Vrijdag 25 januari

Tekort geslapen, maar dat wist ik al vantevoren. Door verkoudheid, lamlendig zijn en last achillespezen/enkels besluit ik om voorlopig nog niet te gaan lopen. Blijft een moeilijke beslissing, zeker voor mijn gevoel door de tijdsdruk. Ik hoop dinsdag weer te kunnen, zodat ik me kan voorbereiden op zondag 3 feb. Dan is de volgende trainingsloop, deze keer van 25 km. Als ik deze een beetje fatsoenlijk uit kan lopen, zal ik er wat geruster op zijn.

Maar nu geen hardloopkleren aan. Hierdoor kan ik 'rustig' opstarten. Iris is net naar school als ze naar huis belt, dat ze zich ziek voelt. Ze komt weer naar huis. Zij in bed, ik boodschappen doen. Hierna breng ik een bezoek aan mijn moeder. Het is vrijdag, dus een bed-dag. Als ik aankom ligt ze erg rustig in haar bed naar haar eigen CD, met klassieke muziek, te luisteren. Ik zit er bijna 2 uur en die rust blijft de hele tijd. Ik blijf het mensonterend vinden om zo oud te worden, maar dit is wel een veel prettiger gezicht dan die onrust van de afgelopen keren. Ook haar gezichtsuitdrukking is veranderd. Volgens de verzorgsters toch door het inlassen van die bed-dagen. In ieder geval fijn. Ik voer haar nog even griesmeelpap en dan ga ik weer.

Ik heb afgesproken met een oud-collega. Zij leest mijn blog heel trouw, mailt mij frequent (met de meest leuke en toepasselijke plaatjes) en we gaan nog wel eens stappen. Niet het stappen wat de jeugd doet, maar flink wandelen in de natuur. Onze laatste 'stap-afspraak' ging door ziekte niet door. Een nieuwe maken was lastig. Zij geeft aan dat ze het contact een beetje mist. Ik merk het ook bij mezelf. Ik heb het gevoel dat ik het enorm druk heb, continu tijd tekort kom en me overal tekort voel schieten. Zal wel met de voorbereiding op die marathon te maken hebben. Die kost een hoop tijd en energie.

Eén van haar, zeer toepasselijke, plaatjes

Maar vandaag ben ik er. Veilig aangekomen met de auto onderaan haar dijkje (ondanks de sneeuw). Eerst heerlijke koffie met een super bonbon, bijkletsen en daarna nog met de hond een lekkere wandeling buiten. Ik snap totaal niet waar ik loop (richtingsgevoel is iets wat bij mij echt ontbreekt), maar het ziet er schitterend uit. Heerlijk opgefrist kom ik thuis. De warmte binnen, voelt niet fijn aan mijn hoofd. Hopelijk geen koorts, ik wil niet ziek worden!

Lisanne studeert ergotherapie. Ik kijk af en toe wel eens mee in haar studieboek. Grappig hoe ik me op dit beroep verkeken heb. Er komt veel meer bij kijken dan ik dacht (en ik vind het veel leuker dan ik dacht). Vandaag lees ik een stukje mee met haar. Daarna kijken we naar The Voice Kids. Eén van de kandidates vind ik wat weg hebben van het vriendinnetje van Tim. Ik stuur haar een app'je. Het is een tijd geleden dat ik contact had. Ik schrik van de gebeurtenissen die zij heeft meegemaakt in de afgelopen tijd. Ik hoop van harte dat zij een wat makkelijkere toekomst voor de boeg heeft. Tegelijkertijd brengt dit contact me weer bij Tim. Hij zou nu ook gewoon op die middelbare school moeten zitten! Confronterend en verdrietig.
Wel des te meer reden om die marathon tot een succes te brengen!