Ondanks het vreemde bed en een beetje een slap hoofdkussen, toch redelijk geslapen. Net voor half 8, gisteren zaten we al 3 kwartier in de auto, stap ik onder de douche en ontbijt wat. Mijn ontbijt is nooit zo uitgebreid, maar naarmate de dag vordert kan ik steeds meer op (helaas). Na het eetfestijn van gisteren verheug ik me dus nu al op de lunch van vandaag. Eerst moeten we de auto ophalen en, ondanks dat het nog vroeg is, ziet het centrum van Haarlem er weer ontzettend sfeervol uit. Het is dat de cursus erg interessant is, want anders....
Het lopen naar de auto duurt langer dan het rijden naar de cursuslocatie, dus keuze om te slapen in het centrum van Haarlem, is een goede geweest.
Als we aan komen rijden staan er, op het grasveld links van het landhuis, allemaal herten. Schitterend gezicht. Waarschijnlijk komen ze vanuit de duinen, want er staat geen hek om dit grasveld. Dit was natuurlijk een foto waard geweest. Ik ga er vanuit dat de hersens nog niet voldoende wakker waren. Een gemiste kans.
Even na negenen moeten we echt wakker zijn, want onze Vlaamse dame, gaat weer rap van start. Dit is haar 4de cursusdag achter elkaar. Wat een energie heeft ze! Ik ben, om meerdere redenen, heel blij als de lunch aangekondigd wordt. Kastanje-soep vooraf en iets met courgette, aubergine, zwarte rijst etc., als hoofdmaaltijd. Ik vind het heerlijk. Na een uurtje heb ik de naweeën van deze maaltijd. Hij ligt zwaar op de maag en eigenlijk zou ik zelf ook het liefst een half uurtje liggen. We kunnen even liggen op het moment dat je mede-cursist bezig is met de praktijk te oefenen op jou. Dit is echter niet het liggen wat ik in gedachten had.
Om 5 uur is het afgelopen en rijden we huiswaarts. Terugkijkend, een super cursus met heel veel informatie, die nu nog wel een plekje moet krijgen. In de Kerstvakantie........? Tijdens de terugreis voel ik me gebroken, vergelijkend met als je terug komt rijden van vakantie, er al ruim 1000 km op hebt zitten en je bent bijna bij de Nederlandse grens. Soms duren die laatste kilometers dan zóóó lang.
Thuis even een kopje soep. Na al het eten wat we deze dagen verorberd hebben, is dit voldoende. Eventjes de krant lezen, een blog-berichtje schrijven en dan bijtijds naar bed. Want morgen wachten er 18 km die gelopen moeten worden. Ik moet er niet aan denken. Helaas ben ik echt diegene die het moet gaan uitvoeren. Eerst maar slapen en dan zien we wel.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten