant lezen, beetje hangen en uiteindelijk een tijd een boek lezen in bed.

Zondag 10 maart

Vroeg wakker en ook maar gelijk opgestaan. Nog blij dat ik gisteren al mijn duurloop gedaan heb én daarnaast productief bezig geweest aan één van mijn bekende to-do-lijstjes. Goed gevoel zo. Wel wat stijf van het lopen van gisteren, maar het valt niet tegen. Om de spierpijn er een beetje uit te lopen, ga ik toch een paar kilometer joggen. Ik voel wel iets trekken in mijn benen, maar niet noemenswaardig. Als ik terug ben is het lekker douchen om daarna met z'n allen te kunnen ontbijten.
Het veldseizoen van de hockey is weer gestart, dus ontbijten we vroeger. Voor Rick en Iris even slikken, dit tijdstip. We hebben wel eens gezelliger gezeten aan de ontbijttafel.

Een uur later wordt er een heerlijke zalmmousse gebracht door een vriendin, een cadeautje. Super! Echter mijn stemming was al een beetje omgeslagen en komt niet meer goed vandaag. Wat had ik nou gisteren over dat 'parkeren van verdriet'. Er wordt niks geparkeerd vandaag, een 'bad-mind-day' de rest van de dag.

Zaterdag 9 maart

Na een, helaas niet zo geweldige nacht, stap ik bijtijds mijn bed uit. Wat een vies weer buiten. Wat heb ik de afgelopen 2 weken, met het hardlopen, een mazzel gehad. Enige twijfel heb ik wel, zal ik wel of niet gaan lopen vandaag? Nadat ik de krant heb gekeken, staat Mart in zijn hardloopkleren voor me. Hij wil proberen om 10 km te lopen vandaag. Ineens bedenk ik me, dat als we een stuk samen lopen, voor mij de tijd sneller zal gaan. Hij wacht, terwijl ik mijn kleren aan schiet. Daar gaan we. Het valt tegen in het begin. Ik hoor mezelf hijgen, voel het slijm nog in mijn longen, wat ik maar met moeite eruit gehoest krijg. We zeggen niet zoveel, maar het scheelt toch dat er iemand meeloopt. Na een aantal kilometers neemt Mart een iets andere route. Voor hem was mijn tempo net iets te hard. Misschien voor mezelf ook, want het loopt niet zo 'lekker' als vorige week.

Vrijdag 8 maart

Met Iris gaat het vanochtend nog steeds niet lekker. Wel is ze gisteren, onder begeleiding van Lisanne, gaan bloedprikken. De begeleiding was tot in de wachtkamer. Daardoor kreeg Lisanne de schrik van haar leven. Terwijl Iris in de behandelkamer zit, gilt één van de 'prik-mevrouwen' om hulp. Het gaat verkeerd met Iris, denkt Lisanne. Achteraf viel het mee. Bij de zevende buis bloed, dreigde Iris weer flauw te vallen en werd er uit voorzorg assistentie in geroepen. Fijn en moedig dat de dames al geweest zijn en dat het achter de rug is.

Donderdag 7 maart

De eerste (zeer vroege) stap uit bed gaat moeizaam, als ik er eenmaal uit ben, gaat het prima. 's Ochtends loopt het lekker. Ik krijg zelfs van een patiënte een zakje met Douwe Egberts spaarpunten, geweldig wat een cadeau! 's Middags is het hectisch, achter elkaar door zonder adempauze. Om 3 uur eet ik alvast maar mijn avondeten. Dat is in ieder geval binnen. Nog berichtje van mijn zwager, diegene waarmee ik, op 14 april, in het startvak hoop te staan. Knieklachten. Ik stuur een sms-je terug: aanbieding voor een consult. Aan begin van de avond niets gehoord, blijkt dat zijn mobiel sms-jes vertraagd doorstuurt. Als de laatste patiënt weg is, ga ik naar de WC. Ineens hoor ik de deur van de praktijk. Is er iemand binnen? Een beetje huiverig loop ik naar het kantoor. Niemand te zien. Kinderachtig, en ik heb er anders nooit last van, maar ik ben bang. Ik bel Mart en loop al pratende de hele praktijk door. Niemand gevonden. Ik was van plan nog een deel van mijn patiëntenadministratie te doen, als een angsthaas ga ik echter gauw naar huis. Eenmaal thuis doe ik nog een stukje, de rest stel ik, zoals gewoonlijk, uit.

Woensdag 6 maart

Mart heeft vandaag een vrije dag. Aanvankelijk was deze bedoeld om samen naar de Hiswa te gaan. Hij heeft er maar van af gezien door de toestanden met onze ketel. Gisteren kreeg hij ook nog erge kiespijn + flinke last van allergie, dus was het helemaal duidelijk wat het programma vandaag ging worden.
Mart gaat vroeg de deur uit naar de huisarts. Ik wil bijtijds weg ivm luizencontrole op 'onze' basisschool. Iris geeft aan dat ze een enorm kloppende hoofdpijn heeft, toch een lichte hersenschudding? Ik meld ze maar af voor vandaag.

Dinsdag 5 maart

Beter geslapen dan gisternacht, maar nog niet geweldig. Ik had allemaal plannen voor vandaag. Veel fut zit er nog niet in, dus we starten rustig. Wel beetje snel ontbijten want dan kan ik zo mijn 'herstel-loopje' doen. De spierpijn in mijn bovenbenen is namelijk nog prominent aanwezig. Er wordt gemopperd in huis. Reden is dat onze ketel echt kapot is. Gelukkig vriest het niet, maar het is toch koud in huis. Het ergste is echter: het niet kunnen douchen. We poedelen met een teiltje bij de wasbak. Vandaag komt de 'ketel-reparateur'. Hiep hoi.

Maandag 4 maart

Niet super geslapen vannacht. Niet vanwege de evt euforie over het uitlopen van die 30 km, nee puur door de pijn in mijn benen. Bij het opstaan heel voorzichtig beginnen met oefenen. Dan de trap af, dat is wel de grootste uitdaging vandaag. Dankbaar maak ik gebruik van de trapleuning. Ik zweef bijna van de trap, oftewel met mijn armen druk ik mezelf zodanig op dat er nauwelijks gewicht op mijn benen komt.
Te vroeg ben ik op mijn werk (niet goed gekeken in mijn planning), daardoor kan ik wel rustig opstarten. Het lopen gaat steeds beter. Voor een leek niets bijzonders meer aan te zien. Hurken is een ander verhaal. Zo onopvallend mogelijk maak ik daarbij gebruik van steun van mijn behandeltafel, stoel of iets anders wat in de buurt staat. De dag staat maximaal vol gepland. Mazzel heb ik, als mijn laatste patiënt liever een andere dag wil afspreken. Half negen ben ik thuis. Mijn patiëntenadministratie stel ik uit, wel doe ik nog wat huishoudelijke klusjes. Voor mijn doen toch laat naar bed, hoop wel op een betere nacht.

Zondag 3 maart

Vroeg wakker. Eerste gedachte;  oh jee, vandaag 30 kilometer, ik hoop zo dat ik het red. Ik blijf nog even liggen. Op een gegeven moment moet ik er echt uit. Om een sanitaire noodstop te voorkomen, verander ik mijn ontbijtgewoontes. Wie weet? Moet wel, want we lopen vandaag in Dordt en dat zal wel de Dordtse Biesbosch worden. Weinig toiletten daar.

Zaterdag 2 maart

Vandaag niet sporten, alleen maar sport kijken. Iris heeft een spannende korfbalwedstrijd en wij hebben zaalwacht (stand bijhouden etc). De eerste helft staan ze goed voor tegen de koploper, helaas in de tweede helft komt de tegenpartij terug en wordt het uiteindelijk 4-5. Ze hebben goed gespeeld en het was een leuke wedstrijd om naar te kijken.

Vrijdag 1 maart

Van alles van plan vandaag. Ik ben zenuwachtig voor die 30 km van zondag. Het remt me in mijn doen en laten. Stom. Wat ik in ieder geval wel doe vandaag, is hardlopen. Ik loop een aantal kilometers en ondertussen 'sprint' ik een paar keer het viaduct op. Blijft zwaar, maar hopelijk wel effectief. Als ik thuis ben gaat Mart naar de sauna. Ik maak er, na de boodschappen, thuis een relax-dag van. Gisteren in een spannende thriller begonnen. Ik gun mezelf een paar uurtjes leesplezier. Bij mijn lunch, het ontbijt van de kinderen, lachen we nog om mijn omzwervingen van gisteren om een parkeerplek bij de Kuip te vinden. Gezellig zo, die vakantie.

Donderdag 28 februari

Vandaag een vrije dag gepland. Echter vorige week donderdag was ik ziek en zijn al mijn patiënten afgebeld. Ik heb een paar patiënten bij wie ik het vervelend vind als er weer een behandeling wordt overgeslagen. Ik spreek met de eerste af om 9 uur. Hoef ik op mijn vrijde dag niet al te vroeg op, maar heb ik nog wel wat aan de rest van mijn dag. Bij de tweede patiënt ben ik al 10 min uitgelopen. Niet mijn gewoonte maar wel het nadeel als er geen druk op de ketel staat, ik neem er alle tijd voor. Ik ben niet voor niets geweest, want ze zijn beiden erg dankbaar. Daarna nog wat administratie en fungeer ik even als baliemedewerkster. Uiteindelijk ga ik pas rond 12 uur naar een vriendin, nog een 'achterstallig' cadeau afgeven. Eigenlijk hadden we afgelopen zaterdagavond een verjaardag. Na het bezig zijn in mijn moeders flat was ik de rest van de dag een soort 'out of order' en zijn we niet geweest. Die schade haal ik nu even in. Na de marathon hoop ik mijn sociale leven weer op te pakken...

Eenmaal thuisgekomen doe ik wat kleine dingen en houd m'n gemak. Ik hoest veel vandaag. Niet zo'n best teken voor zondag.

's Middags gaan we met z'n allen naar de film, Verliefd op Ibiza. We zijn aan de late kant, dus Mart en Iris gaan de kaartjes halen. Wij zetten hen af en gaan de auto (gratis) parkeren bij de Kuip. Ik denk een kortere route te weten. Hoe ik het voor elkaar krijg, weet ik niet, maar we verdwalen. Een paar 'bijna-ongelukken' later, ontwaar ik de Brienenoordbrug. Helemaal verkeerd, maar wel bekend terrein. Snel rijden we nu naar de Kuip, parkeren en lopen lachend naar de Bioscoop. Mart en Iris snappen er niets van, ik houd wijselijk mijn mond. Na de film gaan we lekker sushi eten. Smaakt altijd heerlijk, helaas eet ik daardoor al snel teveel. Morgen maar weer hardlopen.

Een klein deel van de overheerlijke sushi's

Woensdag 27 februari

Rustig aan vandaag. Ik sta bijtijds op, maar het duurt toch wel even voordat ik buiten en aan het hardlopen ben. Ik wil zo'n 11-12 km lopen vandaag en het liefst met intervalstukjes. Nadat ik moed verzameld heb, ga ik van start. Het is kouder dan ik dacht. Voor de rest niks te klagen want het is niet glad, het regent niet, er staat weinig wind, kortom geen slecht hardloop-weer. Toch verlang ik naar het voorjaar (en als ik op facebook kijk, ben ik niet de enige). Het lopen gaat niet slecht, maar ook niet goed. Gezien dat ik pas ziek ben geweest, gaat het natuurlijk prima. Gezien de looptraining van 30 km van aanstaande zondag, heb ik mijn bedenkingen. Als ik na afloop op de computer kijk, heb ik ruim 11 km gelopen en nog niet eens heel langzaam. Duimen voor zondag!