Woensdag 23 januari

Bijtijds uit bed, dit heb ik nog zelf in de hand. Als ik met een inhaalactie bezig ben van gisteren, heeft Lisanne een vraag of ze de auto mag gebruiken. Ze heeft een afspraak en is aan de late kant. Met als gevolg dat ik, met gedeeltelijk blote benen (ik was nog niet aangekleed), buiten sta om de ramen van de auto snel te krabben. Ik heb schijnbaar iets meer kracht in mijn handen om het snel te doen. Zij kan veilig weg.

Mijn zwager belt, hij is heel ambitieus met mijn actie bezig. Ik loop achter (in alles). Ik probeer hem bij te benen en zoals hij het verwoordt klinkt het goed en redelijk simpel. Nu nog mijn aandeel in de actie.....Vlak daarna wordt er gebeld of ik nog kom tennissen. Was mij niet duidelijk dat ik verwacht werd, maar ik verkleed me snel en ben 10 min later in de hal. Op de terugweg naar huis, opnieuw naar mijn sinaasappelmannetje. Hij staat er vandaag. Twee kisten sjouwen, een collega van Mart vindt ze ook erg lekker. Op hetzelfde plein staat een busje met de tekst dat je er een ster in je voorruit kan laten repareren. Door steenslag op de A16 heb ik er eentje. Het sterretje is schattig, maar ik wil niet dat het een scheur wordt, dus ik besluit om die man lief aan te kijken of hij tijd voor mij heeft. Dat heeft 'ie. Hij gaat checken of ik hiervoor verzekerd ben. Tot zijn teleurstelling mag ik het van mijn verzekering, niet bij hem laten repareren. Teleurstelling is niet het goede woord, boos, benaderd beter zijn gemoedstoestand. Hij gaat uitgebreid in het verweer. Ik heb met hem te doen, echter ook met mezelf, hij heeft mijn papieren en ik sta buiten te wachten, brrrrrrrrrr.

Thuis komt nog steeds niets van mijn to-do-list. Lisanne heeft binnenkort een toets en vraagt of ik wat kan uitleggen. Ik heb lang getwijfeld, maar vanmiddag ga ik toch proberen een stukje hard te lopen. 'Hard' is niet de bedoeling, maar ik wil, in een langzaam marathon-tempo, 5 km lopen. Om 3 uur ga ik. Mijn enkels zijn gelijk pijnlijk, dit valt tegen. Na een km wordt het minder om na 3 km weer terug te komen. Balen. Uiteindelijk blijkt wel dat ik niet erg langzaam gelopen heb. Gek genoeg geeft dit me wel moed!

"s Avonds komen mijn schoonzus en zwager uit Frankrijk eten. Ik heb vandaag nog niet zoveel op en na het lopen heb ik zeker honger. Het is heel gezellig en het eten smaakt me ontzettend goed, eet dus (te)veel.
Mijn schoonzus heeft het fotoboek van het afscheid van Tim nog niet gezien. Aan het eind van de avond pak ik het even. Samen kijken we het door. Ik heb de foto's al vele keren gezien, maar nu is het alweer een tijd geleden. De foto's van zijn klasgenootjes, de foto's van het afscheid, het grijpt me veel meer aan dan ik verwacht had......