Woensdag 5 december

Vandaag moet ik nog even wat strijken en ben op de oude slaapkamer van Tim. We hebben daar een aantal dingen opgeruimd, veranderd, een computer neergezet (want die stond er nog niet, heel zuur, want dat wilde Tim juist zo graag) en tegenwoordig strijk ik er dus. Op zijn bed, halfhoogslaper die we naar beneden hebben gehaald, prijkt nog steeds Tim zijn surprise van vorig jaar, gemaakt door Julian uit zijn klas. Ik kijk er naar en de tranen springen in mijn ogen. Deze robot heeft hij zelf nooit gezien. Heel bijzonder en ongelooflijk was het dat Tim Julian had getrokken! Gelukkig had hij ook zijn surprise al af voordat hij overleed. Mijn gedachten gaan terug naar vorig jaar. De Sint ging toen aan me voorbij, we zaten midden in de voorbereidingen voor de afscheidsbijeenkomst en het was hectisch. Wel hadden we Tim toen nog thuis. Thuis in zijn eigen bed, waar we elk gewenst moment nog even bij hem konden zijn. Wat heb ik nog vaak over z'n koppie geaaid, heerlijk door zijn haren heen en wat mis ik dat contact nu........

Sinterklaas 2012, we gaan het vieren met alles d'er op en d'er an, hoe moeilijk ik het ook vind. Ik heb het een paar dagen uitgesteld, maar nu moet ik echt aan mijn surprise beginnen. Eerst alle benodigde materialen naar onze slaapkamer slepen en dan starten maar. Binnen een uur heb ik mijn geraamte voor een reuze-bruidstaart klaar. Ik heb namelijk mijn schoonzus getrokken en eind volgend jaar gaan zij en mijn broer zich officieel aan elkaar binden, oftewel we hebben een huwelijksfeestje in Australië (geboorteland van mijn schoonzus). Hoe meer ik vorder met mijn surprise, hoe meer lol ik er in krijg. Het gedicht wil eerst niet zo vlotten, uiteindelijk toch een acceptabel vers. Ik merk dat ik het leuk vind in huis, iedereen die heen en weer loopt, bezig is met zijn of haar surprise. "Wie heeft de lijm", "wie heeft de plakband", "is er ergens nog karton", "kan ik nu bij de computer, ik moet wat uitprinten", heerlijk deze drukte.

Het zit mee vandaag, vanmiddag om 16:30 uur heb ik mijn laatste bestelde cadeau toch nog geleverd gekregen. Super blij ben ik hier mee. Dit betekent dat er uiteindelijk maar één cadeautje als plaatje in de zak is beland. Tegen 18:45 uur is bijna iedereen klaar met het geknutsel en kunnen we met z'n allen gaan eten. Tijdens het eten schrikken de meiden zich rot; een gigantisch gebons op de voordeur. Jawel, pakjesavond is begonnen, geintje van mij, met dank aan de buurman!

Aan het eind van de avond is het duidelijk dat, ondanks een hele korte voorbereidingstijd, iedereen erg zijn best heeft gedaan en weer ontzettend creatief is geweest. We kijken terug op een erg gezellige en geslaagde avond. Wie had dat een paar dagen gelden kunnen denken?

Het gezamelijke resultaat van wat uurtjes knutselen

Mijn surprise gemaakt door Iris; een poster met de route van de marathon van Rotterdam.
Voor mijn lieve, ontroerende gedicht moest ik eerst even puzzelen.