Woensdag 30 januari

Midden in de nacht word ik ineens wakker van de hoofdpijn. Ik weet dat ik eruit moet, blijf ik liggen dan wordt het nog erger. Om half 3 's nachts zit ik dus aan de keukentafel met een hoofd wat bijna uit elkaar barst. Zal niet voor niks zijn, maar daar heb ik op dit moment geen boodschap aan. Het is inmiddels heel lang geleden, maar dit is mijn ouderwetse maatje; migraine. Vergeten was ik hoe beroerd je er van kan zijn. Medicijnen innemen en met teiltje toch weer naar bed. Het zakt niet, sterkere medicijnen innemen en hopen dat ik in slaap val. Na 2 uur worstelen, waarin ik zou willen dat ze me 'plat konden spuiten', val ik inderdaad in slaap. Helaas toch nog vroeg wakker. De misselijkheid en de enorme hoofdpijn is weg, maar voel me nog wel beroerd. Ik ga uit mijn bed, eet een crackertje en ga weer in mijn bed. Rick moet zichzelf redden, ik kan het niet opbrengen. Het in en uit bed gaan, hou ik nog een paar uur vol.

Dinsdag 29 januari

Vandaag ga ik het weer proberen; een klein stukje hardlopen.
Gisteravond kwam Rick thuis na het helpen met de Open Avond op zijn middelbare school. Hij zag zo wit als een doek. Afgesproken dat ik hem 's morgens zou laten liggen (en even ziek melden).
Iris en ik hebben een afspraak bij de acupuncturist op mijn werk. Om haar niet teveel les-uren te laten missen, breng ik haar naar school, zodat ik ze vanmiddag daar op kan pikken en we gelijk door naar Dordt kunnen.

Maandag 28 januari

Ik moet iets eerder beginnen dan me lief is. Ik word, en dat is zeldzaam, wakker van mijn wekker. Als ik er eenmaal uit ben valt het mee. Wat ook meevalt is dat ik weing last meer heb van mijn verkoudheid. Het echte gammel zijn en 'vol met snot zitten' is over. Wel moet ik een paar keer de behandeling onderbreken vanwege een hoestbui, maar dit is alles. Toch een snel herstelvermogen.

Alles is behoorlijk achter elkaar gepland, dus weinig tijd tussendoor voor het bijwerken van de patiëntendossiers. Deze keer heb ik echter wel avondeten bij me en hoeven er geen augurken te sneuvelen. Om 7 uur ga ik naar huis en belandt in een meningsverschil. Daarna Lisanne even helpen met haar anatomie voor de aanstaande toets. Rond half 10 kan ik pas met mijn patiëntenadministratie beginnen, weer een latertje dus.....

Zondag 27 januari

(wegens gammel voelen en drukte niet eerder aan 'bloggen' toegekomen)

Vandaag geen lange duurloop. Ik heb het gevoel dat dit me zeeën van tijd oplevert. Aan de slag met 'achterstallig onderhoud'. 's Middags zijn er flink wat e-mails de deur uit, telefoontjes gepleegd, rekeningen betaald, brieven opgestuurd. Ondanks dat ik nog flink zit te snotteren, heb ik een bevredigd gevoel. Het enige wat ik jammer vind is dat ik me, nu we naar Amstel Live gaan, niet fit voel. Zo lang al op mijn wensenlijstje.....

Zaterdag 26 januari

Niet lopen, zelfs niet fietsen vandaag. Ik ben gelukkig niet ziek, maar zo'n verkoudheid voelt ook niet lekker. Iris wil graag met mij shoppen. Waarschijnlijk heeft het iets minder te maken met mijn super-gezeligge gezelschap, maar meer met het feit dat ze tekort komt aan haar kleedgeld. Vanwege de drukte wil ik bijtijds weg en vanwege het toch wat minder lekker voelen, wil ik niet te lang shoppen. Toch iets later dan gewenst vertrekken we vol goede moed richting Rotterdam. Het is al begonnen met sneeuwen. Ik hoop dat iedereen lekker thuis blijft zodat we de stad voor ons alleen hebben.

Vrijdag 25 januari

Tekort geslapen, maar dat wist ik al vantevoren. Door verkoudheid, lamlendig zijn en last achillespezen/enkels besluit ik om voorlopig nog niet te gaan lopen. Blijft een moeilijke beslissing, zeker voor mijn gevoel door de tijdsdruk. Ik hoop dinsdag weer te kunnen, zodat ik me kan voorbereiden op zondag 3 feb. Dan is de volgende trainingsloop, deze keer van 25 km. Als ik deze een beetje fatsoenlijk uit kan lopen, zal ik er wat geruster op zijn.

Donderdag 24 januari

Vannacht heel slecht geslapen en het opstaan gaat gepaard met een pijnlijk hoofd. Een beginnende verkoudheid zit ook nog dwars. Het opstarten gaat erg langzaam, geen versnelling mogelijk. Eigenlijk wilde ik nog mijn blogbericht schrijven van dinsdag. Rick is echter ook al op??? Waarom zo vroeg? Het blijkt dat hij zijn Binas-boek kwijt is, deze heeft hij vandaag nodig bij een toets. Paniek. Uiteindelijk, na eerst zijn kamer doorzocht te hebben, maken we Lisanne wakker. Zij heeft gelukkig nog een oud exemplaar liggen. Rick is gered, maar ik moet me gaan haasten om nog op tijd voor mijn eerste patiënt te komen.

Woensdag 23 januari

Bijtijds uit bed, dit heb ik nog zelf in de hand. Als ik met een inhaalactie bezig ben van gisteren, heeft Lisanne een vraag of ze de auto mag gebruiken. Ze heeft een afspraak en is aan de late kant. Met als gevolg dat ik, met gedeeltelijk blote benen (ik was nog niet aangekleed), buiten sta om de ramen van de auto snel te krabben. Ik heb schijnbaar iets meer kracht in mijn handen om het snel te doen. Zij kan veilig weg.

Dinsdag 22 januari

Voordat ik vandaag ook maar enigszins ga nadenken over een actie, moet (wil ik) er eerst een behoorlijk lange to-do-list afgewerkt worden. Hij is eigenlijk te lang. Het hardlopen laat ik vandaag maar zitten. Laat ik eens verstandig zijn. Bij bepaalde bewegingen voel ik mijn enkels nog (erfenisje van afgelopen zaterdag). Het mes snijdt aan 2 kanten; mijn enkels krijgen rust en ik heb meer tijd voor mijn 'lijst'.
Dat deze lijst veel te lang was, blijkt 's avonds, als ik nog niet eens de helft er van heb kunnen doen. Jammer van het mooie weer, te weinig van genoten. Wel 's middags nog even in een parkje gelopen!

Maandag 21 januari

In alle vroegte naar mijn werk. Geen problemen met de ochtendspits en alles was goed tot redelijk berijdbaar. Wat wil zeggen dat het rijden op de Ambachtse wegen en de rijksweg voor mij goed te doen was. In Dordrecht was de conditie van de wegen (en fietspaden zo te zien) minder, maar zeker nog redelijk.
Dus zonder al te veel vertraging, ruim op tijd op mijn werk.

Zondag 20 januari

Ik mag uitslapen vandaag!!! Van mezelf heb ik vrijaf gekregen, en ik ga dus niet hardlopen. Heerlijk dat uitslapen: om 6 uur al wakker, om 8 uur er maar uit gegaan. Dat heb ik wel vaker; als ik er vroeg uit moet, is mijn bed zo lekker en heb ik het gevoel dat ik nog uren kan liggen. Als ik kan uitslapen, ben ik vroeg wakker en ga ik er op een gegeven moment toch maar bijtijds uit. Wat is dit voor een biologische klok?

De stemming van gisteren is gelukkig verbeterd (kon haast niet anders, veel slechter was nauwelijks mogelijk). Ik maak er een ontspannen dag van. Tijd voor Ruzzle, tijd voor het terugkijken van een paar programma's op TV, een lekker telefoongesprek. Ik denk niet aan wat ik nog moet doen. Ik denk gewoon nergens aan. Voor de verandering, best lekker.

's Avonds heb ik mijn zwager aan de telefoon. Ook hij is aan het trainen voor dé marathon. We wisselen wat ervaringen uit. Fijn die herkenning! Ik vertel mijn verhaal van de Maastunnel. Als ik mezelf zo hoor, snap ik bijna niet meer waarom ik het gisteren als zo erg heb ervaren. Dit is lekker, ik kan weer relativeren! Ik besluit mijn trainingsintensiteit maar iets te verminderen, een prettig vooruitzicht. In deze gemoedstoestand kan ik vast heerlijk slapen.

Zaterdag 19 januari

Mijn schema zegt dat ik 24 km ga (moet) lopen. De weersverwachting van de week was dat het vandaag zou gaan sneeuwen. Vandaag kijk ik in de krant en ze geven een, weliswaar heel koude dag, maar wel een dag zonder sneeuw op. Ik had bedacht dat ik vandaag, vanwege de sneeuw, een 'tunnelloop' zou gaan doen. Ik ga met mezelf in discussie: 'baantjes trekken' in een tunnel klinkt niet aanlokkelijk, echter in de ijzige kou lopen ook niet. De 'tunnelloop' wint. Even een geregel wat betreft mijn spullen. In de tunnel zal het warmer zijn dan buiten, dus daar moet ik mijn kleding op aanpassen. Ik neem warme thee en een banaan mee, voor na het lopen. Voor in de auto een warm vest. Eindelijk vertrek ik richting Maastunnel.

Vrijdag 18 januari

Alles voor het goede doel! Om 8 uur is het de bedoeling dat ik met Rick en 5 anderen naar Eindhoven rijd in verband met de open dag van de Technische Universiteit van Eindhoven. Wat ook in de planning stond was fietsen op de hometrainer. Een combinatie van deze twee geeft dat ik me, al voor half 7, op de hometrainer in het zweet aan het werken ben. De volle 60 minuten ga ik niet redden. In sportkledij naar de Universiteit vond Rick niet zo'n goed idee, dus ga ik er 'maar' ruim 40 min extra hard tegenaan.

Donderdag 17 januari

Gisteren had ik, vond ik zelf, een slim plan verzonnen om me te aan te passen aan de sneeuwcondities buiten. Zondag gaat het namelijk behoorlijk sneeuwen. Mijn plan was om vanavond op de loopband op de praktijk mijn 'vrijdagse loop' te doen, vrijdagochtend op de hometrainer (wat ik normaal op zaterdagochtend doe) en dan kan ik zaterdag mijn lange duurloop doen. Mooi plan in theorie. Ik kijk vanochtend in de krant naar de weersverwachting en nu geven ze voor zaterdag al sneeuw op. Grrrrrrrrr

Deel A van mijn plan, op de praktijk op de loopband, wil ik toch uitvoeren. Ik neem mijn spullen mee. Omdat, als ik ga lopen, ik snel last heb van m'n eten, eet ik mijn avondeten al om 2 uur op in m'n lunchpauze. Het is niet zo'n drukke dag. Onze praktijk wordt door een grote groep ouderen bezocht. Er zijn een aantal mensen die uit angst voor de gladheid afbellen. Om 7 uur ben ik klaar met mijn administratie en ga ik me omkleden. Dan de loopband op. Toch wat last van mijn eten en oei, wat duren 5 minuten lang. Zelfs met muziek op. Elke 2 minuten kijk ik hoeveel tijd er inmiddels is verstreken. Op het laatst probeer ik steeds meer te versnellen en gaat de tijd ineens hard. Behoorlijk bezweet en een beetje dizzy kom ik van de band af. Even alles afsluiten en dan in de auto naar huis. Wat voelt dat vies zo bezweet je jas aantrekken en dan in die auto stappen. Volgende keer een andere volgorde. Maar eigenlijk hopen dat een volgende keer op deze manier niet nodig is.........

Woensdag 16 januari

Vanochtend ligt er natuurlijk nog steeds sneeuw. Ik maak een afweging. 's Ochtends lopen met flinke kans op gladheid, of pas in de middag gaan lopen als hopelijk de fietspaden 'droog en sneeuwvrij' zijn? Het wordt 's middags lopen. Hopen dat ik me er nu wel toe kan zetten. Na deze beslissing op mijn gemak aankleden, wat klusjes doen, voordat ik weer mag tennissen. Ineens bedenk ik me dat ik ook nog sinaasappels nodig heb. Ik haal ze altijd op het 'marktje' in Zwijndrecht bij onze 'Turk'. Een hele sympathieke man met de lekkerste sinaasappels! Als ik er langs rijd voor de tennis, kan ik gelijk door naar de sporthal. Even vergeten dat ik moet krabben, wordt het toch nog haasten.

Dinsdag 15 januari

's Ochtends bij het wakker worden ben ik nog steeds hoopvol. Ik hoor de auto's gewoon rijden. Zou het vannacht toch niet gesneeuwd hebben? Eén blik naar buiten laat totaal iets anders zien. Een dikke mooie witte laag bedekt alles. Dit wordt niet hardlopen vanochtend. Dan maar mijn programma omgooien. Eerst de wassen, de boodschappen en dan misschien vanmiddag nog sportief aan de slag?

Maandag 14 januari

Redelijk fit mijn bed uit. Eigenlijk niet veel te merken van mijn loop van gisteren. Ondanks dat ik er erg tegenop zag, ben ik blij dat ik geweest ben. Ik leer steeds meer wat ik wel én wat ik juist niet moet doen. Maar wat nog belangrijker is, dat ik het gevoel ga krijgen dat het te doen moet zijn (die marathon uitlopen dus)! De eindtijd vergeten, mijn eigen (langzame) tempo bepalen en me niet laten verleiden om sneller te lopen. Heel raar, maar als er mensen voor me lopen, krijg ik de neiging om ze in te gaan halen. Moet ik vooral niet proberen tijdens die marathon, lig ik waarschijnlijk na een kilometer al aan de zuurstof.
Kortom totaal geen spijt van mijn deelname gisteren. De tijd gaat sowieso sneller dan wanneer ik alleen loop.

Vandaag een gewone werkdag. Het ongewone of minder prettige is dat ik me druk maak over de weersverwachting. Ik ben niet blij met de sneeuw die ze opgeven. 's Middags komt er een man die heel enthousiast vertelt dat er wel 10 tot 12 cm gaat vallen! Ik heb het hart niet om te zeggen dat ik van deze mededeling baal, maar dat doe ik wel. En ja hoor een uurtje later begint het. 's Avonds bij het naar huis rijden valt het me nog mee. Wie weet, bedoelden ze 1 cm in plaats van 10. Ik houd de moed er in.

Zondag 13 januari

Vandaag gaat het gebeuren; meedoen met een trainingsloop. Als ik opsta ben ik al zenuwachtig. Ik doe een dubbel check of ik alles bij me heb. Om 10 uur start de loop in Oud-Beijerland, om iets na 9 uur zitten we al in de auto. We zeg ik, want Mart heeft aangeboden om 'even' mee te gaan. Een aanbod wat ik dankbaar aanvaard heb. Omdat ik onbekend ben met het adres, met de gang van zaken aldaar, vind ik het moeilijk om er in m'n eentje naar toe te gaan. Als we vroeg aankomen is het al behoorlijk druk. Wat ben ik blij dat ik er niet alleen sta, het lijkt of iedereen wel één of meerdere maatjes bij zich heeft.

Zaterdag 12 januari

Goed geslapen, ik kom alleen vrij stijf mijn bed uit. M'n rug werkt niet echt mee. Morgen ga ik meedoen aan een trainingsloop van 20 km. Deze wordt georganiseerd vanuit en ter voorbereiding van de marathon van Rotterdam. Ik ben zenuwachtig. Faalangst. Bang dat ik, óf heel langzaam loop, óf het niet uit kan lopen. Zou deze spanning mijn rugklachten verklaren? Geen idee. Wat wel duidelijk is, is dat ik deze klachten morgen niet kan gebruiken.

Vrijdag 11 januari

Ik heb een simpele planning vandaag; vanochtend al mijn 'moet'-zaken, vanmiddag de 'mag'-zaken, zoals lekker een boek lezen. Voor mijn doen ben ik niet vroeg buiten om hard te lopen. Brrrr, ik kan goed merken dat het kouder is (ben gewoon een koukleum). Helaas is het ook op sommige stukjes glad (maar goed dat ik niet al te vroeg buiten was). Ik hou mijn tempo laag en ben voorbereid op wegglijden. Dit loopt niet zo lekker. De 5 km van vandaag kan ik dus geen 'makkie' noemen. Na het douchen gauw boodschappen doen, dan kan ik daarna naar mijn moeder. Ik wil daar niet te laat aankomen anders ligt ze misschien weer te slapen.

Donderdag 10 januari

Lekker, maar te kort geslapen. Tenminste zo voelt het als de wekker om iets voor zessen gaat. Na de eerste stap uit bed, heb ik daar meestal geen problemen meer mee. De eerste patiënt die om 7:15 uur de praktijk binnen komt, treft dan ook een actieve, drukdoende Monique. Geen rustige, maar gelukkig ook geen hectische dag. Weinig te merken nog van de griepepidemie die ons land langzaam zou binnensluipen. Ook van het tehuis van mijn moeder hoor ik weinig over het Noro-virus. Misschien valt het mee, of juich ik nu weer te vroeg? Zonder noemenswaardigheden verloopt de dag. 's Avonds kijk ik naar de gelukkige huisvrouw (ik had hem nog niet gezien). Ontzettend goed geacteerd door Carice van Houten. De film raakt me op de één of andere manier heel erg......

Woensdag 9 januari

Vanochtend een drukke ochtend, dus vroeg eruit om hard te lopen. Volgens mijn schema: 8 km. Volgens mijn tijdschema ga ik dat niet redden. Om 8:30 uur namelijk een gesprek op de middelbare school van mijn kinderen. Het is dan misschien wel zo fris als ik dan ook al gedoucht heb na het lopen. Om iets voor zevenen loop ik buiten, nog geen regen, heerlijk! Ik besluit om wat interval stukjes in te lassen om er zo een iets kortere maar wel intensievere loop van te maken. Zo ben ik met mezelf in onderhandeling (ik maak het mezelf niet moeilijk, dat lijkt maar zo hoor). Dat het intensiever is, dat merk ik. Flink bezweet en behoorlijk vermoeid kom ik thuis aan. Ik ga even achter de computer, maar drijf bijna weg. Wel tevreden gevoel.

Na een snelle douche naar school. Een goed, maar voor mij intensief, gesprek. Hierna zou ik eigenlijk nog naar de basisschool gaan i.v.m. de luizencontrole die ik nog steeds coördineer. Dit ga ik niet meer halen,  want om 10 uur wordt ik verwacht in de tennishal, om in te vallen. Gauw omkleden thuis en dan heerlijk een uurtje tennissen. Lekker en gezellig. 's Middags komt er niet veel meer uit mijn handen. Ondanks de vermoeidheid doe ik toch nog een item van de to-do list van gisteren (toen natuurlijk niet gelukt om volledig af te maken). Ik beloon mezelf met een spelletje Ruzzle en laat het daarbij voor vandaag. 's Avonds eens lekker een boek lezen, dat is ook genieten.

Dinsdag 8 januari

Ondanks dat ik relatief weinig last heb van de 22 km van afgelopen zondag, ben ik van plan om vandaag toch 'maar' een rustige duurloop van 5 km te doen. Laten we nou eens één keer verstandig zijn. De wekker staat vroeg, maar ik heb moeite om er vroeg uit te komen. Om iets voor zevenen krijg ik een sms dat een afspraak van deze ochtend niet door gaat. Jammer! Het voordeel is wel dat ik me iets minder hoef te haasten. Het lopen gaat prima (met nog steeds heerlijk weer).

Maandag 7 januari

De eerste volle week van het nieuwe jaar is gelijk een hele drukke week. Dit voelt niet prettig. Ik weet dat ik hier last van ga krijgen. Vind het moeilijk te accepteren dat ik zo'n week niet meer aan kan. Baal ook van mezelf dat ik het niet anders plan. Maar het zijn stuk voor stuk afspraken waar ik niet onderuit wil en/of kan.
Dan maar doorbijten.

De eerste stappen uit bed, vallen helemaal niet tegen. Ik had, na die 22 km van gisteren, veel meer klachten verwacht. Dat is een goed begin van deze dag! Alleen een beetje last van mijn rug met bukken. Niemand van mijn patiënten die het merkt. Mooi zo. 's Middags krijg ik een telefoontje van het verpleeghuis van mijn moeder. Altijd schrikken als ze bellen. Het blijkt dat er in het huis het Noro-virus heerst. Nog niet op de afdeling van mijn moeder, maar de Nieuwjaarsreceptie gaat, uit voorzorg, niet door.

Aan het eind van de dag is het even eten en dan gelijk door met vergaderen. Als ik thuis kom, ben ik afgedraaid. Optelsom van alle emoties rondom de feestdagen, van de gelopen kilometers?? Toch nog een aantal dingen doen voordat ik naar bed kan. Als ik dan eenmaal lig, is het 5 minuten lezen en dan gaat het licht al uit (letterlijk en figuurlijk).

Zondag 6 januari

Gisteren vroeg naar bed om vandaag fris en fruitig te starten met die 22 km. Helaas om 3 uur sliep ik nog niet. Ben maar even TV gaan kijken (voordeel van mogelijkheid om uitzendingen terug te kunnen kijken). Om 9 uur enigszins gebroken m'n bed uit. Dit belooft wat. Wel rustig opgestart. Alles opgeladen (behalve mezelf) en om 10 uur vertrek ik om voorlopig niet terug te komen. Het is heerlijk buiten. Ik vind het het meest ideale hardloop-weer. Niet te koud, niet te warm, niet glad, weinig wind, geen regen, super gewoon! Als het op 14 april toch dit weer zou kunnen zijn......... Een paar dagen geleden had ik geschreven dat ik zo blij was met die temperaturen boven 0, nog geen dag later werd de vorst aangekondigd. Toch te vroeg gejuicht.

Zaterdag 5 januari

Vandaag vertoeven wij op de zolder. Lisanne heeft daar ook een kamer, dus hebben we afgesproken om niet voor half elf te beginnen. Kunnen we eerst beneden de kerstversiering weghalen en kan ik mijn kilometers fietsen (hometrainer staat ook op de zolder). Ik begin lekker met fietsen. Helaas stopt na 20 min de muziek ermee. Batterijen disc-man alweer op. Waarschijnlijk is hij niet goed uitgezet na gebruik. Ik fiets nog een tijdje door, maar de minuten kruipen voorbij. Ik beloof mezelf dat ik na 20 km mag stoppen. Op het eind toch nog een keer de muziek proberen. En jawel, hij perst er nog anderhalf nummer uit, voordat hij weer stopt. Uiteindelijk stap ik na 50 min van de hometrainer af. Toch nog iets langer dan die 40 min wat ik eerst van plan was.

Vrijdag 4 januari

Voor de vrijdagen staat er altijd een rustige duurloop op het schema. Maar ik ben eigenwijs, ga elke vrijdag keurig lopen weliswaar, maar rustig is anders. Vandaag heb ik wat last van wat ik gisteren allemaal overhoop gehaald heb. Dus ik ga die 5 km in een, voor mijn doen, heel rustig (wilde bijna bejaarden-tempo opschrijven) tempo lopen. Het is heerlijk buiten en die 5 km op deze manier, voelt als een makkie. Mijn eerste 'makkie'!!

Onverwachts heb ik een uitnodiging gekregen om een stukje te wandelen en daarna lekker te lunchen. Zeker dat lunchen, klonk heerlijk. Vergeten zijn die 'Kerst en Oud en Nieuw' kilo's. Wat ben ik blij dat ik gisteren zoveel gedaan heb. Voelt vandaag als een beloning. We lopen, al kletsend, een behoorlijk stuk, om ons vervolgens op ons gemak te laten bedienen. Dit smaakt verrukkelijk. Aangezien ik geen keukenprinses ben, geniet ik helemaal van eten waar ik zelf niets voor heb hoeven te doen!

Het lijkt vandaag of ook de 'zwaarte' van de afgelopen feestdagen (mn Oud en Nieuw) naar de achtergrond aan het verdwijnen is. Heel fijn, want het was niet fijn. Zelfs mijn blogs schrijven liepen vertraging op. Morgen gaan we de Kerstversiering opruimen en dan gelijk onze zolderkasten eens goed uitmesten. Ik zie er niet tegenop, komt de energie terug??

Donderdag 3 januari

Vandaag bewust een vrije dag. Bijkomen van alle emoties rondom de feestdagen. Ik wil er alleen geen luier-dag van maken. Aan de keukentafel maak ik de welbekende to-do list. Hier ben ik heel goed in (lijstjes maken dus). Zo goed, dat er altijd meer op verschijnt dan ik in de dubbele tijd aan zou kunnen. Het voordeel is dat het me rust geeft in mijn hoofd. Anders blijft het door mijn hoofd schieten wat er allemaal nog moet gebeuren. Nog een voordeel is, is dat ik afstrepen heerlijk vind. Het geeft me een soort succes-gevoel. Dus elk klusje of karweitje wat ik moet doen, hoe klein ook, schrijf ik op. Vandaag verschijnen er 18 items op het lijstje. Ik begin makkelijk, daarna komen de meer tijdrovende zaken. Eén van die zaken is 's middags met Rick naar rouwtherapeute Hellen in Tilburg. Dit wordt de tweede keer. Zonder specifieke vraag of al te veel verwachtingen gaan we er naar toe. Met veel zaken om te overdenken, komen we er vandaan. Heel knap hoe ze in korte tijd de vinger op (één van) de zere plek(ken) weet te leggen. De tijdsinvestering en de autorit meer dan de moeite waard!
Als echt ochtendmens begin ik 's ochtends heel actief en energiek, om in de loop van de dag het tempo steeds meer te moeten aanpassen. Om half negen 's avonds vind ik het welletjes geweest. Toch 14 van de 18 items af kunnen strepen! Morgen weer een dag.

Woensdag 2 januari

Vanochtend ga ik het gewone ritme proberen op te pakken. Dit betekent hardlopen, 6 km maar, valt dus mee. Het valt ook mee, ondanks het extra 'Kerst-en Oud en Nieuw-gewicht' wat meegetorst moet worden.
Tegen de middag moet ik in mijn moeders flat zijn. In verband met de verkoop moet hij getaxeerd worden. Ik ga er lekker op mijn fiets naar toe. Ik durf het bijna niet te zeggen, bang dat ik schaats-minnend Nederland voor de kop stoot, maar ik vind het heerlijk weer. Niet te koud en wat nog belangrijker is, het is niet glad. Geweldig voor het hardlopen. Het schema om me voor te bereiden op de marathon, is krap. Dus als er, vanwege gladheid, veel uit gaat vallen, dan voorzie ik wat moeilijkheden. Elke dag kijk ik in de krant naar de weersverwachting en elke keer ben ik blij als ik temperaturen zie boven het vriespunt! Sorry.

Een aardige jongeman doet de taxatie en heeft lovende woorden over de veranderde indeling in de flat, die mijn moeder heeft laten uitvoeren. Ook al weet ze het niet meer, deze woorden doen mij goed. Ze had het goed voor elkaar.
Terug naar huis en dan door naar de markt. Sinaasappels en citroenen halen. Ja, voor al die sapjes 's ochtends. De rest van de dag ruim ik, op mijn gemak, de restanten op van de etentjes van de feestdagen.
Natuurlijk nog even een spelletje Ruzzle en een film op TV en dan lekker naar bed.

Dinsdag 1 januari

Het nieuwe jaar is begonnen! Vannacht natuurlijk al. Maar vanochtend voelt het pas echt als 1 januari.
Ik vond het zwaar gisteravond, helaas nu nog steeds. Het gekke is dat alle dagelijkse dingen veel beter gaan, hoewel nog niet 100%, maar het verdriet blijft zo aanwezig, absoluut nog niet minder. Misschien houd ik het wel teveel vast? 2012 was al een héél jaar zonder Tim, het lijkt alsof hij daardoor wat van me 'weg glijdt'. Dit wil ik niet.
Maar ik mis ook mezelf, mijn 'oude ik'. De persoon die alles intens kon beleven en dus ook erg kon genieten. Ik ben nog niet zo blij met mijn 'nieuwe ik'. De sluier die over alles heen ligt, tenminste zo ervaar ik het, voelt niet fijn. Als je ergens binnenkomt, neem je het verdriet met je mee. Ik wil geen belasting zijn voor anderen, maar zo voelt het wel. Kortom ik ben aan het worstelen met mezelf.
Met Ruzzle ga ik steeds meer spelletjes winnen, dus misschien kom ik uiteindelijk ook als een winnaar uit deze 'worstel-wedstrijd'?

Maandag 31 december

Na een, door omstandigheden, beroerde nacht, gaan werken. Dit gaat redelijk, hoewel er van alles door mijn hoofd spookt. Bijtijds naar huis. Na het eten even alleen beneden. Foto's van Tim kijken op de computer. Niet slim, vele tranen vloeien. Het voelt beroerd. Als Lisanne de deur uit is om de jaarwisseling in Rotterdam te gaan vieren, gaan we met z'n allen TV kijken. Ook een ouderwets spelletje Monopoly komt aan de beurt (dik verloren). Zo tellen we af naar 2013. Na twaalven naar buiten zie ik deze keer niet zitten.
Staand op ons balkon op zolder, zie ik het mooie vuurwerk wat er in onze buurt wordt afgestoken.
Het verhaal van deze dag krijg ik niet mooier. Wel wens ik iedereen een heel mooi 2013!
Ik ben dankbaar voor alle 'mooie' mensen die het afgelopen jaar, door een kaartje, sms-je, telefoontje, bezoekje, cadeautje geprobeerd hebben ons leven wat mooier te maken. Het maakt het in ieder geval meer leefbaar.
Mooi om te merken dat Tim nog in de gedachten is bij zovelen!

Het mooie vuurwerk gezien vanaf ons balkon