Vrijdag 26 april t/m zaterdag 11 mei

Tja de 'blog-stilte' is wat langer uitgevallen dan de bedoeling was. Simpele reden: het ging niet lekker. Wilde geen verdrietig verhaal schrijven. Waarschijnlijk fysiek en mentaal een flinke terugslag gehad van de marathon. Met name het mentale gedeelte was zwaar. Het is niet zo dat ik in een 'gat' ben gevallen. Ik vind het juist heerlijk dat ik weer tijd over heb voor andere zaken, weer gezellige afspraken kunnen maken en bv een appeltaart bakken voor RAD, het bedrijf waar mijn zwager werkt en die me enorm ondersteund hebben. Met mijn actie had ik een positief doel voor ogen, weliswaar zeer met Tim verbonden, maar op een positieve manier. Het verdriet kon ik grotendeels parkeren. Het doel is nu behaald, helaas daardoor plek voor de 'minder prettige' gevoelens.....
Hieronder toch een verslagje van de aflopen periode:

Vrijdag 26 april ben ik in de keuken aan de slag gegaan. Vers uit de oven de taart meegenomen en langs gebracht bij RAD in Dordrecht. Bedoeling was om daar een mooie foto van te maken en te plaatsen op dit blog. Het leek wel of mijn hersens een tijdje stand-by hebben gestaan. Fototoestel keurig meegenomen. Toch geen foto, omdat ik al op de terugweg was, toen ik er aan dacht. Stom, stom, stom. Wel kon ik nog genieten van de heerlijke lucht die in de auto hing. Naar aanleiding van de teleurgestelde gezichten van mijn kinderen 's ochtends, toen bleek dat de taart niet voor ons eigen gezin was, er 's middags gauw nog één gemaakt. Smaakte erg lekker, al zeg ik het zelf.

Zaterdag de 27ste wilde ik mijn actie-verhaal voor het Sophia-krantje op papier zetten, daarnaast ook nog mijn marathon-moment omschrijven. Vanuit de marathon organisatie was er een prijsvraag: met het mooiste verhaal kon je een 8-daagse vakantie winnen. Nou daar had ik wel oren naar, echter ik moest tot zondag wachten eer er enige inspiratie te bespeuren was. Zondagmiddag eerst bij Lisanne d'er wedstrijd gekeken (uitwedstrijd in de buurt van Rotterdam) om vervolgens door te rijden naar het Kralingse bos. Heerlijk even gelopen (wandelen deze keer) en lekker op een terrasje gezeten. 's Avonds ineens de twee verhalen geschreven, foto's erbij en versturen maar. Blij dat het klaar was, je moet je toch elke keer weer opladen (en daar hapert het). Een beetje te vergelijken met mijn mobiel op dit moment; het duurt lang voordat hij opgeladen is en hij is zo weer leeg??? Heel irritant en lastig

Maandags gewerkt en 's avonds naar mijn buurvrouw toe, die haar verjaardag vierde (bijna 50). Laat naar bed en daar nog liggen wachten todat Iris thuis was van een feest. Veel te laat (vroeg dus) gaan slapen.
Dinsdags de laatste keer koninginnedag. Toen ik opstond voelde ik het al. Het verdriet overspoelde me en juist omdat dit een gezellige dag hoort te zijn, ervoer ik het als heel heftig. Uiteindelijk kalmeerde ik wat, toen ik TV ben gaan kijken. De inhuldiging, ik vond het indrukwekkend. s' Middags op de fiets naar mijn moeder geweest, bewust de oranjebraderie en de 'feest-plekken' mijdend. Ik wilde niet herinnerd worden aan gelukkigere tijden, ik wilde niet al die vrolijke mensen zien. Het fietsen was een goed idee. Ik vind het heerlijk om in de buitenlucht in beweging te zijn. Onze kinderen waren gelukkig elders en hadden een gezellige dag.
's Avonds gekeken naar de rondvaart van het kersverse koningspaar. Ik ervoer wel een trots gevoel. De hele dag was een uniek volksfeest, de beelden zijn de hele wereld overgegaan, mooie promotie van Nederland!

Op vrijdag 3 mei ging Mart voor 3 dagen zeezeilen. Super weer ervoor! Ik mocht shoppen, helaas niet, hoe wonderlijk, mijn favoriete bezigheid. Rick heeft zomerkleren nodig, Lisanne ging gelukkig mee. Na geslaagd te zijn in de stad, val ik 's middags mijn tuin aan. Ik ben de klimop zat, hij overwoekert de hele schutting. Sowieso is de tuin de afgelopen maanden aan zijn lot overgelaten, en dat is te zien. Verschrikkelijk. Een troost is dat een merel-paar onze tuin wel geschikt vond voor hun kroost. Als ze gevoerd worden zie ik minstens 2 koppies boven het nestje uitkomen. Geweldig! De kinderen helpen een stuk mee. 's Avonds ben ik versleten, zie tegen het koken op, totdat Iris heel lief dit karwei voor haar rekening neemt. Een zeer welkome actie!

Zaterdags ben ik de hele dag bezig in de tuin. Hard werken = even geen verdriet voelen. Prima, en het voordeel is; de tuin knapt op. Tussendoor ook nog flink wat wassen draaien. Aan het eind van de dag enorme voldoening en weer wordt er, nu door beide meiden, voor me gekookt.
Vanavond is het dodenherdenking. Ik volg de TV-uitzending. Zeer ontroerd en enorm onder de indruk ben ik van de toespraak van Peter van Uhm. Mooie, voelbare woorden, kern van zijn boodschap is uit m'n hart gegrepen!

Zondags ga ik een rondje hardlopen. Niet te lang, want mijn benen protesteren nog wat van het ploeteren in de tuin. Na afloop snel het ontbijt maken zodat Lisanne op tijd voor haar wedstrijd is. Ik ga gezellig kijken.
's Avonds kook ik en eten we heerlijk in een opgeruimde tuin.
Maandags gewoon werken, voel me leeg van de afgelopen dagen. Het tempo komt er niet in vandaag. Dit betekent dat de administratie uitgesteld wordt. Wel rijd ik even op en neer naar Zwijndrecht. Mijn Australische schoonzus krijgt de Nederlandse nationaliteit. Deze happening vindt plaats in het, voor mij nieuwe, gemeentehuis van Zwijndrecht. Ziet er geweldig uit. Enige nadeel was dat er naast haar, nog 17 anderen dezelfde procedure ondergingen, inclusief het bij iedereen horende persoonlijk praatje van de burgemeester.
Aan het eind van de dag vieren we bovenstaand heugelijke feit, met lekkere hapjes van de barbecue.

De volgende dagen wil ik veel 'achterstallig onderhoud' wegwerken. Tijdens het trainen voor de marathon en alles wat bij mijn actie kwam kijken, had dit geen prioriteit. Mijn bureau lag vol met stapels papier rekeningen etc) die allemaal nog netjes in de mappen moesten. De hemelvaartsdag wordt hieraan besteed. Lekker dat het klaar is, maar totaal geen vakantie-gevoel. Ook ben ik deze dagen veel met Tim bezig, mis hem heel erg. Ik probeer te functioneren, probeer mijn hoofd erbij te houden, maar de 'grijze sluier' ligt over alles.

Zaterdagavond is het de bedoeling dat ik met mijn buurvrouw naar Motel Westcoast ga, een muziekspektakel met o.a. Syp van der Ploeg, in ons eigen theater de Cascade. Om zondag lekker te kunnen uitslapen ga ik deze ochtend al hardlopen. Ruim 10 km, maar het gaat niet makkelijk. Ik geloof bijna zelf niet meer dat ik echt een marathon uitgelopen heb. Maar.......ik ben wel geweest! 's Middags bij een wedstrijd van Iris kijken. De rest van de dag druk met van alles, het opruim-vrius heeft toegeslagen.

's Avonds, na overleg met mijn buurvrouw, wagen we de gok, we zijn tenslotte geen watjes, en gaan we op de fiets naar het theater. Van tevoren, weinig verwachtingen, maar wat worden we getracteerd op een muzikaal feestje! Genieten van de zang, genieten van het instrumentale gedeelten, genieten van het enthousiasme van alle muzikanten die op het podium bezig zijn, kortom een super avond!

Helaas zaten we niet dichtbij het podium, daardoor was het zicht misschien wat minder, het geluid was echter fantastisch!

Na afloop nog een drankje, ook wel in de hoop een glimp op te vangen van mijn 'idool'. Nou ben ik niet zo van de idolen, geen super fan van één groep, club, persoon of wat dan ook. Alleen Syp van der ploeg is voor mij een uitzondering. Een enorm veelzijdige zanger met nummers die mij raken, waarvan 'Hart van mijn gevoel' door de connectie met Tim, wel één van de meest speciale is. Als we net een CD willen gaan kopen, staat hij er ineens. Zou ik het wagen.........., ga ik vragen of hij met mij op de foto wil??? Nou ben ik natuurlijk niet de enige met deze wens. Het lijkt mij voor zo'n artiest niet altijd even prettig, al die mensen die wat van je willen en dan maar aardig blijven en lachen. Maar vanavond ga ik eens geen rekening houden met de mogelijke gevoelens van die ander. Ik ga voor mijn foto, en ja hoor het lukt!!!!!! Super!
Hilariteit hierna, als blijkt dat Anita geen flits op haar mobiel heeft. Heb ik eindelijk mijn foto, zie je een paar donkere schaduwen. En toch kan het de pret niet drukken. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk weer even echt LEEF. Niet overleven zoals de laatste tijd. Nee, ten volle genieten van deze avond. Een super gevoel! Hopelijk kan ik dit gevoel nog even vasthouden.....

Hier de bewuste foto, met veel fantasie zie je wat