Vanavond gaan we gourmetten. De kinderen liggen nog lekker op bed, wij staan in de keuken te snijden. Traditiegetrouw heb ik altijd teveel. Erfelijk belast, denk ik. Mijn moeder was ook altijd bang dat ze te weinig eten had. Toen Mart de eerste keer bij ons thuis kwam eten, heeft hij behoorlijk zijn best gedaan. Dit was voor mijn moeder een teken dat ze meer moest koken. Dit at Mart, beleefd als hij was, weer allemaal op. Na een aantal keer, toen we Mart bijna de deur uit konden rollen, kwam de aap uit de mouw. Sindsdien was de gevleugelde uitdrukking als mijn moeder gekookt had; "het was lekker, maar niet veel", en elke keer schrok ze hier toch even van.
Maar met gourmetten heb ik moeite om een goede hoeveelheid in te schatten en dan liever maar iets teveel dan te weinig...
Tijdens het snijwerk, ga ik nog even lopen. Het is heerlijk buiten. In een rustig tempo loop ik bijna 7 km. Thuisgekomen een frisse douche, waarna we we het kerstontbijt klaarmaken. En zo zitten we tweede Kerstdag om 1 uur aan het Kerstontbijt. Wel lekker om zo relaxed te starten. Daarna moeten we toch het tempo iets opvoeren want onze (ski-)vrienden komen om 5 uur. Met hun gezin zijn we 3 jaar met de Kerstdagen naar het internationaal Scoutingcentrum in Kandersteg geweest, om te skiën. Uiteraard was Tim hier ook bij. Vele hilarische herinneringen hebben we hieraan (we waren allemaal beginners).
Na al het voorbereidende werk gezellig alle kaarsjes en de open haard aan (ja van dat stinkende hout, hoewel wij het al heel erg mee vinden vallen). Na een drankje gaan we aan tafel. Fijn en gezellig om zo met elkaar te eten. Het enige nadeel van gourmetten is, naast dat ik misschien wat teveel inkoop, dat ik het zelf zo lekker vind dat ik altijd achteraf spijt heb van de hoeveelheid die ik verorberd heb. Morgen maar op rantsoen........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten