Donderdag 25 april

Vroeg op, naar mijn werk. Iets over zevenen ben ik er al. Alle computers aangezet om ze, een half uur later, weer allemaal uit te kunnen zetten. Soms kan het systeem alle opdrachten niet aan, tenminste dat denk ik, en dan doet hij gelijk niets meer. Lekker begin zo. Gelukkig doet hij de rest van de ochtend wel wat ik van hem vraag.

Lisanne heeft vanochtend een sollicitatiegesprek bij revalidatiecentrum Rijndam in verband met haar stage. Om kwart voor elf krijg ik al een berichtje dat ze is aangenomen. Super blij ben ik voor haar! Gun het haar zo.
Even later krijg ik een telefoontje van Vrienden voor Sophia over het artikel wat ze willen gaan schrijven. Wat ik even niet begrepen had, is dat ik zelf een stuk aan moet leveren, incl goede foto. Ai en ik heb al ja gezegd. Van het weekend dan maar.

Vandaag benut ik mijn pauze voor mijn administratie. 's Middags een afbeller, ook in die tijd werk ik mijn administratie bij. Scheelt allemaal voor morgen. Om half 8 naar huis. Eén van de eerste dingen die ik thuis doe, is mijn mail checken. Ja hoor, mail met mijn eindbedrag is binnen!



Juichend over de finish, ik heb het, met Tim in gedachten, gehaald!!!

 Na de knoop op 30 okt 2012 te hebben doorgehakt om daadwerkelijk de marathon van Rotterdam te gaan lopen, op 30 nov 2012 met mijn weblog begonnen, op 14 maart 2013 officieel mijn actie 'TIM4Sophia' van start te hebben laten gaan, en na vele kilometers, in soms barre weersomstandigheden, getraind te hebben, soms door vele emoties overspoeld te zijn geweest én natuurlijk niet te vergeten; op 14 april 2013 de eindstreep bereikt te hebben op de Coolsingel, kan ik nu, met trots, melden dat we namens Tim,
€ 3.813,79   aan de Vrienden van het Sophia kunnen geven ter attentie voor SophiaTV.

Alle sponsors, in welke vorm dan ook, ontzettend bedankt voor jullie bijdrage! Ook alle mensen die me tijdens alle trainingssessies aangemoedigd hebben, die soms opbeurende woorden moesten spreken, super bedankt. En natuurlijk alle supporters zondag de 14de, geweldig dat jullie er waren! Het is enorm zwaar geweest, maar de gedachte dat jullie langs de kant stonden, maakte dat ik wel door moest gaan. Zo super blij dat ik toch die eindstreep gehaald heb! En dan nu, dankzij velen, niet met lege handen over die eindstreep gekomen. Geweldig. Voelt mooi dat ik dit, namens Tim, kan doen!

PS Ik zal niet meer elke dag 'bloggen' maar ben van plan om op bijzondere momenten nog een stukje te schrijven.

Woensdag 24 april

Lekker met een ontspannen gevoel wakker worden. Vanochtend ga ik proberen om weer te tennissen. Op de weg er naar toe, kom ik groepjes kinderen tegen van onze basisschool OBS de Bron. Ze zijn bezig met een verkeersspeurtocht. Grappig dat deze nog steeds wordt gebruikt. Samen met een aantal andere ouders zijn we in 2006 (?) gestart met een verkeerscommissie op school. Tijdens één van de verkeersweken hadden we een speurtocht gemaakt. Een stukje nostalgie is wat er nu boven komt drijven. Zelf heb ik hem meerdere keren met een groepje gelopen. De laatste keer met een groepje met Tim, op zijn verjaardag.

Verkeersspeurtocht 25 mei 2010

Door naar de tennis. Ik begin voorzichtig met het inslaan. Valt absoluut niet tegen. We zijn met z'n vijven als we gaan dubbelen. We spelen met een 'door-draai-systeem'. Even langs de baan wachten, is met het zonnetje erbij, geen straf. Bij het drinken na afloop zitten we heerlijk in de zon. Wat een zalig weer. Als ik thuis ben zeg ik tegen Lisanne dat we even een half uurtje in de tuin moeten gaan zitten. Het even waarnemen.

's Middags naar Dordt. Mijn telefoon vertoont kuren. Na een halve dag moet ik hem al weer opladen. Heel onhandig. In de winkel wordt er nauwelijks naar gekeken. Accu is net een maand uit de garantie. Oplossing; op internet een nieuwe bestellen. Tja, maar terug naar huis dan. Daar vind ik mijn buurvrouw heel actief bezig. We raken aan de praat en even later zit ik lekker bij haar aan de koffie. Wat gaat de tijd toch snel als je aan het kletsen bent. Op een gegeven moment vlieg ik naar huis. Zowel Rick als Lisanne moeten om 17:00 uur werken. Uitdaging voor mij om in 20 minuten een maaltijd te koken. Het lukt! Jammer alleen dat het zo gehaast gegeten moet worden. Ik ben helaas wel langer bezig met het opruimen/schoonmaken erna.
Morgen werken, morgen ook de eindstand horen van mijn actie! Benieuwd!

Dinsdag 23 april

Vandaag (te) veel op het programma. Behalve Mart, is iedereen thuis. Even heb ik een soort vakantie-gevoel, totdat ik me realiseer dat het een gewone dinsdag is in een gewone werkweek. Bij een dag vrij (van de kinderen dan) hoort uitslapen. Die bedden afhalen stel ik, hiep hoi voor hun, even uit tot een later tijdstip.
Ik begin met het inhalen van de patiëntenadministratie. Een aantal nieuwe mensen gehad, dus hier ben ik wel een paar uurtjes mee bezig. Gewoon beginnen, elke keer een stukje. Tussendoor gaan alle ontbijtsapjes en hapjes naar binnen. Omdat ik voel dat hardlopen nog niet verstandig is, ga ik 'braaf' op de hometrainer. Een poging om iets van de verkregen conditie, op peil te houden. Afspraak met mezelf is dat ik maar een half uurtje hoef. Buiten is 30 minuten zo voorbij, op een fiets die stilstaat, duren 30 min behoorlijk lang.

Maandag 22 april

Vroeg op. Ik moet sowieso vroeg beginnen, maar wil vantevoren ook nog een blogbericht schrijven, waar ik gisteren niet meer aan toe gekomen ben. Wonderbaarlijk lukt het allemaal. Alles gedaan en ruim op tijd op mijn werk. Het werken gaat prima, ik merk alleen dat ik nog niet de energie heb om tussendoor al een deel van de administratie te doen. Nou ja, dat moet vanavond dan maar.

Zondag 21 april

Vandaag proberen er een echte 'vrije dag' van te maken. Om te beginnen ga ik, samen met Mart, een stukje hardlopen. Ongelooflijk, maar ik heb er echt zin in!
Als we buiten lopen, valt het me vies tegen. Een sukkeldrafje wordt het, en van die super conditie is nauwelijks meer iets te merken. Op moment dat ik denk dat we er bijna zijn, stelt Mart voor om nog even langs Tim zijn boompje te lopen. Daar kan ik geen nee tegen zeggen, echter dit was toch iets te ver. Mijn hamstrings protesteert. Het laatste stuk wandel ik naar huis. Toch lekker om buiten te zijn geweest.

Zaterdag 20 april

Beter geslapen. Iris wil even met mij naar Rotterdam om een zomerjas te kopen. Voordat zij klaar is ga ik langs mijn kapper. Niet voor m'n haren, maar om een 'spaarblik' op te halen voor mijn actie. Super dat ze dit neergezet hebben! En er zit nog behoorlijk wat in. Mart moet voor zijn werk naar Alblasserdam, hij rijdt daarna door naar het verpleeghuis van mijn moeder. Ook daar stond een soort collectebus, initiatief van één van de verzorgsters. Van de week al een envelop op de praktijk, van vrienden heb ik ook contant geld gehad. Dit alles bij elkaar opgeteld, maakt dat ik vandaag € 170,- kan storten. Super! Eind van deze week wil ik de actie afronden (t/m wo 24 april kan er nog gestort worden!), ben benieuwd.

Vrijdag 19 april

Heel slecht geslapen vannacht. Om half twee uiteindelijk maar weer achter de computer plaats genomen. Kijken of de truc van zondagnacht nog een keer werkt. Ik begin met m'n patiëntenadministratie. Het gaat traag. Die hersens willen niet echt snel werken. Ruim een uur later vind ik het wel genoeg, toch een groot deel gedaan. Ik zoek nog wat andere dingen op en ga, vermoeid, naar bed.

Donderdag 18 april

Opstaan gaat al sneller. Moet ook wel want ik moet voor zevenen in de auto zitten. Autorijden is, helaas, nog steeds pijnlijk en eng vanwege de kramp die dreigt. Een kussentje ligt nu standaard in de auto. Werken gaat prima, als ik maar niet snel hoef te lopen. Meelevende patiënten, zelfs in mijn postbakje een enveloppe met een lief kaartje en geld (er kan nog t/m 24 april gestort worden!!). Een collega plakt wat tape op mijn hamstrings, hopelijk gaat dat me verder helpen. Ik merk dat ik nog niet in mijn normale doen ben. Mijn pauze gebruik ik echt als pauze. De administratie moet maar later. Als ik 's avonds naar huis rijd, is het schitterend weer. Ik zie veel mensen hardlopen. Wat ik nooit had verwacht, gebeurt nu. Ik ben jaloers op die mensen, ik zou graag alweer een stukje willen lopen. Ongelooflijk, ik die nooit een 'flow' ervaar, mis het hardlopen! Na mijn eerste halve marathon in 2008 had ik zo genoeg van het trainen, dat ik mezelf de eerste 2 weken erna 'vakantie' had gegeven. Daarna kreeg ik van één van mijn inspiratoren op m'n kop, ik had een herstel-loopje moeten doen. Toen absoluut geen zin, nu zou ik graag willen, maar het kan nog even niet. Gewoon geduld hebben......

Woensdag 17 april

Bij het opstaan merk ik al dat de pijn in, met name mijn linker been, nog lang niet verdwenen is. Ik ga wel even sinaasappels halen. Mijn tennisochtend heb ik afgezegd. Totaal geen haalbare kaart. Even voor tienen komt een oud-collega, wier aanbod om mijn benen in iets betere staat te krijgen, ik gisteravond toch maar heb aangenomen. Ze weet waar ze aan begonnen is. Bij binnenkomst kan ze bijna 'dweilen'. Ik ben nog erg labiel, alle spanning, vermoeidheid, frustratie, pijn, verdriet, komen er uit. Na dit 'dweilen' gaat ze aan de slag met mijn benen. Alles voelt prettig, alleen mijn linker hamstrings niet. Als ze weggaat ben ik in ieder geval in een andere stemming. Hierna wil ik eigenlijk niets meer. Toch moet ik nog even naar de praktijk. Hopen dat het autorijden gaat. Op de terugweg file. Paniek. Hij blijkt gelukkig maar heel klein te zijn. Gelukkig weer thuis, waar ik de rest van de dag niet veel meer voor elkaar krijg....

Dinsdag 16 april

The day after, the day after...

Ook vandaag nog veel moeite met bewegen. Wel iets langer geslapen gelukkig. Normaal draai ik op de dinsdag heel veel wassen, ik doe de boodschappen, ik strijk etc etc. Alleen de was uitzoeken vandaag is al een opgave. Ik zie tegen alles op. Ook lijkt het of een deel van mijn hersens op 'pauze' staan. Het denken lukt niet. Ik kan wat ik moet doen, niet overzien. In de ochtend heb ik een controle gepland staan bij de huisartsenpraktijk. Autorijden durf ik eigenlijk niet, zeker gezien hoe slecht het gisteravond ging. Op de fiets dan maar, gelijk goed voor mijn beenspieren. Zolang ik maar op het zadel zit, valt het fietsen niet tegen.

Maandag 15 april

The day after......

Gisteravond om 22:00 uur naar bed. Veel pijn. Geen enkele houding waarin ik een beetje lekker kon liggen. Omdraaien was sowieso al een probleem, moest zo voorzichtig gebeuren anders schoot de kramp in mijn benen. Ook gloeit mijn hele lijf alsof ik een dag op het strand, in de volle zon heb doorgebracht. Continu droge mond, veel dorst. Mijn warme hoofd wil ik eigenlijk in de koelkast stoppen. Om 23:30 uur maar weer uit bed. Als ik toch niet kan slapen, dan maar mijn tijd nuttig besteden. Dus achter de computer plaats genomen. Ik maak de agenda voor de maatschapsvergadering die we morgen hebben, ik bereid deze vergadering voor, openstaande rekeningen worden betaald, mailtjes beantwoord etc etc. Op zich prettig dat dit gebeurd is.

Zondag 14 april (tweede deel)

Na een redelijk nacht, die me is meegevallen, ik was gewaarschuwd dat ik waarschijnlijk slecht zou slapen, op de zondag er vroeg uit. Ik heb minder slecht geslapen dan de dagen hiervoor. Om 8:15 uur komen vrienden mij oppikken, zij begeleiden mij naar het startvak. Mart gaat, met Lisanne, Rick en Iris, bij de Euromast parkeren, om daar vandaan met de fiets naar de Erasmusbrug te gaan. Lisanne moet nog een hockeywedstrijd spelen. Zij komt eerst naar de start kijken, rijdt dan naar Naaldwijk en probeert op tijd terug te zijn voor de finish.

Vanaf 6:45 uur in de running. Douchen, juiste hardloop-kleren aan, 'warm-houd-kleren' erover heen, horloge en regenboog-armband om, sportdrank klaar maken, paar maal naar de WC (het kan er maar uit zijn), etc etc. Goed op tijd, 8:20 uur, zitten we in de auto, op weg naar Kralingse Zoom. De rit gaat als een trein (lekker dat we met de auto zijn). Er zijn al meer mensen, maar het is nog niet super druk. De metro in en alles gaat zo voorspoedig dat we voor negenen al in een tentje zitten om koffie te drinken.

Ik ben gespannen, ga al weer een keer naar de WC, hoop dat Lisanne ons nog kan vinden. Om 9:45 uur met mijn zwager afgesproken in de buurt van het startvak. Lisanne appt dat de metro oponthoud heeft. Balen. Nog één keer naar de WC en dan naar Frank. Daar aangekomen lachen we nog wat om de maillot die ik aan heb. Die moet voor de start nog uit. Scheuren is de bedoeling. Ik heb hem al ingeknipt. Echter de kwaliteit is iets beter dan verwacht. Hilariteit alom. Lisanne, is tot mijn vreugde, ook gearriveerd.

Om 10:00 uur gaan we het startvak in. Als 'beesten' in de kooi. Eigenlijk wil ik nog een keer naar de WC. Er staat een rij van hier tot en met Tokio, voor 2 dixies. Toch in de rij. Als om 10:25 uur Lee Towers begint te zingen, verlaat ik onverrichter zake de rij. Ons startvak is een aardig stuk verwijderd van de start. Helaas hoor ik Lee nauwelijks zingen. Ineens hoor ik iets in de verte. Was dat een kanonschot? Jawel, de marathon is gestart! Alleen wij nog niet. Rustig op ons gemak nog pratend doen we wat stapjes richting de start. Apart is dat hoor. Dan gaan we, met duizenden voor ons.



Zoekplaatje: kijk of je ons kunt ontdekken?

Mijn doelstelling om rustig te starten, gaat vanzelf. Uiteindelijk over de startlijn en dan begint het echt. Het is goed dat we rustig lopen, ik voel mijn benen. Kramp lijkt op de loer te liggen. Hopelijk na 5 km over. De eerste keer de Erasmusbrug over. Prima. Ik zie Mart, Rick en Iris duidelijk staan. Zij zien mij gelukkig lopen.

De eerste keer over de Erasmusbrug, nog vrolijk

Ik heb een soort schema in mijn hoofd van ongeveer 33 minuten per 5 km (hierbij moet ik elke keer mijn starttijd optellen). Een langzaam schema. Vind ik moeilijk, maar heeft tot doel om, ondanks de warmte, toch die eindstreep te halen. Bij het eerste 5km-punt, zit ik aardig op schema. Mijn broer fietst een heel stuk met me mee, geweldig! Helaas loop ik nog steeds niet lekker. Continu het gevoel dat het in mijn linker kuit kan schieten. Bij 8 km zie ik vrienden. Ik kom 2 x langs ze. Bij de 2de keer vrees ik dat ik af moet gaan haken. Bijna kramp. Ik zeg niets meer, concentreer me alleen maar op het lopen. Het zal me toch niet gebeuren dat ik voor de 10 km al moet opgeven. Verschrikkelijk! Voorzichtig doen, geen rare bewegingen maken, verder gaan. Het zakt gelukkig weer iets af. Daar komt dan mijn hamstrings voor in de plaats.

Bij het 10 km-punt neem ik wat te drinken bij de drinkpost. Normaal doe ik dat niet, heb alles zelf bij mij. Vandaag, door de warmte, moet ik extra veel drinken. Ik loop een stukje, uitkijken voor alle bekertjes en sponzen op de weg (er zijn al heel wat lopers hier gepasseerd, dat is te zien en te voelen). Dan weer door, nog steeds goed op schema, ondanks dat het niet lekker loopt. Het zakt iets af. Wat het drinken betreft, mooi ritme gevonden: na 2 km zelf eigen drinken, dan spons aanpakken ter verkoeling, water bij drinkpost 5 km-punten. Meerdere supporters moedigen me aan. Wat lief dat ze vandaag gekomen zijn! Op naar de 2de keer Erasmusbrug. Als ik op de Laan van Zuid loop zijn mijn gedachten bij Tim.

Laan op Zuid, TIM4SOPHIA, hier doe ik het voor!

Hoe dichter bij de brug, hoe emotioneler. Ik moet bijna huilen. Geen handige combinatie met lopen. "Tim help me", zeg ik in gedachten. Nu tegen de brug op, is zwaar. Gelukkig zakken de emoties. Ik moet nog door!

Tweede keer Erasmusbrug, een stuk meer beladen.....

Op de brug rent Iris een stukje met me mee. Speciaal! Daarna vlakbij de Coolsingel. Ik realiseer me dat de wedstrijdlopers al gefinisht zijn. Wij moeten nog een flink stuk. De weg naar het Kralingse bos is dezelfde route als die we straks terug lopen. Ik hoor mensen roepen; "ga door, je bent er bijna". Dit is helaas voor de mensen aan de andere kant van de weg bedoeld, die moeten nog 'maar' een paar kilometer. Wij nog iets meer. Het wordt warmer. Ik heb het warm. Op naar de 30 km. Daar zou de marathon pas beginnen, werd mij van de week verteld. Daarvoor moest ik genieten. Helaas mijn benen vertellen een ander verhaal. Hopelijk kan ik door. Vanaf de 30 km had ik mezelf beloofd dat ik bij elk 5 km-punt een stuk mocht wandelen. Dat doe ik dus ook. Oh wat loopt dat lekker. Onverwachts zie ik één van mijn inspiratoren (is dit een Nederlands woord?) staan. Hij loopt een stukje met me mee en moedigt me aan om weer te gaan rennen. Ik heb het heel zwaar, mijn benen doen nu al zo'n zeer en ik moet zeker nog zo'n 10 km. Bij ongeveer 31 km zie ik mijn buren. Ik kan alleen maar roepen dat ik het zwaar heb. Tim heeft het zwaar gehad, net als hun Joost, ik moet gewoon door!

Ik zwaai maar en loop door, meer is niet mogelijk

Bij 33 km zie ik 2 collega's. Er komt weinig zinnigs meer uit mijn mond, ik maak alleen nog maar gebaren. Van iedereen hoorde ik verhalen dat het zo rustig zou zijn bij het Kralingse bos. Ik ervaar dat absoluut niet. Toch met regelmaat mensen langs de weg, gezellig. Na het 35 km-punt duurt het wat mij betreft lang voordat de drinkpost komt (paar honderd meter waarschijnlijk), daar mag ik namelijk weer even lopen. Zou dolgraag de rest wandelend uitlopen. Oh wat doen mijn benen zeer. Continu bang voor kramp. Na iets langer gewandeld te hebben, lukt het toch weer om te gaan hardlopen, nou ja 'hardlopen'... Sukkeldrafje is het meer. Mart en de kinderen passeer ik. Zij gaan nu gauw naar de finish. Ik hoop er te komen. Dan ineens duikt 'mijn inspirator' nog een keer op en rent nog een stukje met me mee. Pept me op, geweldig!
Bij 40 km wandel ik weer een stuk langer. Mijn broer fietst naast me. Hij zegt dat ik het sowieso ga halen. Dat is waar, ik heb nog zat tijd, ik zou het op mijn gemak uit kunnen wandelen. Op een gegeven moment lukt het me om weer te gaan rennen. Het 41 km-punt voorbij. Dan ineens de streep op de weg; nog maar 1000 meter te gaan! Het publiek juicht. Ik ga het halen. Ik ga harder lopen. Nog 500 meter. Ik ben op de Coolsingel!!!Ik kan toch nog harder. Aftellen nu. Ik hoor mensen roepen!

Nog 100 meter te gaan, een klein eindsprintje

En dan ben ik over de finish. Ik heb het gehaald. Netto eindtijd: 4:36:24, niet de gehoopte tijd, maar gezien de omstandigheden toch netjes. Het was afzien. Ik kan niet tegen de warmte, daarom was ik zo bang voor deze temperatuursstijging. Vorige week zondag nog heerlijk gelopen in een temperatuur van 2 graden. Het was vandaag bikkelen. Het is nergens makkelijk gegaan, heb geen 'flow' ervaren. Misschien te gespannen geweest de afgelopen week. Teveel druk er bij mezelf opgezet. De hele week al het gevoel dat kramp op de loer lag. Geen emotionele ontlading na de finish (had ik wel verwacht), geen euforie.

Ik word eruit gepikt door iemand van TV Rijnmond, of ze nog een interview met me mogen doen. Prima, ik had me alleen niet gerealiseerd dat het een kwartier wachten werd. Als ik net sta te wachten, klinkt opeens het lied: "I'm sexy and I know it" Tim's nummer! Het voelt als een grapje van hem, ik voel me allesbehalve sexy, maar wel super om dit nummer nu te horen, hij is erbij!!! Tijdens het wachten voel ik me toch een beetje akelig. Eindelijk aan de beurt. Mijn zegje gedaan, hoop dat ik er een beetje fatsoenlijk opsta. Ben sowieso niet helemaal helder meer. Na het interview naar het eind doorlopen. Door het hek heen praat ik met mijn gezin (zelfs Lisanne heeft de finish, net, gered). Super dat ze er zijn!. Maar ik ben moe, zou het liefst gaan liggen en slapen. Het idee dat ik nog naar huis moet reizen, is niet prettig. Een tijdje zitten en bijkomen. Mijn zwager opzoeken en dan naar de metro.

Na de finish, met het trotse gezin

De reis terug verloopt voorspoedig. Bij thuiskomst een versierde deur en bloemen. Ik strompel naar binnen. Schoenen uit. Twee blaren. Van de week wel mijn voeten gedaan, nagels geveild, maar hadden dus nog korter geknipt moeten worden, stom, stom, stom. Vergeet ik nooit meer. Tip van Monique is dit (ipv Leo). Ik ga op de bank liggen met ijs voor mijn achillespees. Tijdens het lopen gelukkig nauwelijks last van gehad (of ik voelde het niet door alle kramp-gevoelens elders), nu des te meer. Herhaling uitzending TV-Rijnmond. Het duurt nog even voordat ik in beeld kom. Gauw eerst in bad, daarna eten. Ik zie ook Raemon Sluiter finishen. Kapot en nog niet eens veel sneller dan ik. Dit doet me dan toch weer goed. Daarna mijn interview. Het staat er goed op. Fijn! 's Avonds lees ik nog even de facebook-berichten, mailtjes en sms-jes. Doet me goed. De deurbel gaat, er wordt een bosje bloemen bezorgd door een moeder wier zoontje in een heel zwaar traject zit in het Sophia. Wat lief van ze!
Echter nog steeds geen euforie. Teveel pijn. Hopelijk lekker slapen en dan morgen beter.......

Thuiskomst, het zit erop!!!

PS Mensen die mijn sponsoractie nog willen steunen, zeker nu ik ook echt over de eindstreep ben gekomen, graag, en dit kan tot en met wo 24 april. Op vrijdag 26 april wil ik het, hopelijk een mooi, eindbedrag bekendmaken!!!

Zondag 14 april (eerste korte deel)

Zeer gespannen van start, maar na 42,195 km gefinisht. Super blij, super trots, maar ook pijn nu. Ontzettend blij dat ik dit doel behaald heb!

Foto 100 meter voor de finish, ik ga het halen!!!

Zaterdag 13 april

The day before.......

Niet lang geslapen, vroeg wakker. Mart is er al uit, want hij moet vandaag nog werken. Ik blijf nog even liggen. Na een uurtje ben ik het zat en ga er toch maar uit. Het gespannen gevoel is al volop aanwezig. Dit kan een lekkere dag worden zo. Vrijdag had ik een mooie planning gemaakt voor deze dagen. Alles opgeschreven wat ik niet moest vergeten. Die planning wil ik nu inzien. Nergens te vinden. Na een half uur zoeken, het maar opgegeven, dat wordt een nieuwe planning maken. Balen, zo vliegt de tijd door mijn vingers. Als Iris en Rick de deur uit zijn (sporten en werken) ga ik rustig beginnen aan mijn blog. Gisteren natuurlijk veel gebeurd, uitgebreid verhaal dus.

Nadat het blog eindelijk gepubliceerd is, ga ik pannenkoeken bakken. Lisanne is ondertussen beneden gekomen en zit in de woonkamer te leren. Ze klaagt over de warmte in huis. Om mezelf toch nog enigszins aan die warmte te laten wennen, heb ik de kachel een stuk hoger staan dan normaal. Ik vind het ook warm, maar dit is wel de temperatuur waarin ik morgenmiddag moet lopen. Extra pannenkoeken gemaakt want zien eten, doet eten, dus iedereen kan meegenieten (en niet alleen van de rook en de geur).

Ik drink heel veel, ik eet veel tussendoor. Na even gelegen te hebben, ga ik nog een klein stuk lopen. Dit is puur om de stress eruit te lopen, in een heel rustig tempo. Als ik thuis ben en op de computer wil kijken hoe 'snel' ik nu gelopen heb, blijk ik mijn horloge waarschijnlijk niet goed aangezet te hebben. Gebeurt me nooit. Dit moet ik morgen in ieder geval niet doen. Zal allemaal wel de stress zijn.
Omdat het morgen zo warm wordt, is het waarschijnlijk wel slim om in een korte broek te lopen. Oh wat heb ik hier een hekel aan. Mijn oude zit ook totaal niet lekker. Toch maar even langs Lopers Company rijden voor een nieuw exemplaar.

Eenmaal thuis doe ik van alles, maar effectief verzet ik weinig werk. Wel is de postbode geweest, met weer mooie, lieve, grote kaarten. Zelfs nog een pakje afgeleverd met een bedelarmband met een foto van Tim. Hoe lief is dit. Super bedankt allemaal! Meerdere sms-jes, facebook-berichten, mails, etc volgen. Geweldig, hoe iedereen meeleeft (alleen is iedereen een beetje te optimistisch, wat betreft de afloop, voor mijn gevoel).

's Avonds moeten de fietsen nog op de auto. Mijn startnummers moeten nog bevestigd worden. Wat een gepriegel is dit zeg. Na een uur zit het, gauw een foto maken voor mijn blog, zodat iedereen weet hoe ik eruit zal zien. Oh nee, helmaal vergeten dat ik nog een belt om ga doen. Het gepriegel begint opnieuw, de stress neemt toe. Even zitten als de buurvrouw langs komt. Daarna nog wat telefoontjes en dit blog schrijven. Ik ontplof bijna van de hitte, hopen dat het morgen buiten iets anders voelt. Nu nog slapen..........

Vrijdag 12 april

Vroeg op, ondanks laat naar bed gaan. Drukke, spannende dag voor de boeg. Het overzetten van de filmpjes van Tim is gisteren niet goed gelukt. Vanochtend gelukkig wel. Nogmaals even kijken naar wat mooie fragmentjes kunnen zijn om te gebruiken voor de uitzending van TV Rijnmond. Ik wil de huiskamer ook nog een beetje aan kant hebben, mezelf nog douchen etc etc. Ik ben gespannen en de eerste 'stress-ruzie' is een feit. Tranen opdrogen, want zo kan ik niet in beeld verschijnen. Vlak voor tienen is er rust in de tent.

Precies om 10:00 uur staan de mannen van TV Rijnmond voor de deur. Wat zijn ze sympathiek! Ze stellen me op mijn gemak. Uitzending is niet live, dus alles kan over. Fijn om te weten. Het wordt een nieuws-tiem van 2 minuten, dus niet alles wat ik zou willen kan natuurlijk in beeld komen. We bespreken even wat er ongeveer aan de orde komt en wat de volgorde zal zijn. Van dit gesprek wordt ik al vrolijk, zo'n sfeer brengen de mannen met zich mee.

Donderdag 11 april

Redelijk geslapen. Wel wil ik nog een aantal dingen doen vóórdat ik ga werken. Vroeg op en aan de slag. Ik kleed me warm aan. Niet omdat het vandaag zo koud wordt, maar juist omdat het zondag zo warm wordt. Een soort van wennen aan het 'warm-hebben'. Geen idee of het helpt, maar zo heb ik het gevoel dat ik misschien iets aan mijn angst voor de temperatuur van zondag kan doen.
Ik plaats nog even een blog-bericht, ik beantwoord nog een mailtje van iemand van TV-Rijnmond en sprint daarna naar mijn auto. O nee, ik mocht niet meer sprinten. "Rustig aan, geen ongeluk krijgen", klinkt het stemmetje in mijn hoofd.

Woensdag 10 april

Iris ziek vanochtend en ze ligt een tijdje in ons bed, voordat ik er zelf uit ga. In principe niet veel te doen. Paar kilometers hardlopen en het plan om mijn moeder te bezoeken. In de ochtend lees ik de krant, lees ik nog een gedeelte uit mijn boek. Ook bij Lisanne is er les-uitval en spreek ik af om samen te lunchen (gewoon thuis hoor). Daarvoor wil ik gelopen hebben. Om dit te halen moet ik er ineens toch de vaart in zetten. Snel het hele aankleedritueel; tape op mijn kuit, kleren aan, horloge om, muziek in, lippen insmeren en dan gaan. Planning is ongeveer 6 km in een rustig tempo lopen. Prima weer buiten, op een gegeven moment krijg ik het zelfs warm.

Dinsdag 9 april

Gelukkig beter geslapen dan de voorgaande nachten. Neemt niet weg dat ik moeite heb om uit bed te komen. Het lijkt of alle adrenaline is weggezakt, nu ik even niet meer hoef te presteren. Voor de kinderen er toch bijtijds uit. Vandaag alleen maar boodschappen doen en wassen (incl strijken, dat dan wel weer). Alles gaat langzaam. Gewoon accepteren maar.
Het is altijd een verrassing wie er thuis is. Vandaag lunch ik gezellig met Rick (5 les-uren vervallen!).

Maandag 8 april

Het dromen ging weer lekker vannacht. Na een heuse nachtmerrie (nee, niet over hardlopen), ben ik om 3 uur wakker en blijf ik helaas wakker tot..... jawel, 30 minuten voordat de wekker gaat.
Een douche verdrijft de slaap en ik kan er weer fris tegenaan.
Vandaag veel patiënten die het weten van de marathon (met of zonder het achterliggende verhaal). Er wordt meegeleefd, voelt hartverwarmend! Nog maar 6 dagen voor de start. Als ik hier teveel over nadenk word ik zenuwachtig. Nergens voor nodig, hoor ik van velen. Ik heb echter'de 'uit-knop' voor dit soort gedachten nog niet ontdekt. Werken biedt wel een goede afleiding en fungeert als zo'n soort knop. In de pauze doe ik al een groot deel van mijn administratie, scheelt morgen weer. Uiteindelijk maak ik het 's avonds al af. Alleen iets later naar bed dan gepland.

Zondag 7 april

Helaas ben ik weer druk bezig vannacht, in mijn dromen weliswaaar, maar wel heel onrustig.
Uit bed, om me klaar te gaan maken voor een 'snel stukje hardloop-werk'. Van een trainster van Parthenon begrepen dat ik voor de marathon nog één keer moet 'knallen'. Als ik beneden kom, zie ik een mededeling van Lisanne, dat ze al vóór elf uur de deur uit moet voor de hockey. Ai, niet gerekend op een uitwedstrijd. Dat wordt iets sneller gaan lopen, anders ben ik niet voor het ontbijt thuis. Gauw sapje drinken, gauw banaantje eten, kleren aan, muziek in, horloge om, sportdrank mee etc etc en dan de deur uit. Doelstelling: 11 km in redelijk tempo lopen, met intervalstukken ertussen. In het begin moet ik op gang komen, het tempo pakken lukt niet, pijntje hier, pijntje daar. Ik troost me met de gedachte dat ik waarschijnlijk na de start van de marathon, door al die duizenden lopers voor me, ook langzaam zal starten. Op een gegeven moment kom ik er in. De intervalstukken zijn pittig (zeker met die verjaardag van gisteren nog in de benen).

Zaterdag 6 april

Rustig opstaan en dan aan de slag met de voorbereidingen voor Iris d'er verjaardag. Alle tijd, dus er zou tijd over kunnen blijven om even van het zonnetje te genieten. Echter niet voor deze dame. Ik verzin allerlei klusjes erbij, die de laatste tijd, door tijdgebrek, zijn blijven liggen. Waarom makkelijk doen, als het moeilijk kan???

Niet in het zonnetje, maar wel op tijd klaar voor de visite. Het wordt een ontspannen verjaardag. In vergelijking met vorig jaar, verlopen de verjaardagen dit jaar zonder zichtbaar verdriet. Fijn om te merken dat ik dit soort dagen makkelijker volhoud. Maar natuurlijk biedt de marathon vandaag ook afleiding. Het blijft wel dat mijn omgeving meer vertrouwen in een goede afloop heeft dan ik zelf. Met mijn zwager neem ik nog wat praktische zaken door.

Nadat de laatste visite weg is, ruimen we het grootste deel op, de rest komt morgen wel. Iris heeft het naar d'er zin gehad en wij ook! Met dank aan alle helpende handen en belangstellende mensen! Met een goed gevoel naar bed.

Vrijdag 5 april

Laat gaan slapen, toch weer vroeg eruit. Ik droom de laatste dagen veel en het zijn niet de meest leuke dromen. Als ik wakker word, duurt het even voor ik en mijn stemming weer in de gewone wereld zijn.
Vandaag de laatste boodschappen voor Iris d'er 'familie-verjaardag' van morgen. Ik kan het rustig aan doen, want ook vandaag 'spaar' ik mezelf en ga ik niet hardlopen.

Donderdag 4 april

Vanochtend vroeg al een mailtje van mijn zwager; nog 10 dagen voor de marathon! Ik voel de spanning in mijn buik. Het is echt aftellen nu.
Nu eerst maar de 'marathon' van deze dag. Door het uitvallen van Paasmaandag heb ik een zeer vol programma voor de boeg. Er vallen echter een paar patiënten uit, waardoor de dag makkelijker verloopt dan ik voorzien had. Op dezelfde dag krijg ik twee gelukspoppetjes voor de marathon. Wat lief dat mensen zo met me meeleven. Ik zal er aan elke schoen één doen en hopen dat die voeten me dan over de finish laten komen. Als dan ook het eindbedrag een mooi bedrag is waar ik mee 'over de brug' (dat blijft dan toch die Erasmusbrug) kan komen, dan is de hele actie in alle opzichten geslaagd! Dus alsjeblieft, laat mijn droom uitkomen!

Tegen half negen ben ik al (volgens Iris dan) thuis. Ik lees lekker de krant, kijk een TV-programma terug, ben moe maar eigenlijk te moe om mezelf naar boven te brengen. Dus krijg ik op een gegeven moment een app-je van een bezorgde dochter, of ik niet moet gaan slapen?? Tja dat is dus de omgekeerde wereld......

Woensdag 3 april

Vanochtend eerst naar mijn sinaasappelmannetje. Bewondering hoe ze elke week in die kou staan. Eigenlijk bewondering voor al die marktkooplieden. Hierna voor de eerste keer weer buiten tennissen. Vlak voordat ik weg wil gaan ben ik mijn handschoenen kwijt en die heb ik echt nodig. Wij hebben nog steeds een mysterieus wezen in huis, dat van alles laat verdwijnen. Dan maar m'n hardloophandschoenen aan. Op de fiets. Brrrrr, wat is die wind hard en koud. Na een half uur op de baan zijn we opgewarmd en gewend aan de omstandigheden buiten. Het kopje koffie/thee na afloop drinken we wel warm binnen!

Dinsdag 2 april

Vandaag is Iris echt jarig. Ik kan het niet laten om nog een keer voor haar te zingen. Of ze hier echt blij mee is?? Wel blij is ze met haar H&M-bon. Maar dan wacht de realtiteit weer: school voor de kinderen, voor mij de verjaardags-boodschappen. Zaterdag vieren we haar verjaardag. Al dat gesleep met die boodschappen is niet mijn favoriete bezigheid. Het is niet anders. Om mijn onderbenen te ontzien en om wat tijdswinst te behalen, ga ik vandaag niet hardlopen. Hoop dat het helpt.

Maandag 1 april

Iris is morgen jarig, maar dan hebben we nauwelijks een moment waarop we met z'n allen zijn. Dus staan we vanochtend (bijna middag) voor haar kamer om te zingen en alvast wat cadeautjes te geven.
Hierna hebben we een verjaardags-/ Paasbrunch. Compleet met een heuse pannenkoekentaart.

Zondag 31 maart

Oei dat valt toch tegen, zo vroeg eruit. Kwart over 8 willen we in de auto zitten, voor onze verkenningstocht in Rotterdam, anders zijn we niet op tijd terug voor een Paasbrunch bij vrienden. Eer de fiets in de auto ligt, alle drank-/ en etenswaren voor het hardlopen mee zijn, de juiste kleding aan, de routes mee, is het kwart voor 9 geworden. We rijden via een omweg naar een beoogde parkeerplek voor op de dag van de marathon. Hoe vroeg zouden we moeten zijn om hier nog te kunnen parkeren? Dan rijden we door richting het Kralingse Bos. We parkeren bij de hockeyvereniging. Hier vandaan ga ik de ronde om het Kralingse Bos lopen en Mart gaat al fietsend een deel van het parcours verkennen.

Zaterdag 30 maart

De Paasdagen voor de boeg en ook Iris d'er verjaardag. Vandaag wil ik veel. Sowieso mijn blogbericht bijwerken en naar de stad. Dordrecht in dit geval. Ik ga mijn hardloopkleren wegbrengen om het logo van TIM4Sophia erop te laten drukken. Lisanne heeft nog een nieuwe broek nodig en gaat gezellig mee. Ook voor Iris wil ik nog wat kleine cadeautjes meenemen. Niet alles zit mee en we verslijten zo aardig wat kilometers. Omdat niet alles gelukt is, winkelen we verder in Zwijndrecht en Ambacht.

Als we thuis zijn wil ik eigenlijk nog mijn patiëntenadministratie doen. Ik loop achter, maar eenmaal thuis zijn er andere zaken die de aandacht vragen. Aan het eind van de middag gaan we naar de verjaardag van mijn schoonzus in Den Haag. Bij binnenkomst hangen mijn eigen posters duidelijk in het zicht. Geweldig om dit zo te zien. Na een overheerlijke soep gaan we richting huis. Morgen wil ik een stukje parcours van de marathon verkennen, Mart gaat kijken hoe hij het best kan fietsen om mij op meerdere plekken te kunnen zien (voorbij stuiven of zal het meer voorbij strompelen worden?). Deze nacht een uurtje korter, morgen vroeg op, vanavond dus bijtijds naar bed.